Ταξικό το δικαστικό σύστημα των ΗΠΑ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Μπορεί επιδεικτικά λόγω πουριτανισμού, αλλά και παραδειγματικά στις Η.Π.Α, αλλά και με επιφανειακό πνεύμα ισότητας απέναντι στο νόμο, να γίνονται βορά στα αδηφάγα σαν κοράκια μέσα ενημέρωσης, οι δημόσιοι πολιτικοί άνδρες, καταργώντας όπως στις παραδόσεις της Ευρώπης το τεκμήριο της αθωότητας, αλλά βορά στην δημοσιότητα δίδονται και οι διάφορες καλλιτεχνικές και αθλητικές ελίτ.

Όπως λόγω επικαιρότητας στην περίπτωση του Γάλλου πρώην υπουργού οικονομικών  πολύ «αριστερού» πολιτικού και «μετασοσιαλιστή» με 500.000 ζεστά  δολάρια ετήσιο  μισθό από το Δ.Ν.Τ ,  Ντομινίκ Στρος Καν. Εύπορος ο ίδιος αλλά και με βαθύπλουτη σύζυγο, την επιτυχημένη τηλεστάρ δημοσιογράφο Αν Σινκλέρ, όπου διακαής επιθυμία της, ήταν να  γίνει μία ημέρα, η κυρία του προέδρου της Γαλλίας. Ή και του ίδιου του πρώην προέδρου των Η.Π.Α Μπιλ Κλίντον με την γνωστή ιστορία με την ασκουμένη του Λευκού Οίκου, όπου διαπομπεύθηκε σόλη την υφήλιο. Δεν σημαίνει όμως ότι στην μητρόπολη του καπιταλισμού  Η.Π.Α επικρατεί το βασίλειο της ισότητας και της δικαιοσύνης. Το 76,5% των καταδίκων στις φυλακές προέρχονται από τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα, όπου αναγνωρίζονται έπειτα από πλημμελή συμπεριφορά της αστυνομίας, δικαστικές πλάνες και πολλοί αθώοι εγκλείονται στις φυλακές με πολύχρονη φυλάκιση. Επίσης 100 φυλακές των Η.Π.Α έχουν παραχωρηθεί να τις διαχειριστούν μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες.

ΕΝΑΣ ΑΘΩΟΣ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

Στις 21 Μαΐου 1980, η Katherina Brow βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της στην πόλη Ayer της Μασαχουσέτης, με περισσότερα από 30 τραύματα από μαχαίρι. Όταν η νύφη της τη βρήκε στις 10.45 περίπου το πρωί, κηλίδες αίματος υπήρχαν σε ολόκληρο το σπίτι. Είχαν αφαιρεθεί η τσάντα της, κάποια κοσμήματα και ένας φάκελος όπου είχε κάποια μετρητά. Το προφανές φονικό όπλο, ένα μαχαίρι ξεφλουδίσματος, ήταν μέσα στο καλάθι αχρήστων.

Η υπόθεση Kenneth Waters
Σύντομα, η έρευνα στράφηκε προς ένα γείτονα, τον Kenneth Waters. Ο Waters εργαζόταν σε ένα εστιατόριο στο οποίο σύχναζε η Brow και είχε πει στους υπαλλήλους του εστιατορίου ότι φύλασσε στο σπίτι της μεγάλη ποσότητα μετρητών. Ωστόσο, ο Waters είχε άλλοθι: την ημέρα του εγκλήματος, δούλευε μέχρι τις 8.30 το πρωί. Στη συνέχεια ένας συνάδελφος τον πήγε σπίτι με το αυτοκίνητο, όπου και άλλαξε ρούχα. Από τις 9.00 μέχρι τις 11.00 π.μ. έπρεπε να παραστεί στο δικαστήριο. Στη συνέχεια, ο Waters επέστρεψε στο χώρο εργασίας του, όπου έμεινε μέχρι τις 12.30 μ.μ. Δεν υπήρχαν κηλίδες αίματος ούτε κοψίματα στα ρούχα και το σώμα του. Η αστυνομία πήρε τα αποτυπώματά του και τον ανέκρινε, όμως δεν συνελήφθη.

