Τα εγκλήματα του βασιλιά Λεοπόλδου του Βελγίου στο Κονγκό: Κρεμούσε μανάδες σε σχήμα σταυρού με τα παιδιά τους | Φωτός+Βίντεο

Ο βασιλιάς Λεοπόλδος Β” του Βελγίου, έμεινε στην ιστορία ως ο «σφαγέας του Κονγκό», αφού κατά την περίοδο της βασιλείας του, στα τέλη του 1800, ακρωτηριάστηκαν και θανατώθηκαν πάνω από 10 εκατομμύρια Αφρικανοί.

Την εποχή που οι Ευρωπαίοι ήταν απασχολημένοι με την διαίρεση της αφρικανικής ηπείρου, ο Λεοπόλδος φρόντισε να πάρει στην κατοχή του τις περισσότερες αχαρτογράφητες περιοχές του  Κονγκό (πρωην Ζαϊρ). Μια έκταση 905 χιλιάδων τετραγωνικών μιλίων τροπικού δάσους, αχανείς εκτάσεις από δέντρα καουτσούκ, που ήταν το υλικό με την υψηλότερη ζήτηση στα τέλη του 19ου αιώνα, ήταν τα εδάφη που είχε υπό την κατοχή του ο βασιλιάς.Έκταση δηλαδή 76 φορές μεγαλύτερη από το Βέλγιο.

Ανέθεσε την εκμετάλλευση του καουτσούκ σε ιδιωτικές εταιρείες με αντάλλαγμα να του χρηματοδοτήσουν τα σιδηροδρομικά έργα ενώ δημιούργησε και την δική του ιδιωτική εταιρεία που χρειάζονταν επειγόντως πολλά εργατικά χέρια σκλάβων για την εξαγωγή του καουτσούκ. Τα κέρδη στην αρχή ήταν τεράστια και χρησιμοποιήθηκαν εκτός από την κατασκευή του σιδηροδρόμου και για μεγάλα έργα στο ίδιο το Βέλγιο.

Το 1876 ο Λεοπόλδος ίδρυσε την «φιλανθρωπική» Διεθνή Ένωση της Αφρικής για να υποδουλώσει του λαούς της Αφρικής Ήταν μια φιλανθρωπική οργάνωση, που είχε ως βιτρίνα την ιεραποστολική εργασία και την δυτικοποίηση των αφρικανικών λαών. Στην πραγματικότητα η οργάνωση ήταν το όχημα για να δημιουργήσει την δική του αυτοκρατορία αλλά κυρίως να υποδουλώσει τους αφρικανικούς λαούς και να προβάλλει σε διεθνές επίπεδο το μικρό πια Βέλγιο.

Στα 23 χρόνια διακυβέρνησης του (1885-1908), ο Λεοπόλδος σφαγίασε πάνω από 10 εκατομμύρια Αφρικανούς, κόβοντας τα χέρια και τα γεννητικά τους όργανα.

Τους μαστίγωναν μέχρι λιποθυμίας και πολλές φορές μέχρι θανάτου. Τους έκαιγαν και βίαζαν τις γυναίκες. Η τραγική ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι ο Λεοπόλδος δεν είχε πάει ποτέ στο Κονγκό. Τις θηριωδίες του βασιλιά-σφαγέα «ζήλεψαν» οι Βρετανοί, οι Γερμανοί και οι Πορτογάλοι οι οποίοι εφάρμοσαν τις ίδιες τακτικές στους αυτόχθονες λαούς που κατέκτησαν. Κομμένα χέρια και μαστίγωμα μέχρι θανάτου για τους μη αποδοτικούς

Η γενοκτονία που προκάλεσε ο Λεοπόλδος καταδικάστηκε από τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς. Συγκεκριμένα ο Sir Arthur Conan Doyle, το 1909 έγραψε το βιβλίο «Το έγκλημα του Κονγκό» όπου εξιστορούσε τα δεινά των αφρικανικών λαών.

Ο Ιρλανδός διπλωμάτης Ρότζερ Κέισμεντ κατέγραψε αναλυτικότερα τους θανάτους των ιθαγενών που οφείλονταν εκτός από τις φρικαλεότητες του Λεοπόλδου και στις αρρώστιες όπως η ευλογιά και η ασθένεια του ύπνου. Οι εκθέσεις του Κέισμεντ για τις απίστευτες παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων οδήγησε σε παγκόσμια κατακραυγή κατά του Λεοπόλδου στις αρχές του 20ου αιώνα. Κατάφεραν με φωτογραφίες ακρωτηριασμένων ιθαγενών να στρέψουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και όλες τις ανθρωπιστικές οργανώσεις στις αρχές του 20ου αιώνα εναντίον του Λεοπόλδου.

 

Οι περισσότεροι αρχηγοί φυλών όπου εργάζονταν για τον Λεοπόλδο ήταν άνθρωποι αγράμματοι, οι οποίοι χωρίς να έχουν επίγνωση του τι κάνουν ξεπούλησαν τα εδάφη τους για ένα κομμάτι ύφασμα.

