“Σφαγεία δε θα αφήσουμε να γίνουν οι πλατείες”: Κάλεσμα της Πρωτοβουλίας Ροσινάντε στην αντιφασιστική συγκέντρωση στη πλατεία της Σπλάτζιας την Κυριακή 8 Ιουλίου

Με κείμενο που έδωσε στη δημοσιότητα και η τοπική ένωση Χανίων της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε  καλεί στην αντιφασιστική-διεθνιστική συγκέντρωση στη πλατεία της Σπλάτζιας στις 17:00 τη Κυριακή 8/7 σε απάντηση και στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία που θα πραγματοποιηθεί στις 7 το απόγευμα στην Πλατεία Δημοτικής Αγοράς. Να υπενθυμίσουμε ότι σχετικό κάλεσμα έχει απευθύνει τόσο η κατάληψη Rosa Nera όσο και η συντακτική ομάδα Χανίων της “Απατρίς“.

Στο σχετικό κείμενο αναφέρονται τα εξής:

Ούτε εθνικισμός, ούτε άλλες μαλακίες

Σφαγεία δε θα αφήσουμε να γίνουν οι πλατείες

Τους τελευταίους μήνες γίνεται μια προσπάθεια, μέσω των γραφικών συλλαλητηρίων, να βγει στις πλατείες ο φασιστικός χώρος στην Ελλάδα.

Ας δούμε, με ταξικούς όρους, από ποιους οργανώνονται τα γελοία και επικίνδυνα εθνικιστικά συλλαλητήρια στο νησί, προς αποφυγήν αυταπατών για τους «μπροστάρηδες» που κουνούν τις σημαίες τους ντυμένοι μεγαλέξανδροι.

Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια στα Χανιά στηρίζονται από κάποιους εθνικιστές ιδιοκτήτες και εργοδότες, λίγους νεοδημοκράτες ή συντηρητικούς παππάδες, δυο – τρεις δεξιούς συλλόγους, δυο ακροδεξιές πρωτοβουλίες απογοητευμένων φοροφυγάδων και χρεωμένων αφεντικών και επιχειρηματιών, μια παρέα μπράβων του υποκόσμου και βέβαια από όσους φασίστες έχουν απομείνει στο νησί. Πολύ ωραίο παρεάκι, δηλαδή, για να το στηρίξει κανείς ως κομπάρσος, με μια σημαιούλα και την οικογένεια του.

 

Στην τελευταία ανάλογη σύναξη που έγινε στα Χανιά, πρωτοστάστησαν γνωστά αφεντικά στριπτιζάδικων που μαζί με μπράβους της νύχτας και μια δράκα εξίσου γνωστών ακροδεξιών μπάτσων – βασανιστών, επιτέθηκαν σε μικρή αντιφασιστική ομάδα που αυθόρμητα επιχείρησε να υπερασπίσει την Αγορά – ένα χώρο που έχει ταυτιστεί με τους αγώνες των εργατικών και των κοινωνικών κινημάτων, και όχι με μαζώξεις τραμπούκων της δεξιάς, αφεντικών και εθνικιστών.

Μια μεγάλη διεθνιστική αντιφασιστική πορεία στις 16 Ιούνη, ήταν η πρώτη απάντηση στους φασίστες.

Η εργατική τάξη στην Κρήτη έχει ήδη φτύσει τα εθνικιστικά συλλαλητήρια, δεν έχει καμία συμμετοχή και καμία δουλειά σε επιδείξεις εθνικιστικού μίσους, επιθυμιών πολέμου, πραξικοπημάτων και αλυτρωτισμού από την αντικοινωνική μειοψηφία κάποιων ντόπιων αφεντικών και των φασιστών λακέδων τους.

Η όλη εθνικιστική ιστορία έχει στόχο να αποπροσανατολίσει την πολιτική ατζέντα από τα ζητήματα της ταξικής πάλης, με στόχο να κερδίσει πόντους η ελληνική δεξιά, και χωρίς να πληγούν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και οι εργοδοτικές ενώσεις σε μια νέα κρίσιμη περίοδο υποτίμησης των μισθών, των επιδομάτων και των συντάξεων.

