Σύμφωνα με σχετικό δελτίο Τύπου – το οποίο ποτέ δε λάβαμε στην εφημερίδα μας – “οι διαδικασίες για την ολοκλήρωση της νόμιμης ίδρυσης του οποίου οριστικοποιήθηκαν τον περασμένο Μάιο ενώ ο Σύλλογος απαρτίζεται από ανθρώπους διαφορετικών εθνικοτήτων που τους ενώνει το πάθος τους για την ιστορία και την ιστορική έρευνα των γεγονότων του Β’ ΠΠ και της Μάχης της Κρήτης”.
Τώρα, όλα μοιάζουν καλά και ωραία και στο κείμενο που δόθηκε στη δημοσιότητα υπάρχουν πραγματικά πολλές ενδιαφέρουσες προτάσεις για την αναδειξη της ιστορικής σημασίας της Μάχης της Κρήτης.
Σύμφωνα με το σχετικό κείμενο στοχος είναι η εμπλοκή και της μαθητικής κοινότητας σε εκδηλώσεις για την εκμάθηση αυτής της σημαντικής πτυχής της ιστορίας του νησιού, αλλά και η πραγματοποίηση συνεδρίων, φωτογραφικών εκθέσεων και εκθέσεων αντικειμενων, παρουσιάσεων και εκθέσεων βιβλίων και προβολών ντοκιμαντέρ, η συντήρηση των μνημείων της Μάχης της Κρήτης, η δημιουργία ενός αρχείου/βιβλιοθήκης για την ιστορία της μάχης και της αντίστασης και τη λειτουργία του ως κοιτίδα της ιστορικής έρευνας. Επίσης, μέσα στους σκοπούς της Συλλόγου είναι η δημιουργια των προϋποθέσεων για την ενίσχυση ειδικών μορφών τουρισμού, όπως ο ιστορικός τουρισμός και ο τουρισμός πεδίων μάχης.
Υπάρχουν όμως και κάποια σημεία που δημιουργούν εναν προβληματισμό.
Σε τρία διαφορετικά σημεία αυτού του πρώτου δελτίο τύπου του Συλλόγου διαφαίνεται η βούληση των μέλων του Συλλόγου για εμπλοκή και των οικογενειών Γερμανών βετεράνων του πολέμου στη διαδικασία της ιστορικής μνήμης για τη Μάχη της Κρήτης.
Προφανώς “η διατήρηση και ενίσχυση των δεσμών φιλίας μεταξύ Ελλήνων, Νεοζηλανδών, Αυστραλών, Άγγλων και Γερμανών” είναι ζητούμενο, όμως ας μας επιτρέψουν στον Συλλογο να πούμε ότι η ενίσχυση των δεσμών δε μπορει να γίνει με όλους τους Γερμανούς, και επ’ ουδενί δε μπορεί να γίνει με απόγονους βετεράνων που πολέμησαν στη Μάχη της Κρήτης οι οποίοι συνεχιζουν να υποστηριζουν αναθεωρητικές θέσεις, όπως αυτές που έχουν εκφραστει απο τον Γερμανό ιστορικό Χάινς Ριχτερ.
Προφανως επίσης και πρέπει να είναι στόχος η “προσέλκυση των απογόνων των μαχητών της μάχης της Κρήτης” – αφού οι βετεράνοι έχουν πεθάνει – “να επισκεφθούν το νησί και να καταθέσουν τις άγνωστες μαρτυρίες των συγγενών τους από τη μάχη και την κατοχή ώστε να επωφεληθεί η ιστορική έρευνα”, όμως δεν έχουν την ιδια βαρύτητα όλες οι μαρτυρίες και το ποιος θα κρινει τη βαρύτητά τους δε μπορεί να είναι ευθύνη ενος Συλλόγου αλλά ιστορικών, πόσο μάλλον όταν στις μαρτυρίες θα υπάρχουν και αυτές των απογόνων Γερμανών ναζί.
Προφανώς πρέπει να στοχεύουμε συνολικά στη “διατήρηση και ενίσχυση των δεσμών της Ελλάδας με τις χώρες που έλαβαν μέρος στη μάχη της Κρήτης”, όμως καποιοι στρατοί χωρών συμμετείχαν ως σύμμαχοι και ο ναζιστικός στρατός ήρθε να κατακτήσει. Δε γίνεται λοιπόν να εξισώνεται η συμμετοχή όλων των χωρών στη Μάχη στο πλαίσιο μιας λογικής σύμφωνα με την οποια όλες οι χωρες “έλαβαν μερος στη Μάχη της Κρήτης”. Πόσο μάλλον όταν μία χωρα, αυτή που ο στρατος της ήρθε ως κατακτητής, δεν αποδέχεται την ευθύνη που της αναλογει για τα εγκλήματα και τις καταστροφές που προκάλεσε αυτός ο στρατός αρνουμενη να καταβάλλει τις οφειλόμενες αποζημιώσεις.
Τα ζητήματα αυτά ειναι πολύ λεπτά και αν και δεν αμφιβάλλουμε για τις καλές προθέσεις των μελών του Συλλόγου – αφού αλλωστε με την πλειοψηφία των προτάσεων συμφωνούμε και θεωρούμε αναγκαιότητα την κίνηση προς μία τέτοια κατεύθυνση – καλό θα ειναι η οποια κινηση να γινεται με ιδιαίτερη προσοχή.
Υπενθυμίζουμε οτι μια πρώτη παρουσία του Συλλογου θα δούμε στα Χανιά στα πλαισια ιστορικές εκθεσης αδημοσίευτων φωτογραφιων και σπάνιων αντικειμένων απο τη Μαχη της Κρήτης από το αρχείο του συλλέκτη Δημήτρη Σκαρτσιλάκη απο την Πέμπτη 20 Μαΐου στο ΚΑΜ. Διαβάστε περισσότερα για την έκθεση πατώντας ΕΔΩ.