Το «Αναπτυξιακό Συνέδριο» στην Κρήτη και η παρέμβαση της ΚΟ του ΚΚΕ

Του Γιάννη Γωνιανάκη *

Με την ανακοίνωση της κυβέρνησης για τη διεξαγωγή του «Αναπτυξιακού Συνεδρίου» στην Κρήτη, οι ΚΟ του ΚΚΕ έκαναν προσπάθεια να αποκαλύψουν στους εργαζόμενους του νησιού τι σημαίνει για τους ίδιους η καπιταλιστική ανάπτυξη. Παράλληλα, τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος πρωτοστάτησαν στους τόπους δουλειάς και μέσα στα σωματεία για να οργανωθεί η απάντηση από το εργατικό κίνημα στην κυβέρνηση, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στα μονοπώλια.

Επίμονα, τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος άνοιξαν τη συζήτηση με τους εργαζόμενους, γύρω από το ερώτημα «ανάπτυξη για ποιον;», με σκοπό να γίνει κατανοητό από ευρύτερες δυνάμεις ότι η ανάπτυξη για την οποία πασχίζει η κυβέρνηση, και που στο όνομά της εφαρμόζονται όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, θα ωφελήσει τους επιχειρηματικούς ομίλους, ενώ οι μεγάλοι χαμένοι θα είναι τα εργατικά – λαϊκά στρώματα.

Αυτό φάνηκε άλλωστε τόσο από τη συζήτηση στις εργασίες του «συνεδρίου», όσο και από την παρουσία εκεί κυρίως μεγαλοεπιχειρηματιών και των φορέων τους. Επιβεβαίωσαν ότι ο χαρακτήρας και ο προσανατολισμός του ήταν πλήρως ευθυγραμμισμένοι με το σχεδιασμό του κεφαλαίου για την ανάκαμψη των κερδών του, με ταυτόχρονη ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Την ανάπτυξή τους οι εργαζόμενοι την έχουν ζήσει και τη ζουν στο πετσί τους με τις συντάξεις και τους μισθούς πείνας, τη διεύρυνση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας. Με τους ανελέητους φόρους και τα χαράτσια, τους πλειστηριασμούς και κατασχέσεις για χρέη στο Δημόσιο, με ακόμα μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση του συστήματος Υγείας, πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, δημοσιονομικές περικοπές χωρίς τέλος. Εχουν χορτάσει «ανάπτυξη» και στην Κρήτη τα δεκάδες θύματα των «ατυχημάτων» στα εργοδοτικά κάτεργα, σε κλάδους όπως οι κατασκευές και η ανακύκλωση, όπου κυριαρχεί η εργοδοτική τρομοκρατία.

Την «γεύονται» καλά και οι εργαζόμενοι στο εμπόριο, που πλέον δεν έχουν δικαίωμα για ξεκούραση ούτε τις Κυριακές, οι εργαζόμενοι στον τουρισμό που δεν τους επιτρέπεται ούτε μια μέρα άδεια και ήταν συχνό φαινόμενο, και στη φετινή σεζόν, τα κρούσματα λιποθυμικών επεισοδίων ξενοδοχοϋπαλλήλων, λόγω εξάντλησης από την υπερεργασία. Την «γεύονται» οι εργαζόμενοι που καθημερινά οδεύουν προς την ανεργία. Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο που «απολαμβάνουν» συνεχείς μειώσεις μισθών, «αξιολόγηση», κινητικότητα και περιστολή δικαιωμάτων.

Οι παρεμβάσεις της ΚΟ Κρήτης ενόψει του «συνεδρίου» της κυβέρνησης δεν περιορίστηκαν μόνο στην ενημέρωση, αλλά επιδιώξαμε να γίνει ζωντανή συζήτηση μέσα στους χώρους δουλειάς, να γίνουν συσκέψεις. Συμβάλαμε ώστε οι εργατικές – λαϊκές κινητοποιήσεις με αφορμή τη φιέστα να αποκτήσουν πολυμορφία και το συλλαλητήριο να αποτελέσει την κορύφωση της δράσης μαζικών φορέων, όπου ο καθένας συμμετείχε εμπλουτίζοντας το πρόγραμμα δράσης.

Η κινητοποίηση τελικά των ταξικών δυνάμεων αποτέλεσε το αντίπαλο δέος και σε ένα βαθμό «χάλασε» το κλίμα ευφορίας που επιχείρησε να καλλιεργήσει η κυβέρνηση.

Ακυρώθηκαν και οι προσπάθειες που έγιναν από διάφορες πλευρές (δήμοι Λασιθίου, οικολογικές οργανώσεις, εθνικιστικές και ακροδεξιές δυνάμεις, π.χ. ΕΠΑΜ, Σώρρας, Χρυσή Αυγή), που κρύφτηκαν πίσω από διάφορες κινήσεις και προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν τη λαϊκή δυσαρέσκεια για ορισμένα προβλήματα, όπως την απουσία του Λασιθίου από το σχεδιασμό για την ανακατασκευή του ΒΟΑΚ και την αντίθεση της πλειοψηφίας των κατοίκων στην κατασκευή του νέου αεροδρομίου στο Καστέλι. Επιχείρησαν να αποπροσανατολίσουν από το βασικό ζήτημα, το ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο της κατασκευής και της χρήσης των έργων και ποιος θα βγει ωφελημένος.

