Τι περιμένομε;

Ακούμε τον απελθόντα πρωθυπουργό να παραπονιέται ότι επιχειρηματίας των ΜΜΕ δεν του επέτρεψε να ολοκληρώσει απρόσκοπτος το έργο της σωτηρίας μας. Χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, θέλει να μείνει επικεφαλής, στα χαρτιά, του διαλυμένου του κόμματος μέχρι να επανεκλεγεί πρόεδρος της σοσια-ληστ(ρ)ικής Διεθνούς των Μουμπάρακ, Καντάφι και Στρος-Καν. Οι μνηστήρες της καρέκλας του, μετά την καταστροφική τους δραστηριοποίηση τα τελευταία χρόνια, συνεχίζουν την εφαρμογή ενός σχεδίου με προδιαγεγραμμένη αποτυχία κι αδιάντροπα προσδοκούν μια μελλοντική πρωθυπουργία. Στο θέατρο σκιών που διαδραματίζεται στις τηλεοράσεις μας, η αξιωματική συμπολίτευση, ως άλλος Χατζηαβάτης, σε κάθε ερώτημα απαντάει με το στερεότυπο «εκλογές», κι ο τρίτος της παρέας, πότε με τον αστυφύλαξ και πότε με τον χωροφύλαξ, συμπληρώνει το σκηνικό στο ρόλο του Μπάρμπα Γιώργη. Δεν έχει ακόμα βγει στη σκηνή η Βεζυροπούλα. Όλα τα λεφτά έχουν μαζευτεί έξω από την Ελλάδα και περιμένουν να δουν αν το Μάρτιο η Ελλάδα θα καταφέρει να δανειστεί για να πληρώσει τα παλαιότερα δανεικά.
Κανένα από τα κόμματα της κατεστημένης αριστεράς ούτε έχει σχέδιο διακυβέρνησης ούτε προωθεί στην κεντρική πολιτική σκηνή το αίτημα για το λογιστικό έλεγχο του δημόσιου χρέους που πάει να «θαφτεί» κάτω από το ατιμωτικό «κούρεμα» με διαπραγματευτή τον διορισμένο κ. Παπαδήμο. Μαζί θα θαφτούν και πολλές από τις αμαρτίες του πολιτικού συστήματος συνολικά.
Αλλά κι εκτός κεντρικής πολιτικής σκηνής, συνεχίζεται το ίδιο βιολί: Από μπροστά υποσχέσεις για σβούρους στα βουνά από εταιρίες λαϊκής βάσης κι από πίσω δουλειά στο πόδι κι αδιαφάνεια. Αυτό που ξέρομε, αυτό συνεχίζομε να κάνομε: να ρίχνομε ταράτσες και να μπαλώνουμε το επαρχιακό οδικό δίκτυο. Ενίοτε να γκρεμίζομε τη νύχτα και κανένα αρχιτεκτονικό μνημείο, όπως έγινε στα Χανιά.
Έχω ξαναγράψει κι επιμένω ότι αυτή η κρίση θα περάσει γρηγορότερα μόνο αν οι τοπικές κοινωνίες αυτοοργανωθούν κι ότι το βάρος πρέπει να το σηκώσουν επιτέλους οι τοπικοί θεσμοί, απαιτώντας το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί. Να ασχοληθούμε και να μάθομε γιατί οι τοπικές μονάδες σαπωνοποιίας και χυμοποίησης του πορτοκαλιού έχουν μείνει τόσο απελπιστικά πίσω, γιατί το λάδι πουλιέται χύμα σε ταπεινωτική τιμή, γιατί οι υπερτιμολογημένες δημόσιες υποδομές αφήνονται να καταρρεύσουν.
Η εξέλιξη της υγεία μας εξαρτάται κατά ογδόντα τοις εκατό από αυτά που τρώμε! Αυτό εἰπε ἐνας επιστήμονας κτηνίατρος και πρόεδρος κάποιου επιμελητηρίου. Αύριο δεν μπορείς να ξανάχεις τη σφακιανή προβατἰνα, είπε, αλλά τι θα κάνεις το Δεκέμβριο που αν έχει απαγορευτικό απόπλου δε θα ΄χεις φρέσκο γάλα για το παιδί σου, αναρωτήθηκε. Να γράψομε την ιστορία του κάθε προιόντος της κρητικής γής, πρότεινε και υποσχέθηκε ότι οφείλομε να πουλάμε τη γραβιέρα στα 50 ευρώ και να μη μένει απούλητη… Σύμφωνοι, υπάρχουν μέσα στη Νατούρα τυροκομεία, αλλά αυτά από χαζομάρα ή από τσαμπουκά γίνανε κι ότι έγινε, έγινε, μια γουλιά καπεταναίοι! Πάμε παρακάτω, αλλά ας μην κάνομε τα πράγματα χειρότερα.

Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα… Αισιοδοξώντας, θα ευχηθώ καλή χρονιά.

Ισκαντάρ
http://my-pillow-book.blogspot.com/2012/01/sto-sdiom.html