Οι χειρότερες θηριωδίες στο Ζαϊρ συνέβησαν μεταξύ 1890 και 1910 με την έγκριση των παγκόσμιων ηγετών, που έκαναν «τα στραβά μάτια».

Ο έμπειρος βασιλιάς είχε προνοήσει και στις συμφωνίες που έκανε με τον κάθε αρχηγό φρόντιζε να του ανήκουν τα όλα τα αγαθά από στεριά και θάλασσα.

Έτσι όχι μόνο έπαιρνε τις περιουσίες τους αλλά τους έπειθε ότι δουλεύοντας για εκείνον θα μπορούσαν να βλέπουν την εξέλιξη και να βγουν ωφελημένοι από την εκμετάλλευση των αγαθών.

H βιαιότητα που επέδειξαν οι αξιωματικοί του Λεοπόλδου δεν είχε προηγούμενο. Όποιος εργάτης δεν κατάφερνε να συλλέξει την απαιτούμενη ποσότητα καουτσούκ είχε ως ελάχιστη τιμωρία τα δέκα μαστιγώματα, με ένα ειδικό μαστίγιο από αποξηραμένο δέρμα ιπποπόταμου που το έκοβαν σε λωρίδες και ήταν τόσο δυνατό που άφηνε ανεξίτηλα σημάδια.

Όσοι εξακολουθούσαν να μην είναι αποδοτικοί, δέχονταν μέχρι 100 τέτοια χτυπήματα που τους έστελναν στο θάνατο. Σε άλλες περιπτώσεις τους έκοβαν το ένα χέρι. Τον Λεοπόλδο εκπροσωπούσε ένας ιδιωτικός μισθοφορικός στρατός που είχε αναλάβει να τρομοκρατεί και να σκοτώνει τους εργάτες χωρίς να φαίνεται πουθενά ο ίδιος.

Λευκοί αξιωματικοί βασάνιζαν τους υποδουλωμένους εργάτες, μερικοί εκ των οποίων προέρχονταν και από φυλές κανίβαλων ή είχαν απαχθεί από γύρω χωριά.

Η μαρτυρία ενός κατώτερου αξιωματικού του μισθοφορικού στρατού του Λεοπόλδου αποκαλύπτει την ωμή πραγματικότητα: Ο διοικητής μας διέταξε να κόψουμε και να παλουκώσουμε τα κεφάλια όλων των ανδρών ενός χωριού που αντιστάθηκε στις επιθυμίες του Λεοπόλδου. Κόψαμε επίσης και τα γεννητικά τους όργανα. Τέλος, μας ανάγκασαν να κρεμάσουμε σε σχήμα σταυρού μανάδες με τα παιδιά τους.

Ο βασιλιάς Λεοπόλδος Β” του Βελγίου είχε καταγραφεί ως ο πλουσιότερος άντρας εκείνης της εποχής. Η αμύθητη περιουσία του ξεπερνούσε τα 100 εκατομμύρια δολάρια ενώ το μεγαλύτερο της μεταβιβάστηκε στην βελγική κυβέρνηση μετά το θάνατο του.

Τα κινήματα εναντίον του Λεοπόλδου και υπέρ των Κονγκολέζων βρήκαν πολλούς υποστηρικτές όπως ο διάσημος συγγραφέας Μαρκ Τουέιν. Στις 15 Νοεμβρίου/1902 έγινε εναντίον του απόπειρα δολοφονίας από τον Ιταλό αναρχικό Ρουμπινό.

Όταν ολόκληρη η κοινή γνώμη στην δύση εξεγέρθηκε μαζικά εναντίον του ο ίδιος σε μεγάλη ηλικία αναγκάστηκε να παραδώσει το Κονγκό στο Βελγικό κράτος (1908). Πέθανε στα τέλη του επόμενου χρόνου , στην κηδεία του εκδηλώθηκε το μίσος του κόσμου εναντίον του.

Τον διαδέχθηκε στο βασίλειο του Βελγίου ο ανιψιός του Αλβέρτος δεύτερος γιος του αδελφού του Φιλίππου αφού ο ίδιος δεν είχε νόμιμους γιούς παρά μόνο νόθους. Ήταν αδελφός της αυτοκράτειρας του Μεξικού Καρλόττας και πρώτος ξάδελφος της βασίλισσας της Αγγλίας Βικτορίας.

Παρά την βιαιότητα του πολλοί τον χαρακτήρισαν ως βασιλιά οικοδομητή λόγω των μεγάλων δημοσίων έργων που έκανε στο Βέλγιο από τα χρήματα που κέρδιζε στις επιχειρήσεις του στο Κονγκό.

Παρακολουθήστε το απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ του BBC για την σφαγή του Κονγκό:

ΒΒC, mixanitouxronou.gr, el.wikipedia.org