Να θυμίσουμε πως, ενώ κάποιοι ντύνονται μεγαλέξανδροι, η τάξη των ιδιοκτητών και των αφεντικών στο νησί έχει ρίξει τους μισθούς σε όλους τους κλάδους, μέχρι και τα 2 ευρώ την ώρα, χωρίς πλήρη ασφάλιση, χωρίς τα νόμιμα επιδόματα, χωρίς τις νόμιμες άδειες, χωρίς μια σειρά από δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες και χάθηκαν από συμβιβασμούς και ξεπουλήματα.

Ιδίως στον τουρισμό στο νησί, ο τζίρος των αφεντικών ανεβαίνει σταθερά από το 2010 (παρά τις όποιες «απώλειες» στο πλαίσιο του καπιταλιστικού ανταγωνισμού) ενώ ο μισθός στον κλάδο μειώνεται. Στον αγροτικό τομέα, στον τομέα της μεταποίησης, στον επισιτισμό όπως και στην οικοδομή, χιλιάδες ντόπιοι και μετανάστες εργάτες δουλεύουν «μαύρα», χωρίς τα κατεκτημένα εργατικά δικαιώματα.

Πολύ πριν τα αφεντικά ονομάσουν την υποτίμηση της εργασίας «κρίση», ακόμα και όταν μιλάγανε για «ανάπτυξη», τα τελευταία τριάντα χρόνια, η κατάσταση στην εργασία επιδεινώνεται σταθερά. Και αυτό συμβαίνει ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, συμβαίνει ακριβώς λόγω της υποχωρητικότητας μας και της ιδεολογικής κατρακύλας στο μικροαστισμό και τον εθνικισμό.

Ο ρατσισμός ρίχνει τα μεροκάματα, και αντί της γενικής απεργίας διαρκείας που θα αποτελούσε μια προσπάθεια ανατίμησης των ζωών μας, αντιμετωπίζουμε τις συμφωνημένες απεργίες της πλάκας, τις απεργίες παρέα με ενώσεις των αφεντικών, αντιμετωπίζουμε τη βλακώδη ερμηνεία ότι «για όλα φταίνε οι ξένοι», ενώ το μισθό και τα ωράρια τα έχουν ξεφτιλίσει τα αφεντικά εδώ στον τόπο μας και η δική μας ανοχή.

Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια είναι δουλειές των εκμεταλλευτών. Είναι επίσης αποτέλεσμα της μακροχρόνιας πολιτικής του ελληνικού κράτους ενάντια στους ανθρώπους της σλαβομακεδονικής κοινότητας της Ελλάδας (είτε έχουν ελληνική, είτε σλαβομακεδονική συνείδηση, είτε και τα δύο), όπως και ενάντια στο πιο αδύναμο κράτος της γειτονικής Μακεδονίας. Μέσα από το εμπάργκο στο παρελθόν, σήμερα μέσα από την εκμετάλλευση από έλληνες επιχειρηματίες της φτηνής και αφορολόγητης αγοράς εργασίας της εργατικής τάξης εκεί.

Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια στον τόπο μας, μιλάνε για πόλεμο ενάντια σε γειτονικές χώρες, μιλάνε για περιορισμό των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, μιλάνε για πραξικοπήματα. Στη Θεσσαλονίκη τα εθνικιστικά συλλαλητήρια είχανε το θράσος να μιλήσουνε μέσα από τον αντισημιτισμό και για τη ναζιστική «δόξα των κρεματορίων».

Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια μιλάνε τη γλώσσα του ρατσισμού, της συνομωσιολογίας, του φασισμού. Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια μιλάνε ενάντια στις αξίες και στα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Η εργατική τάξη έχει υποχρέωση να απαντήσει αντιφασιστικά, μαχητικά, ανθρώπινα.

Την Κυριακή 8 Ιουλίου, συμμετέχουμε μαζί με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες των συλλογικοτήτων της πόλης στο διεθνιστικό κάλεσμα στην πλατεία της Σπλάντζιας, στις 17:00.»

Τοπική ένωση Χανίων της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε