ΣΥΡΙΖΑ: αργά, κακά και νεοφιλελεύθερα…

Του Μανόλη Ντουντουνάκη

Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, με σκοπό την παραμονή του στην εξουσία, είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Τόσο η στενή ηγετική ομάδα γύρω από τον Τσιπρα όσο και το υπόλοιπο υψηλόβαθμο και μεσαίου επιπέδου στελεχιακό δυναμικό αλλά και τα απλά ενεργά μέλη, φόρεσαν παραμορφωτικούς φακούς και εμφανίζουν, με μεθόδους που θα ζήλευε και ο Γκέμπελ, ως αριστερόστροφη μια κυβέρνηση με καθαρά νεοφιλελεύθερη ατζέντα και πρακτική. Άλλωστε μάλλον δεν είναι σύμπτωση, το ποσό συχνά η κυβέρνηση είτε συμπλέει με την Μερκελ είτε προστρέχει σε αυτή για βοήθεια, συμβουλές και παραινέσεις σε τρίτους.

Μετά την τραγική αποτυχία στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας – την ευθύνη για την όποια φέρουν όλοι στο τότε ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ – που οδήγησαν στο τρίτο μνημόνιο, στα capital control αλλά και «βούλιαξαν» τη χώρα στην ύφεση, στην μετανάστευση και στην ανεργία, οι αποτυχίες διαδέχονται η μια την άλλη. Η αδυναμία να αντιληφτεί, να παρακολουθήσει και να δράσει έγκαιρα στο μεταναστευτικό είχαν τραγικές συνέπειες για τη χώρα τόσο στις σχέσεις μας με τους εταίρους, όσο και με τη παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στο ΝΑΤΟ αλλά και στη δημιουργία νέων «γκρίζων» ζωνών στις σχέσεις μας με τη Τουρκία. Οι αντιδράσεις για άλλη μια φόρα ήταν αργές, κακές και εθνικά επιζήμιες. Φοβάμαι, ότι όταν περάσει η εποχή Τσιπρα τα ειδικά δικαστήρια θα έχουν πολλή δουλειά. Ανάλογα φαινόμενα έχουμε σχεδόν σε όλες τις πτυχές της κυβερνητικής πολιτικής. Στο ασφαλιστικό η κυβέρνηση αφού υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο που συνεπάγεται δραστικές περικοπές στις σημερινές συντάξεις, δεδομένου της σημερινής αναλογίας συνταξιούχων προς εργαζόμενους προσπαθεί να κοροϊδέψει τον ελληνικό λαό ότι μπορεί να διατηρήσει στο σημερινό επίπεδο τις συντάξεις μεταφέροντας, άδικα, υπέρμετρα βάρη στους σημερινούς εργαζόμενους που το πιο πιθανό είναι ότι θα πάρουν επίδομα αντί για σύνταξη, μετά τα 70, αν ζουν. Η επανεκλογή του Τσιπρα και η νομή της εξουσίας είναι πάνω από δεσμεύσεις, μνημόνια και λογική.

Αλλά και στον πρωτογενή τομέα, αφού αποδέχτηκαν χωρίς πολλές αντιρρήσεις την υπέρμετρη αύξηση φορολογικών και ασφαλιστικών εισφορών, κατά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, τώρα ως Πόντιος Πιλάτος, δηλώνουν αναρμόδιοι και ρίχνουν άδικα τις δικές τους ευθύνες και επιλογές στους προηγούμενους.

Δυστυχώς πια όλο και περισσότεροι διαπιστώνουμε ότι και το τελευταίο «φύλλο συκής» για τη κυβέρνηση – είμαστε καλύτεροι από τους προηγούμενους – όλο και ξεθωριάζει. Ως αριστεροί, αλλά και ως πολίτες της χώρας οφείλουμε να διαπιστώσουμε έγκαιρα την πραγματικότητα, δηλαδή ότι η χώρα έχει την πιο ακατάλληλη και ανίκανη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Η κίβδηλη και ψευδεπίγραφη κυβέρνηση της αριστεράς δεν είναι τίποτα άλλο από μια αγέλη με ηγέτη ένα «ρολίστα» που επιθυμούν μόνο τη νομή της εξουσίας, και ως τέτοια πρέπει να την αντιμετωπίζουμε. Το σύνθημα « Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος» είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Και δεν αφορά μόνο την επιλογή – ψήφο για κυβέρνηση – κυβερνήτη αλλά και τη στάση μας απέναντι στα καθημερινά προβλήματα που βιώνουμε.