Δύο χρόνια αργότερα, ο νέος σύντροφος της πρώην κοπέλας του Waters προσέγγισε την αστυνομία με υποτιθέμενες νέες πληροφορίες, με χρηματικό αντάλλαγμα, ισχυριζόμενος ότι ο Waters είχε παραδεχθεί τη δολοφονία στην τότε κοπέλα του, Brenda Marsh. Αρχικά, η Marsh αρνήθηκε την κατάθεση αυτή. Ωστόσο, όταν η αστυνομία απείλησε ότι θα της απαγγείλουν κατηγορίες για συνέργια και θα χάσει τα παιδιά της, τότε άλλαξε την κατάθεσή της. Ισχυρίστηκε, λοιπόν, ότι, την ημέρα του εγκλήματος, ο Waters είχε γυρίσει σπίτι με μια βαθιά γρατζουνιά στο πρόσωπο.

Και άλλη μία πρώην κοπέλα του Waters τον ενέπλεξε. Αρχικά, είχε επίσης πει στην αστυνομία ότι δεν γνώριζε τίποτα για κανένα φόνο. Ωστόσο, μετά από τρεις ώρες ανάκρισης και απειλών ότι θα συλληφθεί, άλλαξε γνώμη και κατέθεσε ότι ο Waters της είχε αποκαλύψει το μυστικό του φόνου και της ληστείας.

Το Μάιο του 1983, απαγγέλθηκε στον Waters η κατηγορία της δολοφονίας της Katherina Brow. Ωστόσο, τα δακτυλικά αποτυπώματα που ελήφθησαν από τον τόπο του εγκλήματος δεν ταίριαζαν με τα δικά του. Στη διάρκεια της δίκης, τα συμπαρομαρτούντα αυτάστοιχεία της αθωότητας του Waters δεν λήφθηκαν υπόψη, καθώς η αστυνομία δεν είχε δώσει την πληροφορία αυτή στο γραφείο του Εισαγγελέα.

Οι ομάδες αίματος του φερόμενου δράστη και του θύματος δεν ήταν οι ίδιες. Σύμφωνα με την ιατροδικαστική, οι τρίχες που βρέθηκαν στο χέρι του θύματος και στο φονικό όπλο δεν ήταν του Waters. Τα αποδεικτικά στοιχεία για το άλλοθι του Waters δεν ήταν δυνατόν να βρεθούν στη δίκη. Και παρόλο που η αστυνομία είχε επιβεβαιώσει την παρουσία του Waters στο δικαστήριο την ημέρα του εγκλήματος, ουδέποτε ενημέρωσε σχετικά το δικαστήριο.

Κατά τη μακρά φυλάκισή του, ο Waters υπέφερε από κρίσεις πανικού, προσεβλήθη από ηπατίτιδα Γ και δύο φορές αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Όλες οι αιτήσεις που υπέβαλε για επανάληψη της δίκης απορρίφθηκαν. Μόνο η οικογένειά του πίστευε στην αθωότητά του. Για να μπορέσει να βοηθήσει τον αδελφό της, η αδελφή του -μία 40χρονη σερβιτόρα- παρακολούθησε και ολοκλήρωσε νυκτερινά μαθήματα νομικής και πήρε το πτυχίο της. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, κατά την έρευνά της, βρήκε το δείγμα αίματος του φερόμενου δράστη στα υπόγεια του δικαστηρίου. Το γραφείο του Εισαγγελέα συναίνεσε στη διεξαγωγή ελέγχου DNA. Το αποτέλεσμα ήταν αδιαμφισβήτητο: Ο Waters δεν ήταν ο δράστης. Το Μάρτιο του 2001, 18 χρόνια αργότερα, ο Kenneth Waters βγήκε από τη φυλακή, ελεύθερος.

Έξι μήνες μετά την αποφυλάκισή του, ο Waters πέθανε σε ηλικία 47 ετών, όταν έπεσε από έναν τοίχο. Η ιστορία αυτή έγινε ταινία στις ΗΠΑ και προβάλλεται από τον Οκτώβριο του 2010.

"google ad"