“Τιμή και δόξα στους Ναζί”: Μια απάντηση στον Πολιτιστικό – Μορφωτικό Σύλλογο Απανταχού Φλωριανών για τη στάση τους υπέρ του ναζιστικού μνημείου στα Φλώρια

Του Ξενοφώντα Ερμείδη

Το απίστευτο μνημείο “πεσόντων” ναζιστών στα Φλώρια του δήμου Καντάνου στην Κρήτη, για τον “Πολιτιστικό-Μορφωτικό Σύλλογο των απανταχού Φλωριανών” καλά κάνει και στέκει. Τους εκπροσώπους του “πολιτισμού” ενός χωριού, του οποίου οι κάτοικοι σφαγιάστηκαν από τους ναζί, δεν τους ενοχλεί διόλου ούτε ο ΣιδηρούςΣταυρός, ούτε το έμβλημα της 1ης Μεραρχίας Εντελβάις, ούτε καν η επιγραφή “έπεσαν για την Μεγάλη Γερμανία”.

Δεν τους ενοχλεί καν η ιστορία αυτού του ναζιστικού μνημείου. Χτίστηκε το 1941 από τους ίδιους του μακελάρηδες για να τιμήσουν επί τόπου 14 στρατιώτες της Βέρμαχτ που σκοτώθηκαν από αντιστασιακούς Κρητικούς. Για την πρώτη κατασκευή του οι ναζί χρησιμοποίησαν πέτρες από τα σπίτια που έκαψαν στην Κάνδανο κι ενώ τα κόκαλα των νεκρών ναζιστών έχουν μεταφερθεί εδώ και χρόνια στο νεκροταφείο του Μάλεμε, το μνημείο όχι μόνο έχει γίνει ένα μαρμάρινο υπερθέαμα ναζιστικού πολιτισμού αλλά το επισκέπτονται κάθε χρόνο βετεράνοι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές για να τιμήσουν τους νεκρούς τους που “έπεσαν” στην Μάχη της Κρήτης από τους “αιμοβόρους” αντιστασιακούς. Από την μια η “συγνώμη” που σας σφάξαμε και από την άλλη τιμή σε αυτούς που ήρθαν για να σας σφάξουν!

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του “Αγώνα της Κρήτης” το θέμα με το μνημείο στα Φλώρια είχε φτάσει και στη Γερμανική Βουλή. Σε απάντηση σε ερώτηση του τότε βουλευτή της SPD Günter Verheugen, ο υφυπουργούς Dr. Peter Wichert στης 14 Αυγούστου 1998 ενημέρωνε ότι το μνημείο αποκαταστάθηκε από έναν συνταξιούχο αξιωματικό της Bundeswehr κατά τα έτη 1986-1990, με ιδιωτική πρωτοβουλία και σε συνεννόηση με τους δημάρχους των κοινοτήτων Φλωρίων και Κανδάνου. Στην απάντησή του τόνιζε επίσης ότι «οι ελληνικές κοινότητες ζήτησαν να αποκατασταθεί το μνημείο στην αρχική του μορφή. Γι’ αυτό ο αξιωματικός ανέθεσε σε γλύπτη στο Μπαϊρόιτ να φτιάξει ένα αντίγραφο της πρωτότυπης πλάκας, όπου η σβάστικα αντικαταστάθηκε από τον Σιδηρούν Σταυρό».

Μάλλον πρέπει να ανοίξουν τα πρακτικά των δημοτικών συμβουλίων των ετών 1986-1990 και να δημοσιοποιηθούν τα ονόματα των συμβούλων των εν λόγω κοινοτήτων και του δήμου που σύμφωνα με τον τότε Γερμανό υφυπουργό “ζήτησαν να αποκατασταθεί το μνημείο”.

Κι ενώ Γερμανοί αντιφασίστες που είχαν επισκεφτεί τα Φλώρια είχαν δηλώσει τον αποτροπιασμό τους για αυτό το ναζιστικό μνημείο λέγοντας ότι “τέτοιο μνημείο δεν θα μπορούσε να στηθεί ποτέ στην Γερμανία”, οι απανταχού Φλωριανοί έβγαλαν την απίστευτη ανακοίνωση:

“Τα Φλώρια Σελίνου είναι ένα ιστορικό μαρτυρικό χωριό, του οποίου οι κάτοικοι, αντιστάθηκαν και αντιμετώπισαν με θάρρος, γενναιότητα, παλληκαριά και αυτοθυσία την προέλαση των Γερμανών ναζιστών κατακτητών προς τα νότια του Νομού Χανίων και ειδικότερα προς την Παλαιόχωρα.

Στις 23 Μαΐου 1941 οι Γερμανοί ναζιστές προελαύνουν προς τα νότια του Νομού Χανίων για να καταλάβουν την Παλαιόχωρα. Ομως η πορεία τους γίνεται πραγματικός Γολγοθάς.

Στις 11 το πρωί ένα τμήμα Γερμανών μοτοσυκλετιστών, αποτελούμενο από 25 περίπου στρατιώτες, υπό την ηγεσία του ανθυπολοχαγού Χέλλερ, καταφθάνει στα Φλώρια. Οι Γερμανοί δέχονται συντριπτικό κτύπημα και σκοτώνονται όλοι από την αντίσταση των κατοίκων του χωριού μας που είχαν ενισχυθεί από κατοίκους της ευρύτερης περιοχής. Με τα ελάχιστα και παμπάλαια όπλα που διέθεταν (λόγω του αφοπλισμού της Κρήτης από τη δικτατορία του Μεταξά) οι Φλωριανοί και οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής αντιστάθηκαν και πολέμησαν με θάρρος, αυταπάρνηση και αυτοθυσία τους ναζιστές κατακτητές.

