Σχετικά με τα έντονα καιρικά φαινόμενα των τελευταίων ημερών και τις καταστροφές στα Χανιά

Του Ειρηναίου Μαράκη

Φέτος, λοιπόν, στη Δυτική Κρήτη και στα Χανιά υπήρξε μια περίοδος πραγματικού χειμώνα, με κρύο και βροχές -ενώ τα προηγούμενα χρόνια η άνοιξη έρχονταν κυριολεκτικά και… αντικανονικά από τα μέσα Ιανουαρίου ή, έστω, από τα μέσα του Φλεβάρη…- αλλά την ακολούθησε και μία έξαρση των καιρικών φαινομένων που δεν μπορεί παρά να οφείλεται στην κλιματική αλλαγή. Για την οποία οι λαλίστατοι “τηλεοπτικοί” μετεωρολόγοι φοβούνται να αναφέρουν κι αφού κατά τη γνώμη τους δεν υφίσταται κιόλας…

Μπροστά σε αυτό το γεγονός η πολιτεία αποδείχτηκε ανοχύρωτη: τμήματα του Βόρειου Οδικού Άξονα πλημμύρισαν, όπως κι η Παλιά Εθ. Οδός, γέφυρες κατέρρευσαν, χωριά κι ολόκληροι δήμοι αποκλείστηκαν, συνοικίες στο κέντρο των Χανίων βούλιαξαν κάτω από τόνους λάσπης και νερού… σε υπερβολικό βαθμό, τολμώ να πω, αναδεικνύοντας την απουσία των στοιχειωδών μέτρων πολιτικής προστασίας.

Κι όμως μέρος των τοπικών ΜΜΕ και της τοπικής εξουσίας (δήμαρχοι, στελέχη της περιφέρειας) ρίχνουν τις ευθύνες στην… πρωτοφανή σφοδρότητα του φαινομένου χωρίς να αναφέρονται ούτε στην κλιματική αλλαγή, ούτε στην περικοπή της δημόσιας χρηματοδότησης για αντιπλημμυρικά κτλ έργα που θα περιόριζαν αισθητά τις καταστροφές, ούτε στην έλλειψη ικανού αριθμού εργαζομένων που θα συμμετείχαν στην οργάνωση της πολιτικής προστασίας. Δεν είναι ένα καινούργιο φαινόμενο αυτό, έχει ήδη μία προϊστορία, μίας και δύο και τριών δεκαετιών πίσω,  όπου η αδιαφορία για το κοινωνικό σύνολο και τις ανάγκες του καθώς και ή καταστροφή της δημόσιας υγείας, παιδείας και ασφάλειας αποτελεί κεντρική πολιτική επιλογή κι ενώ την ίδια ώρα που τα συμφέροντα των μικρών ή και μεγαλυτέρων ιδιωτών, επιχειρηματιών και εργολάβων εξυπηρετούνται με κάθε νόμιμο ή νομότυπο τρόπο.

Ας μην μας ξαφνιάζουν πάντως οι τελευταίες εξελίξεις αφού βρισκόμαστε σε εκείνη την περίοδο όπου οι μάσκες της δήθεν κοινωνικής πρόνοιας καταρρέουν, αναδεικνύοντας το πραγματικό πρόσωπο του τέρατος που αδιαφορεί για την φύση και την εργαζόμενη πλειοψηφία και ενδιαφέρεται αποκλειστικά για το γρήγορο κέρδος χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειές.