74 χρόνια μετά την 28η Οκτωβρίου του 1940, ο αγώνας του φασισμού και του ναζισμού παραμένει πάντα επίκαιρος. Το φάντασμα του ναζισμού και του φασισμού επιχειρεί να επιστρέψει στην Ελλάδα και την Ευρώπη και να αιματοκυλήσει τον κόσμο άλλη μια φορά, ποντάροντας στη λήθη και στην άγνοια της Ιστορίας αλλά και στη φτώχεια και την εξαθλίωση που προκαλεί η πολιτική της λιτότητας και της κυριαρχίας των μεγάλων επιχειρήσεων και του κεφαλαίου.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε, δεν πρέπει να αφήσουμε να ξεχαστούν, πρέπει οι νεότερες γενιές να μάθουν:
Για το ηρωικό ΟΧΙ που είπε ο ελληνικός λαός το 1940 νικώντας τον αήττητο μέχρι τότε ιταλικό φασισμό και αποδεικνύοντας σε όλο τον κόσμο ότι ο φασισμός δεν είναι ανίκητος.
Για ένα μικρό λαό που τα έβαλε με μια μεγάλη Δύναμη της εποχής και νίκησε.
Για τα εκατομμύρια των θυμάτων του Ολοκαυτώματος και της Κατοχής, για την εξόντωση των Εβραίων, των Τσιγγάνων, των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες, των Αντιφρονούντων και των Αντιστασιακών με τον αρχικό εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, με βασανιστήρια, με ανθρώπους που έκαιγαν στους φούρνους ή σκότωναν μαζικά στους θαλάμους με τα δηλητηριώδη αέρια.
Για τα απάνθρωπα πειράματα σε βάρος ανθρώπων κι αιχμαλώτων που έκαναν οι Ναζί.
Για το καθεστώς τρόμου και διακρίσεων που επέβαλε ο Ναζισμός σε όλη την Ευρώπη.
Για τα βιβλία που έκαιγαν στις πλατείες, μιας και το τι θα μπορούσε να διαβάσει κάποιος δεν ήταν δική του απόφαση πλέον, αλλά απόφαση του Κόμματος και του Αρχηγού.
Για τις εκτελέσεις και τις σφαγές αμάχων, για το κάψιμο ολόκληρων πόλεων και χωριών από τους Ναζί από την Κάντανο και τη Βιάννο μέχρι το Δίστομο και τα Καλάβρυτα, από το Κοντομαρί και τον Αλικιανό.
Για την πείνα στην οποία καταδίκασε την Ελλάδα η τριπλή Κατοχή Γερμανών Ναζί,, Ιταλών Φασιστών και Βούλγαρων συνεργατών τους, οδηγώντας στο θάνατο εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, μιας και δέσμευσαν τα αποθέματα τροφίμων για τα κατοχικά στρατεύματα.
Για τη λεηλασία των αρχαιοτήτων της χώρας μας από τους κατακτητές Ναζί και Φασίστες.
Για το αναγκαστικό δάνειο που επέβαλαν στη χώρα μας οι κατακτητές για να χρηματοδοτήσουν το στρατό τους με χρήματα του ελληνικού κράτους, ένα δάνειο που ουδέποτε επιστράφηκε,
Για την καταστροφή πόλεων και χωριών, ζημιές οι οποίες αποκαταστάθηκαν, όσες αποκαταστάθηκαν, από τον ιδρώτα του ελληνικού λαού.
Για την καταστροφή μνημείων όπως η Παλιά Πόλη των Χανίων που το μεγαλύτερο μέρος της καταστράφηκε από τους βομβαρδισμούς των Ναζί στη Μάχη της Κρήτης το 1941.
Για την ηρωική Μάχη της Κρήτης και την αντίσταση του κρητικού λαού και για την Εποποιία του Εθνικής Αντίστασης που απελευθέρωσε μεγάλο μέρος της χώρας στη διάρκεια της Κατοχής.
Για τις πολεμικές αποζημιώσεις που ουδέποτε δόθηκαν στη χώρα μας.
Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου του 1940 ας φέρει όλα αυτά στη μνήμη μας και ας γίνει παράδειγμα φωτεινό για να αντισταθούμε και τώρα στους νοσταλγούς του φασισμού και σε όλους αυτούς που με μνημόνια και τρόικες διαλύουν τη Δημόσια Παιδεία, την Υγεία και την Κοινωνική μας Ασφάλιση, επιχειρούν να ξεπουλήσουν σε ιδιώτες οτιδήποτε δημόσιο σε αυτή τη χώρα, από τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, μέχρι τις παραλίες και τα δάση, το νερό που πίνουμε και τα βουνά μας.
Για το Δ.Σ.
Ο Πρόεδρος
Ποντικάκης Φώτης
Ο Γενικός Γραμματέας
Σακελλαρίδης Αθανάσιος
Αγώνας της Κρήτης
Ο “Αγώνας της Κρήτης” εκδόθηκε στις 8 Ιουλίου του 1981. Είναι η έκφραση μιας πολύχρονης αγωνιστικότητας. Έμεινε όλα αυτά τα χρόνια σταθερός στη διακήρυξή του για έγκυρη – έγκαιρη ενημέρωση χωρίς παρωπίδες. Υπηρετεί και προβάλλει, με ευρύτητα αντίληψης, αξίες και οράματα για μία καλύτερη κοινωνία.
Η βασική αρχή είναι η κριτική στην εξουσία όποια κι αν είναι αυτή, ιδιαίτερα στα σημεία που παρεκτρέπεται από τα υποσχημένα, που μπερδεύεται με τη διαφθορά, που διαφθείρεται και διαφθείρει. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που η εφημερίδα έμεινε μακριά από συσχετισμούς και διαπλοκές, μακριά από μεθοδεύσεις και ίντριγκες.
Με ταχείς ρυθμούς εξελίσσεται η πρόωρη φετινή ανθοφορία των ελαιοδέντρων σε όλες τις ελαιοπαραγωγικές περιοχές της Ελλάδας, αλλά και των άλλων Μεσογειακών…