Ηταν η πρώτη μάχη στο Σέλινο και στον δρόμο των Γερμανών κατακτητών προς την Παλαιόχωρα και μία από τις σπουδαιότερες μάχες στην ενδοχώρα της Κρήτης.

Το αντίτιμο της αντίστασής τους και της μάχης αυτής οι Φλωριανοί το πλήρωσαν με τη ζωή τους, 15% των χωριανών μας σκοτώθηκε ή εκτελέσθηκε, με συντρίμμια και ανείπωτο πόνο, διότι οι Γερμανοί κατακτητές έκαψαν και κατέστρεψαν δύο φορές το χωριό τα έτη 1941 και 1944, όπως επίσης κατεστράφη εκ θεμελίων και η Κάντανος.

Λίγους μήνες μετά από τη μάχη στα Φλώρια, οι Γερμανοί κατακτητές, από τα ερείπια του χωριού μας, έκτισαν και έστησαν το μνημείο τους στα Φλώρια, στη μνήμη των πεσόντων στη μάχη Γερμανών στρατιωτών, που εξαρχής έφερε τον σιδηρούν σταυρό και όχι τη σβάστικα, όπως εσφαλμένα υποστηρίζεται από ορισμένους.

Το μνημείο ανακατασκευάσθηκε το έτος 1991 λόγω των φθορών που είχε υποστεί με την πάροδο του χρόνου και συντηρείται αποκλειστικά από τους Γερμανούς.

Όμως δεν εγκαινιάσθηκε στις 23 Μαΐου καθώς την ημέρα εκείνη ο Σύλλογός μας διοργανώνει εκδήλωση για τη μάχη στα Φλώρια στα πλαίσια των εκδηλώσεων που γίνονται για τη Μάχη της Κρήτης. Στις εκδηλώσεις για τη Μάχη της Κρήτης, που γίνεται με ευθύνη της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χανίων, συμμετείχαν στο χωριό μας όπως και σε άλλα μέρη του Νομού και της Κρήτης Αγγλοι – Νεοζηλανδοί και Γερμανοί.

Το γερμανικό μνημείο στα Φλώρια για εμάς είναι ένα μνημείο ιστορικής μνήμης που σηματοδοτεί, συμβολίζει και αποδεικνύει το πέρασμα των Γερμανών ναζιστών από το χωριό μας, την αντίσταση και τη νίκη των άοπλων, ανεκπαίδευτων και ανοργάνωτων Φλωριανών και των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής εναντίον της πανίσχυρης στρατιωτικής μηχανής των κατακτητών, τον πατριωτισμό, το θάρρος, την αυτοθυσία, την αυταπάρνηση, τη γενναιότητα και την προσήλωσή τους στα υψηλά ιδανικά της ελευθερίας και της Δημοκρατίας.

Σε καμία περίπτωση το μνημείο δεν συμβολίζει για εμάς τον ναζισμό ή τον φασισμό, αλλά συμβολίζει την ήττα τους από απλούς ανθρώπους που μάχονταν για τη λευτεριά τη δική τους και της πατρίδας τους.

Εξάλλου, η αναφορά στο μνημείο ότι οι νεκροί «έπεσαν για τη μεγάλη Γερμανία» δεν είναι διαφορετική της αναφοράς που γίνεται στη μία πλάκα που άφησαν η Γερμανοί στην Κάντανο μετά την καταστροφή της ότι την έκαψαν και την κατέστρεψαν «διά την κτηνώδη δολοφονία Γερμανών αλεξιπτωτιστών αλπινιστών από άνδρες, γυναίκες και παπάδες μαζί και διότι ετόλμησαν να αντισταθούν κατά του μεγάλου Ράιχ», χωρίς βέβαια οι αναφορές αυτές να καθιστούν τα μνημεία αυτά φασιστικά μνημεία.

Εν κατακλείδι, εκφράζοντας την επιθυμία και τη θέση των μελών κατοίκων του χωριού μας, πιστοί πάντα στα ιδανικά της ελευθερίας και της Δημοκρατίας και ουδεμία σχέση έχοντες με φασιστικά κινήματα ή οργανώσεις, θεωρούμε ότι το γερμανικό μνημείο πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει στο χωριό μας, να λειτουργεί ως μνημείο ιστορικής μνήμης της μάχης που έγινε στα Φλώρια εναντίον των Γερμανών ναζιστών κατακτητών στις 23-5-1941 και να σηματοδοτεί και να συμβολίζει «ότι η μεγαλοσύνη των λαών δεν μετράται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετράται και το αίμα» καθώς και όλα τα παραπάνω αναφερόμενα που συμβολίζει για εμάς.

Άλλωστε είναι γνωστό ότι λαός που δεν έχει μνήμη δεν έχει μέλλον.

Το Δ.Σ. του Πολιτιστικού Μορφωτικού Συλλόγου των απανταχού Φλωριανών και Φίλων “Τα Φλώρια”

Πάντως οι σφαγιασμένοι κάτοικοι της περιοχής τέτοια τιμή και τέτοιο μνημείο που έχουν επί 75 ολόκληρα χρόνια οι σφαγείς τους δεν έχουν. Φαίνεται “ότι η μεγαλοσύνη των λαών” τελικά μετράται με το αίμα…των νικητών.

stontoixo.com

"google ad"