Συζήτηση για την Κύπρο στο Εργατικό Κέντρο Χανίων

Γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης

   Πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 13 Απριλίου στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου στα Χανιά, ανοιχτή συγκέντρωση – συζήτηση του ΣΕΚ με θέμα «Ελλάδα – Κύπρος, κοινή εργατική αντίσταση για αντικαπιταλιστική ανατροπή» με ομιλήτρια τη Μαρία Στύλλου, υπεύθυνη σύνταξης του περιοδικού «Σοσιαλισμός από τα Κάτω». Την εκδήλωση παρακολούθησε αρκετός κόσμος από διάφορους εργασιακούς χώρους που θέλει να μάθει τι προτείνει η αντικαπιταλιστική αριστερά πάνω στα κρίσιμα ζητήματα των ημερών. Η κ. Στύλλου στην εισήγηση της δήλωσε ότι η κρίση στην Κύπρο δεν είναι μοναδική αφού έχουν προηγηθεί τα μνημόνια σε τρεις χώρες πριν τη Κύπρο και ανέλυσε τη φύση της παρούσας οικονομικής κρίσης, εστιάζοντας στα παιγνίδια μεταξύ των τραπεζών και των εφοπλιστών. Σημείωσε, ότι η Κύπρος ως 7^η οικονομική δύναμη είναι ένας ισχυρός καπιταλισμός, όχι τόσο ισχυρός όσο της Γερμανίας αλλά με δυνατότητα ισχυρής πολιτικής και στρατιωτικής παρέμβασης στην περιοχή που χτίζει συμμαχίες και αποδεικνύει ότι δεν βρίσκεται εκτός κρίσης. Η δυναμική της οικονομίας της την οδήγησε να μπει στο ευρώ και αυτό ως εικόνα είναι η απάντηση στις διάφορες θεωρίες ότι η Κύπρος είναι κάτι το εξαιρετικό και χωρίς σχέση με ότι εξελίσσεται στην Ευρώπη. Επισήμανε επίσης, ότι η αδυναμία των μνημονίων να φέρουν αποτελέσματα για τις οικονομικές δυνάμεις, οδήγησε σ’ ένα άμεσο κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο. Αλλά το κούρεμα των καταθέσεων πάνω από εκατό χιλιάδες ευρώ δεν σημαίνει ότι κουρεύονται οι πλούσιοι αλλά τα χρήματα των εργαζομένων και τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων που τα είχαν στις διάφορες τράπεζες και τώρα είναι ορατός ο κίνδυνος κατάρρευσης των ασφαλιστικών ταμείων στην Κύπρο. Όλα τα παραπάνω δεν είναι μια ιδεολογική εικόνα αλλά μια εικόνα από τις ίδιες τις τράπεζες αποδεικνύοντας ότι μόνο σε αυτό το σημείο η Κύπρος αποτελεί εξαίρεση.

Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στον τρόπο που αντέδρασαν οι εργαζόμενοι στην Κύπρο, που ενώ έμοιαζαν ηττημένοι στην αρχή της κατάρρευσης στη συνέχεια και από την πρώτη στιγμή της κρίσης βγήκαν μπροστά και συνεχίζουν – ανακαλύπτοντας τι σημαίνει να υπερασπιστούν τα ασφαλιστικά ταμεία, τους μισθούς και τις συντάξεις, άσχετα εάν τα ΜΜΕ προσπαθούν να κρύψουν αυτή την εικόνα. Είναι εκπληκτικό μάλιστα ότι η εργατική αντίσταση και το κίνημα στην Κύπρο έπιασαν τα μηνύματα για διαγραφή του χρέους κ.τ.λ. Από την εισηγήτρια δόθηκε επίσης η εικόνα του καπιταλισμού παγκόσμια, με μια νέα ύφεση προ των πυλών και που δηλώνεται ως τέτοια από τα πιο επίσημα στόματα (Λαγκάρντ). Η καλύτερη συμπαράσταση σε ότι συμβαίνει στην Κύπρο, συνέχισε η εισηγήτρια, είναι η ενδυνάμωση του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα και επισήμανε ότι είναι πολύ σημαντικό το τι θα οργανώσουμε στο μέλλον. Πρέπει να προσέξουμε επίσης την Αριστερά και τι προτείνει . Ο κόσμος στην Κύπρο παίζει σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις – έτσι το ΑΚΕΛ έβγαλε ενωτική Πρωτοβουλία για τη διαγραφή του χρέους αν και παράλληλα καλοβλέπει και τα παιγνίδια με την εθνική ενότητα. Σύμφωνα με την κ. Στύλλου εδώ ανοίγει το ζήτημα για το τι μπορεί να γίνει απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις και σημείωσε γιατί είναι επίκαιρο το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα: κρατικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο για να περάσουν τα χρήματα στους εργαζόμενους, διαγραφή του χρέους. Η Αριστερά, συνέχισε η εισηγήτρια, εάν δεν είναι καθαρή σε αυτά που θα απαντήσει και που αφορούν τη μεγαλύτερη κρίση, την κρίση των κρίσεων όπως είπε χαρακτηριστικά, κινδυνεύει να χαθεί μέσα στις προτάσεις για πατριωτική ενότητα και στις διάφορες συμμαχίες που δεν εξυπηρετούν το συμφέρον της εργατικής τάξης στην Κύπρο, στην Ελλάδα και παντού. Κλείνοντας η κ. Στύλλου σημείωσε ότι η Κύπρος δεν είναι η εξαίρεση σε ότι συμβαίνει αλλά είναι το παράδειγμα που υπενθυμίζει τον κανόνα της σύγκρουσης με τις δυνάμεις που καταστρέφουν τη ζωή μας. Σε αυτή τη μάχη, συνέχισε, το πιο ξεκάθαρο κομμάτι μέσα στην αριστερά, χρειάζεται να τραβήξει όλους σε αυτή τη μάχη και όχι να περιοριστεί. Γιατί η Κύπρος είναι το λιθαράκι σε αυτό τον αγώνα και γιατί εμείς μπορούμε να τη μετατρέψουμε σε κοτρώνα και να τους τσακίσουμε.

   Ακολούθησε πλούσια συζήτηση από τους παρευρισκόμενους που έδωσε πλούσιες εικόνες από τις διάφορες απεργιακές μάχες, εστιάζοντας στα διάφορα παραδείγματα εναντίωσης στην κυβερνητική πολιτική που αδυνατεί να καταστείλει τις αντιστάσεις των εργαζομένων και που βρίσκεται μπροστά σε ένα εξαιρετικά αβέβαιο μέλλον, δίνοντας το επόμενο αγωνιστικό ραντεβού στην πανελλαδική απεργία των νοσοκομειακών  στις 17 Απριλίου με στόχο να εξελιχθεί σε έναν νέο πανυγιειονομικό σταθμό όπως και στην προηγούμενη κοινή απεργία ΠΟΕΔΗΝ – ΟΕΝΓΕ  αλλά και σε μια απεργία σε όλο το δημόσιο ενάντια στα απολύσεις και τις περικοπές αλλά και στο αντιφασιστικό συλλαλητήριο που θα πραγματοποιηθεί από μια σειρά φορέων στα Χανιά την Πέμπτη 18 Απριλίου.

   Στην δευτερολογία της η κ. Στύλλου σημείωσε ότι η μάχη θα δοθεί εάν η Αριστερά στηρίξει τους αγώνες και εάν βοηθήσει στην οργάνωση τους από τα κάτω. Επισήμανε ότι πρέπει συνεχώς να κάνουμε τη διάκριση ανάμεσα στην ηγεσία και τη βάση των αριστερών κομμάτων και σημείωσε ότι εκεί ακριβώς ανοίγουν τα ζητήματα της προοπτικής. Οι πολιτικές συζητήσεις ανοίγουν όταν οργανώνονται οι αγώνες. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε ότι στην προσπάθεια αυτή δεν μπορεί να μην υπάρχει επαφή με το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα, δίνοντας μάχες αιχμής ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης – αναφέροντας το παράδειγμα της Αμυγδαλέζας, αλλά και δίνοντας τη μάχη για ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά των μεταναστών. Γιατί κάθε μάχη ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι μάχη για όλο το εργατικό κίνημα. Θέση μας, όπως είπε χαρακτηριστικά, δεν μπορεί να είναι άλλη από την απελευθέρωση όλων των μεταναστών από τα στρατόπεδα και η νομιμοποίηση τους.