Συμπαράσταση στη Στέλλα Αλφιέρη

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
πρέπει να μάθεις να αγωνίζεσαι
για το δίκαιο

Το καλοκαίρι είναι ήδη πολύ μακριά, αλλά η νοσταλγία δεν μας αφήνει να ησυχάσουμε.Θες, γιατί δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τους ανθρώπους που άνοιξαν την πόρτα του σπιτιού τους και μας πρόσφεραν απλόχερα τη φιλοξενία τους..
Θες, γιατί μοιράστηκαν μαζί μας το φαγητό και το κρασί τους εκεί στο Κάδρος της Καντάνου.
Θες, γιατί μας έδωσαν την ευκαιρία να περπατήσουμε ανέμελοι στο χωράφι τους, να κόψουμε βατόμουρα απ’ τα δέντρα και να βάψουμε κόκκινα τα χέρια μας..
Θες, γιατί απ΄ την πανέμορφη αυλή τους απολαύσαμε μαζί τη θέα του κεντημένου με άστρα κρητικού ουρανού, προσπαθήσαμε να ξεχάσουμε αυτά που μας πλήγωσαν και μοιραστήκαμε τις ίδιες ευχές για πιο καθαρούς και ξάστερους ουρανούς…
Θες, γιατί περπατήσαμε μαζί στο πανέμορφο φαράγγι της Καντάνου, γιορτάσαμε και τραγουδήσουμε στο πανηγύρι του αγίου Ειρηναίου μαζί με τους φιλόξενους κατοίκους

Είναι ντροπή που μας στερούν το δικαίωμα να ονειρευόμαστε την Κάντανο το χειμώνα, χιονισμένη.
Είναι ντροπή που παραδίνονται τα πάντα στα ιδιωτικά συμφέροντα κι η χώρα μετατρέπεται σε ένα ατέλειωτο νταμάρι…
Είναι ντροπή ακόμα μεγαλύτερη, αυτοί οι άνθρωποι που δίνουν το χέρι στον καθένα από μας και υπερασπίζονται το δικαίωμα του να περπατά ανέμελος κι ελεύθερος σ’ αυτό τον τόπο και ν’ απολαμβάνει τις ομορφιές των τοπίων, να λοιδορούνται και να συκοφαντούνται.
Τη συμπαράστασή μας στη Στέλλα την Αλφιέρη.

Μαρία Ανδρέου