Σ. Βολουδάκη: “Το νομοσχέδιο για τα πανεπιστήμια θέτει στο περιθώριο ιδεοληψίες”

Η βουλευτής Χανίων Σέβη Βολουδάκη τοποθετήθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την ενίσχυση του Δημοσίου Πανεπιστημίου και το πλαίσιο λειτουργίας μη κερδοσκοπικών παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων, επισημαίνοντας ότι σκοπός του Ν/Σ είναι η αύξηση των εκπαιδευτικών ευκαιριών, η προσέλκυση αλλοδαπών φοιτητών και νέων Ελλήνων ακαδημαϊκών, ο επαναπατρισμός τους από το εξωτερικό και, φυσικά, η εναρμόνιση του νομικού πλαισίου της ανώτατης εκπαίδευσης με το ευρωπαϊκό πρωτογενές δίκαιο.

Περαιτέρω σκοπός είναι, η ενίσχυση του δημοσίου πανεπιστημίου, η αύξηση της χρηματοδότησης αυτού και των πηγών της, καθώς και η αναβάθμιση του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης σε τρίτο μεγαλύτερο ακαδημαϊκό ίδρυμα της χώρας, στοιχείο πολύ σημαντικό ειδικά λόγω της ακριτικής του θέσης.

Το νομοσχέδιο, όπως ανέφερε η Βουλευτής, περιλαμβάνει 205 άρθρα από τα οποία, τα 179 αναφέρονται στην ενίσχυση και τη βελτίωση της λειτουργίας των δημοσίων πανεπιστημίων, και τα υπόλοιπα 26, στην εγκατάσταση και λειτουργία παραρτημάτων αλλοδαπών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων στην χώρα μας.

Η κα Βολουδάκη τόνισε ότι οι διατάξεις του Σ/Ν περί μη κρατικών πανεπιστημίων δεν έχουν σκοπό να διαρρήξουν ή να παραβιάσουν τη διάταξη του άρθρου 16 του Συντάγματος, καθώς αφορούν ουσιαστικά την αδειοδότηση της λειτουργίας παραρτημάτων αλλοδαπών πανεπιστημίων, τα οποία ήδη και με το σήμερα ισχύον καθεστώς, παρέχουν διπλώματα, που αναγνωρίζει ο ΔΟΑΤΑΠ, καθώς και τα αντίστοιχα επαγγελματικά δικαιώματα.

Η βουλευτής επεσήμανε την σοβαρότητα με την οποία η κυβέρνηση θεσμοθετεί την συγκεκριμένη καινοτομία, αναφέροντας τις προϋποθέσεις, η πλήρωση των οποίων απαιτείται για κάθε ιδρυόμενο ΝΠΠΕ και οι οποίες ελέγχονται από την Εθνική Αρχή Ανωτάτης Εκπαίδευσης.

Κλείνοντας, η κα Βολουδάκη τόνισε ότι το εν λόγω νομοσχέδιο αποτελεί μια από τις σημαντικότερες νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης, καθώς επιδιώκει να θέσει στο περιθώριο ιδεοληψίες, προκαταλήψεις, εμμονές και πρακτικές, οι οποίες είναι ασύμβατες με τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας.