Συγκλονίζει η Ιωάννα Παλιοσπύρου: «Θα είμαι εκεί σε κάθε δικάσιμο. Το οφείλω στον εαυτό μου και τους ανθρώπους μου»

Η Ιωάννα Παλιοσπύρου παραχώρησε συνέντευξη στην Κατερίνα Καινούργιου και απέδειξε για ακόμα μια φορά την δύναμη ψυχής που διαθέτει μιλώντας για την άδικη επίθεση που δέχθηκε από την 36χρονη κατηγορούμενη με το βιτριόλι.

Μίλησε για την δίκη, για το πώς βλέπει την εικόνα της αλλά και το πώς ζει τώρα.

«Από την πρώτη μέρα ήταν για μένα το μεγαλύτερο ερωτηματικό, γιατί να μου κάνει κάποιος αυτή την επίθεση. Η επίθεση έγινε σε μένα αλλά έχει αντίκτυπο και στην οικογένειά μου και στους φίλους μου. Ενώ όλοι ήμασταν εκεί, στο δικαστήριο, εκείνη επέλεξε να μην έρθει», ανέφερε αρχικά η Ιωάννα Παλιοσπύρου για την απουσία της κατηγορούμενης από το δικαστήριο.

«Δεν γνωρίζω αν θα είναι στο δικαστήριο στις 30 Σεπτεμβρίου. Όμως όλη η συμπεριφορά της από την αρχή είναι αυτή. Δεν δείχνει ίχνος μεταμέλειας, ούτε να έχει κατανοήσει αυτή την πράξη», είπε για το επόμενο δικαστήριο

Για την δύναμη που έδειξε να φανεί στο δικαστήριο: «Οι περισσότεροι από τους δικούς μου φοβήθηκαν αν μπορώ να το κάνω. Ήταν μονόδρομος και θεωρώ ότι το οφείλω στον εαυτό μου, να είμαι εκεί για να καταφέρω όλο αυτό το σοκ που έχω υποστεί αλλά και για να προχωρήσω παρακάτω. Είναι ένας τρόπος να βοηθήσω τον εαυτό μου, να κάνω αυτό που πρέπει για να πάω παρακάτω».

Για το αν φοβήθηκε με τόσους δημοσιογράφους: «Είναι πάρα πολύ δύσκολο, είμαι πάρα πολλούς μήνες στην απομόνωση. Ήταν σοκ για μένα να δω τόσο κόσμο, όταν ξέρω ότι θα δω τόσο κόσμο, και τις κάμερες και τόσα βλέμματα πάνω μου. Δεν φοβήθηκα, με σόκαρε. Η αλήθεια είναι ότι είχα την διάθεση να μιλήσω, ξέρω ότι ο κόσμος περιμένει να πω μια κουβέντα. Κατάφερα να τοποθετηθώ όταν τελείωσε η δίκη για την απουσία της κατηγορούμενης».

Για το ότι της μίλησε ο Σάκης Κεχαγιόγλου: «Ισχύει ότι ο Σάκης Κεχαγιόγλου (σ.σ. ο συνήγορος της κατηγορούμενης) με πλησίασε, μου εξέφρασε την συμπαράστασή του και προσπάθησε να μου εξηγήσει ότι είναι ο άλλος ο ρόλος του συνηγόρου και άλλος του ανθρώπου. Του είπα ότι το αντιλαμβάνομαι, το καταλαβαίνω και δεν υπάρχει κάποιο θέμα».

Για τις χαρτορίχτρες που πήγαινε η κατηγορούμενη: «Έχω ακούσει αναγκαστικά κάποια από αυτά. Δεν έχω να σχολιάσω κάτι, δεν έχω ασχοληθεί με τέτοια πράγματα, έχω άλλη λογική, πιο τετράγωνη μάλλον… Δεν έχω να χολιάσω κάτι».

«Θα είμαι εκεί»

«Θα είμαι εκεί σε κάθε δικάσιμο. Το οφείλω στον εαυτό μου και τους ανθρώπους μου. Θα ήθελα να είναι εκεί, λυπάμαι που δεν βρίσκει το θάρρος να είναι εκεί και να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών της, δείχνει ξανά και ξανά ότι είναι αμετανόητη…».

Για την εικόνα της και πώς το διαχειρίστηκε: «Όλο αυτό το διάστημα δέχομαι πολλά μηνύματα και με ρωτάνε για την υγεία μου και τον πόνο, έχω προσπαθήσει να το εξηγήσω πολλές φορές. Δεν καταλαβαίνει ο καθένας να πέφτει πάνω σου κάτι καυστικό. Δεν καταλαβαίνει ο καθένας ότι έχω εγκαύματα, ίσως νομίζουν ότι οκ κάποια στιγμή να γίνω καλά. Προσπαθώντας να εξηγήσω αποφάσισα με την εικόνα να τους δώσω να καταλάβουν το μέγεθος της ζημιάς και πόσο δύσκολη είναι η διαδικασία της αποκατάστασης.

Ήταν τόσες πολλές οι σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου… Πολλές φορές είχα ρωτήσει την γιατρό μου να μου εξηγήσει τι έχει συμβεί και πως θα αποκατασταθεί αυτό, και προσπαθούσε να το κάνει. Όταν είδα τις φωτογραφίες από τα χειρουργεία μου και κατάλαβα πόσο δύσκολο ήταν για εκείνη να μου εξηγήσει το μέγεθος της ζημιάς και την προσπάθεια που κάνει να τα αποκαταστήσει.

Το δεύτερο έχει να κάνει με την μητέρα μου που έπρεπε να βρίσκει το κουράγιο μπροστά μου να φέρεται φυσιολογικά χωρίς να δείχνει τον πόνο της και την στεναχώρια της…

Κατάλαβα πόσο πολύ κοντά έφτασα στον θάνατο και κατάλαβα πόσο τυχερή είμαι που σώθηκα και μπορώ να συνειδητοποιώ ότι δεν θα ξαναγίνω όπως ήμουν, βλέποντας τις φωτογραφίες μου.

Κατά την διάρκεια της νοσηλείας μου δεν είχα δει την εικόνα μου, όσο είχα τις γάζες δεν γυρνούσα το κεφάλι να αντικρίσω την εικόνα μου. Οι ψυχολόγοι μου έλεγαν πως πρέπει να αντικρίσω τον εαυτό μου σιγά σιγά. Ήταν ένα βήμα που έπρεπε να κάνω πριν βγω από την ασφάλεια του νοσοκομείου. Το έκανα μαζί με την γιατρό μου, το έκανα πολύ προσεκτικά. Ήταν πολύ δύσκολο, μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω ότι δεν θα ξαναδώ την εικόνα μου όπως την ήξερα».

Για τον πόνο: «Οι σωματικοί πόνοι ήταν και είναι αφόρητοι, αλλά όπως είπε η γιατρός μου οι σωματικοί ξεχνιούνται, οι ψυχικοί όχι. Είχα περάσει δύσκολη περίοδο, ήταν αμέτρητες οι φορές που λύγισα. Το πιο δύσκολο ήταν όταν έπρεπε να μου πάρουν αίμα, δεν έχω φλέβες στα χέρια έχουν καεί. Όποτε ερχόταν αυτή η ώρα να μου πάρουν από την κεντρική φλέβα φοβόμουν. Φοβόμουν πολύ.

Στα πρώτα χειρουργεία ήμουν σε κατάσταση σοκ. Δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με κανέναν, δεν μπορούσα να μιλήσω. Δεν ρωτούσα την γιατρό μου. Για να δώσω κουράγιο στον εαυτό μου έλεγα: δεν έχεις κάτι να φοβάσαι, μέσα στο χειρουργείο το μόνο που μπορείς να πάθεις είναι να πεθάνεις. Και είναι το ίδιο. Οπότε μόνο καλύτερο μπορεί να γίνει…»

gazzetta.gr

"google ad"