Όπως έχει γράψει και ο στοχαστής Π. Κονδύλης η πελατειακή σχέση των κομμάτων με τους πολίτες υπάρχει, όμως σε πολύ μικρό βαθμό, και στην Δυτική Ευρώπη. Στην Ελλάδα όπου δεν τηρούνται οι κανόνες η πελατειακή σχέση ξεπέρασε όλα τα όρια. Πάνω στην πελατειακή σχέση τα κόμματα εξουσίας μετέτρεψαν το κράτος σε φέουδο τους. Μόλις αναλάμβαναν την εντολή από τους ψηφοφόρους η ενσωμάτωση του κόμματος στο κράτος ήταν πλέον γεγονός. Δεν υπολόγιζαν τα χρήματα τα φορολογουμένων και το ιδρώτα του εργαζόμενου, του μικρομεσαίου του ελεύθερου επαγγελματία του αγρότη. Με ιδιοτέλεια τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα υπηρέτησαν αδιαφανώς το ρουσφετολογικό πελατειακό κράτος, τα προσωπικά και τα κομματικά τους νιτερέσα, καθώς και τα μεγαλοσυμφέροντα μονοπωλίων και ολιγοπωλίων. «Φάγανε, φάγανε, φάγανε.» Είναι φράσεις από Ελληνική ταινία της δεκαετίας του 60 ενός λαϊκού τύπου, προς τον υπουργό «ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΟ.»Λες και δεν πέρασε μια ημέρα. Η ιστορία επαναλαμβάνετε ως τραγωδία. Διότι εξ αιτίας όλων αυτών των πολιτικών ήρθε η μοιραία στιγμή που έσκασε η βόμβα στα χέρια του Γ. Α. Παπανδρέου για να βρεθεί και εκείνος ο ολίγιστος, στη θέση του Χ. Τρικούπη το 1897, ή στη θέση του Ε. Βενιζέλου το 1931, όπου κι αυτοί οι σημαντικοί μεταρρυθμιστές και εκσυγχρονιστές πολιτικοί, αναγκάστηκαν κάτω από άλλες συνθήκες, να κηρύξουν την πτώχευση της χώρας. Σήμερα βρεθήκαμε δεμένοι ως λαός χειροπόδαρα χωρίς να φταίμε. Ολίγοι {μια κρατικοδίαιτη τραπεζο-επιχειρηματική ολιγαρχία} κέρδισε πακτωλούς χρημάτων την τελευταία δεκαετία, και όχι μόνο. Το ίδιο θα συμβεί και εξαιτίας της κρίσης. Η ολιγαρχία- Ελληνική και διεθνής- θα αγοράσει τις δημόσιες επιχειρήσεις αντί πινακίου φακής. Όπως την Α.Τ.Ε που επωλήθη όσο η τιμή ενός κτηρίου της. Εντωμεταξύ έχουμε καταντήσει εξ αιτίας των δικών μας κομματικών επιλογών, σε προτεκτοράτο της Ε.Ε όπου κυριαρχεί η προτεσταντική Γερμανική ελίτ, και επιβάλει δυσβάστακτους για τον λαό όρους. «Κόψτε εργασιακά δικαιώματα κόψτε μισθούς και συντάξεις κλείστε νοσοκομεία και σχολεία.»
Πολλά χρειάζονται να γίνουν για να εκσυγχρονιστεί το κράτος. Δεν πρέπει όμως να επαναληφθεί η ίδια κομματική πολιτική που μας έριξε στο γκρεμό.
Μανούσος Γ. Δασκαλάκης
"google ad"
Αγώνας της Κρήτης Ο “Αγώνας της Κρήτης” εκδόθηκε στις 8 Ιουλίου του 1981. Είναι η έκφραση μιας πολύχρονης αγωνιστικότητας. Έμεινε όλα αυτά τα χρόνια σταθερός στη διακήρυξή του για έγκυρη – έγκαιρη ενημέρωση χωρίς παρωπίδες. Υπηρετεί και προβάλλει, με ευρύτητα αντίληψης, αξίες και οράματα για μία καλύτερη κοινωνία. Η βασική αρχή είναι η κριτική στην εξουσία όποια κι αν είναι αυτή, ιδιαίτερα στα σημεία που παρεκτρέπεται από τα υποσχημένα, που μπερδεύεται με τη διαφθορά, που διαφθείρεται και διαφθείρει. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που η εφημερίδα έμεινε μακριά από συσχετισμούς και διαπλοκές, μακριά από μεθοδεύσεις και ίντριγκες.
