Τις τελευταίες ώρες διακινούνται άρθρα σύμφωνα με τα οποία το Silly Walk των Μόντι Πάιθον που χρησιμοποιήσαν ως έμπνευση τα κορίτσια στην παρέλαση της Νέας Φιλαδέλφειας είναι μία αναφορά στο σύνδρομο του “Shell Shock” από το οποίο υπέφεραν πολλοί στρατιώτες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και το οποίο η βρετανική γραφειοκρατία δεν αναγνώρισε ως τέτοιο με αποτέλεσμα οι επιζώντες του πολέμου να αφεθούν στη μοίρα τους.
Σύμφωνα με τα άρθρα, αυτός ήταν και ο λόγος που τα κορίτσια επέλεξαν το συγκεκριμένο σκετς από τους Μόντι Πάιθονς, για να στείλουν έτσι ένα ξεκάθαρο μήνυμα ενάντια στον παραλογισμό του πολέμου και της γραφειοκρατίας.
Τίποτα από αυτά δεν ισχύει.
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καμία αναφορά που να συνδέει το συγκεκριμένο σκετσάκι τον Πάιθονς με τον πόλεμο. Υπάρχουν πολλές αναφορές που το συνδέουν με μια κριτική στον παραλογισμό της γραφειοκρατίας, όμως σύμφωνα με τους ίδια τα μέλη των Πάιθονς στο ομώνυμο βιβλίο τους, χαρακτηρίζουν τη σκηνή απλά ένα παιχνίδι και τίποτα παραπάνω. Μάλιστα, ο Cleese, έχει στο παρελθόν δηλώσει ενοχλημένος με το γεγονός ότι αυτό θεωρείται από πολλούς οπαδούς ως το καλύτερο σκετσάκι τους.
Σύμφωνα με το βιβλίο, η έμπνευση για το σκετς ήρθε κατά την περίοδο της φοίτησης του Cleese στο Downing College στο Cambridge. Τα στενά μονοπάτια στο υπνωτήριο ανάγκαζουν πολλούς φοιτητές να περπατούν πολύ προσεκτικά προσπαθώντας να υπερπηδήσουν κάθε λογής εμπόδια δημιουργώντας έτσι την εικόνα στο μυαλό του μεγάλου κωμικού ενός ηλίθιου και αστείου περπατήματος. Ο Γκράχαμ από την πλευρά στο βιβλίο του Graham Crackers υποστηρίζει ότι αυτός είχε την ιδέα η οποία ήρθε σε αυτόν από έναν άντρα που περπατούσε κάθε μέρα σε ένα ανηφορικό δρόμο έξω από το σπίτι του γέρνωντας προς τα πίσω.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η δράση που εμπνεύστηκε από το σκετσάκι των Πάιθονς ήδη αναφέρεται στο αντίστοιχο λήμα “The Ministry of Silly Walks” της wikipedia