ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ! Η πρόσφατη πολιτική πρόταση για το μεταναστευτικό

Είναι αλήθεια πως αυτή η λέξη από μόνη της, κουβαλάει ένα αρνητικό φορτίο, και δημιουργεί κακούς συνειρμούς.

Σαν πολίτης σκεπτόμενος, έχω κάνει προσπάθεια να προσεγγίσω το τεράστια σε έκταση και αφάνταστα περίπλοκο και ακανθώδες αυτό θέμα.

Η θέση μου απέναντί του δεν είναι άλλο, από μία σύνθεση πυκνών ερωτημάτων, σχετικά με το βίο των ανθρώπων που θα μπουν εκεί, και όχι κάποια κομματική επιχειρηματολογία.

Ένα στρατόπεδο στην περιφέρεια θα είναι τι;

Μία αποθήκη ανθρώπων;

Ένα υλικό ανομοιογενές, στοιβαγμένο όπως – όπως σε ένα χώρο περιφραγμένο;

Σε τελική ανάλυση, μία φυλακή;

Παιδιά, έφηβοι, ενήλικες, γέροντες. Μια γκάμα από τον πιο αθώο που έφυγε κυνηγημένος από φτώχεια, διώξεις ή πόλεμο ως τα πιο βεβαρυμένα ποινικά άτομα.

Όλοι να συναγελάζονται.

Εκτός αν πιστεύει κανένας, ότι θα σταματήσουν μέσα εκεί κάποιοι από αυτούς τα ναρκωτικά, κάποιοι άλλοι τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις, τις φυλετικές ή θρησκευτικές διαμάχες ή ότι δεν θα επιδιώξουν κάποιοι άλλοι να επικρατήσουν έναντι των υπολοίπων με ότι αυτό συνεπάγεται.

Με ποιες υποδομές; Πώς θα περνούν οι άνθρωποι τις μέρες των;

Δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να καταλάβομε ότι κάθε τέτοιο στρατόπεδο θα περιέχει ένα εκρηκτικό μείγμα, που θα απειλεί ακόμα μία φορά την ταλαιπωρημένη και βαρυμένη ζωή των ανθρώπων της περιφέρειας.

Κάποιοι διατείνονται πως αυτά τα στρατόπεδα θα τονώσουν οικονομικά τις κοινωνίες.

Αυτό ηχεί πολύ ρομαντικό στα αυτιά μας.

Τι θέσεις εργασίας θα προσθέσουν; Όταν απολύονται από τις εργασίες τους χιλιάδες συνανθρώποί μας, και όσοι παραμένουν ακόμα, αμείβονται με μισθούς πείνας. Το κοινωνικό κράτος καταρρέει καθημερινά, νοσοκομειακές μονάδες κλείνουν λόγω έλλειψης προσωπικού, σχολεία καταργούνται διότι δεν προσλαμβάνουν διδασκάλους, όλα έχουν νεκρώσει. Μόνη πρόσληψη είναι των ειδικών φρουρών για τη δική τους προστασία. Τι νέες θέσεις λοιπόν εργασίας; Είναι αστείο.

Με όλες αυτές τις επιφυλάξεις που εκφράζω για την προταθείσα λύση των στρατοπέδων, κατανοώ ότι το μεταναστευτικό είναι από τα μείζονα προβλήματα του τόπου μας.

Ένα θέμα που απαιτεί σχεδιασμό υπεύθυνο, μελετημένο και όχι πυροτεχνήματα προεκλογικά.

Εν πάση περιπτώσει, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι μια πρόχειρη λύση του ποδαριού, μπορεί να κάνει τα έσχατα χείρονα των πρώτων.

Εμείς οι παπάδες λέμε μια φράση!!!

[Τας θύρας, Τας θύρας. Εν σοφία πρόσχωμεν]

Νομίζω πως δεν είναι άσχετη με το θέμα μας.

π. Δημήτρης

Κατσιφαριανά

"google ad"