Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Αριστερά;

Του Γιάννη Αγγελάκη

Μερικοί οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται σε σύγχυση. Στην αδυναμία τους να δώσουν πειστικές απαντήσεις σε λογικά ερωτήματα πλάθουν παραμύθια με πρίγκηπες και δράκους που με τις απλοποιήσεις τους κρύβουν το πρόβλημα και τα ερωτήματα που αυτό το πρόβλημα θέτει. Λογικό αποτέλεσμα: δε μπορούν να βρεθούν πραγματικές λύσεις.

Σύμφωνα με το αφήγημα του παραμυθιού λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ συμβιβάστηκε αλλά δε συμβιβάστηκε. Η μάχη συνεχίζεται και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η δύναμη που ενώ αποδέχεται ότι “δεν υπάρχει εναλλακτική” είναι ικανή αυτή την απουσία εναλλακτικής “αυτή τη στιγμή” να την κάνει όσο πιο ανώδυνη γίνεται. O ΣΥΡΙΖΑ θα εφαρμόσει το “αναπόφευκτο” μνημόνιο – γιατί δε γίνεται αλλιώς – θα παραμείνει όμως αντιμνημονιακός. Ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίστηκε αλλά βρήκε απέναντί του το παγκόσμιο σύστημα και τώρα αυτό που μένει είναι να κυβέρνησει και έτσι να δώσει μία νέα κρίσιμη μάχη, αυτή τη φορά στο εσωτερικό της χώρας, ξεκινώντας πόλεμο μέχρι τελικής πτώσης στη διαφθορά και τη διαπλοκή. Έτσι μόνο, σύμφωνα με το αφήγημα, το σχέδιο Σόιμπλε για “αριστερή παρένθεση” δε θα ολοκληρωθεί. Αυτό που έφερε πιο κοντά η “προδοσία” της Αριστερής Πλατφόρμας.

Το παραμύθι προσαρμόζεται στις συγκυρίες, και στο σχεδόν βέβαιο σενάριο μη αυτοδυναμίας και συγκυβέρνησης με άλλα κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, η αποτυχία εφαρμογής του παράλληλου προγράμματος θα οφείλεται στον λαό που δεν έδωσε την αυτοδυναμία στο ΣΥΡΙΖΑ για να εφαρμόσει αυτά που θέλει.

Στην περίπτωση πάλι που χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές, θα φταίει ο “δράκος” Λαφαζάνης και όσοι “πρόδοσαν” τον Τσίπρα, οι οποίοι αφού έριξαν την κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστεράς, επέτρεψαν την ολοκλήρωση του σχεδίου σόιμπλε περί αριστερής παρένθεσης και οδήγησαν στην επάνοδο της “επάρατος δεξιάς”.

Όλα αυτά είναι παραμύθια που αποσκοπούν μόνο στη δημιουργία ψευτοδιαχωρισμών για τη διατήρηση της συνοχής ενός κόμματος που όσο περνάει ο καιρός από την υπογραφή Τσίπρα στο τρίτο μνημόνιο τόσο μετατρέπεται σε ένα αρχηγικό κόμμα που μικρή σχέση έχει με την Αριστερά.

Χαρακτηριστικό αυτής της μεταμόρφωσης (κι όχι μετάλλαξης) είναι και το τελευταίο εκλογικό σποτ του ΣΥΡΙΖΑ όπου αφού πρώτα παρουσιάζονται δηλώσεις του πρωθυπουργού στο ευρωκοινοβούλιο περί πάταξης της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής – άξονες που προφανώς θα δώσει βαρύτητα μια επόμενη κυβέρνηση με άξονα τον ΣΥΡΙΖΑ – ξεκάθαρα πλέον δηλώνεται ότι στις 20 Σεπτέμβρη δεν ψηφίζουμε πρόγραμμα, δεν ψηφίζουμε Αριστερά, αλλά “ψηφίζουμε πρωθυπουργό”. Δηλαδή, τον Τσίπρα. Που πλέον έρχεται στο προσκήνιο ως ο αδιάφθορος ηγέτης που θα τσακίσει το σάπιο και θα ξεφορτωθεί το διεφθαρμένο. Κάτι σα μεσαιωνικός πρίγκηπας του φωτός…

Κι οπότε, γιατί να ξαφνιάζει; Οι πιστοί της φωτογραφίας – παρέμειναν ίδιοι – φιλούν τα χέρια του ηγέτη και ο ηγέτης χαμογελά.

Αλλά όλα αυτά, τι σχέση έχουν με Αριστερά; Tι σχέση έχει ο “φόβος” του Σεπτέμβρη για να μην επανέλθει η Δεξιά με την “ελπίδα” του Γενάρη για την πρώτη φορά κυβέρνησης Αριστεράς;

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, ανεξαρτήτως του τι θα ψηφίσει ο καθένας και με τι κριτήρια, καλή δύναμη και καλό κουράγιο σε όλους μας. Γιατί ότι και αν προκύψει από την κάλπη, τα ζόρικα ξεκινούν από την επόμενη μέρα.