Στον αντίποδα της πρωτοπόρας και μαχητικής δράσης των μελών και των φίλων του ΚΚΕ και των εργαζομένων που συσπειρώνονται στα ταξικά συνδικάτα στάθηκαν οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Τα Εργατικά Κέντρα, όπου πλειοψηφούν δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, εξήγγειλαν κινητοποιήσεις για τα μάτια του κόσμου, χωρίς να πάρουν κανένα μέτρο για την επιτυχία τους, με κύριο αίτημά τους τον «κοινωνικό διάλογο» και κλαψουρίζοντας που η κυβέρνηση δεν τους κάλεσε στη φιέστα των επιχειρηματιών. Αποδείχθηκε ότι οι εργατοπατέρες δεν ήθελαν τη λαϊκή κινητοποίηση αλλά τη συμμετοχή τους στις διαδικασίες του «συνεδρίου». Αντίστοιχη στάση είχαν και οι αγροτοσυνδικαλιστές που πρόσκεινται στη ΝΔ. Οι δυνάμεις των οπορτουνιστών (ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΛΑΕ κ.λπ.), άμεσα ή και έμμεσα, με τη στάση τους στήριξαν την κυβερνητική προσπάθεια αποπροσανατολισμού των εργαζομένων.

Για την επιτυχία των κινητοποιήσεων οι κομμουνιστές έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, σχεδίασαν την παρέμβαση κατά κλάδο, γειτονιά και χωριό, ώστε αυτή να οργανωθεί «από τα κάτω», να αποτελέσει συμβολή στην ενίσχυση της Κοινωνικής Συμμαχίας, στην ανασύνταξη του κινήματος, στη συσπείρωση εργαζομένων στα ταξικά συνδικάτα, στη συμπόρευση εργατικών οργανώσεων με το ΠΑΜΕ. Η συζήτηση γύρω από το περιεχόμενο του «συνεδρίου» και τις στοχεύσεις της κυβέρνησης συνδυάστηκε με το ξεδίπλωμα των διεκδικήσεων, με άξονα την ανάκτηση των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι, αλλά και την πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας.

Σε όλους τους χώρους συναντήσαμε θετικό κλίμα από τους εργαζόμενους για τις θέσεις και τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες μας, και την απαξίωση της κυβερνητικής φιέστας. Ταυτόχρονα, βέβαια, εκφράζονταν από αρκετούς και η έλλειψη εμπιστοσύνης στη δυνατότητα να αλλάξουν τα πράγματα με τη δική τους συμμετοχή στον αγώνα και η προσδοκία για μια ορισμένη ανακούφιση από τα πιεστικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, πιθανόν με μια άλλη πολιτική διαχείρισης του συστήματος. Παίρνοντας υπόψη μας την κατάσταση του εργατικού – λαϊκού κινήματος προσαρμόσαμε τις παρεμβάσεις μας ώστε να παίρνουν θάρρος οι εργάτες και τα φτωχά λαϊκά στρώματα με επιθετική προπαγάνδα, εξηγώντας παράλληλα ότι σήμερα χρειάζεται αντεπίθεση διαρκείας, κόντρα στο σχεδιασμό κυβέρνησης – ΕΕ – βιομηχάνων να μας κάνουν σύγχρονους δούλους. Οτι χρειάζεται αγώνας για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κοινωνικές παροχές, κόντρα στις επιδιώξεις και τη στρατηγική των μονοπωλιακών ομίλων.

Παντού υπήρχε μεγάλη αγανάκτηση για την ένταση της εκμετάλλευσης και τη μεγάλη ανέχεια που βιώνουν οι εργαζόμενοι.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των οικοδόμων: Εχει αρχίσει δειλά η οικοδομική δραστηριότητα στην περιοχή, όμως με απαράδεκτους όρους: Χωρίς ωράρια, χωρίς μέτρα ασφαλείας και με μεροκάματα πείνας. Από την άλλη βέβαια οι μεγαλοεργολάβοι έχουν ξεσαλώσει για να εξαντλήσουν κάθε περιθώριο κερδοφορίας, εκβιάζοντας τους εργάτες με τη μεγάλη ανεργία του κλάδου.

Αντίστοιχα και στον κλάδο του τουρισμού, που βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης, κι όμως η κατάσταση για τους ξενοδοχοϋπαλλήλους παραμένει τραγική: Συνθήκες γαλέρας, με μισθούς πείνας, με την απλήρωτη εργασία να έχει γίνει καθεστώς, ενώ υπάρχουν απλήρωτα δεδουλευμένα από την προηγούμενη τουριστική σεζόν.

Υπάρχουν ενθαρρυντικά παραδείγματα, που δείχνουν δυνάμεις στο εργατικό κίνημα οι οποίες αντιστέκονται, συγκρούονται με το κράτος και την εργοδοσία. Από τις απεργιακές κινητοποιήσεις των συμβασιούχων στους ΟΤΑ, μέχρι τις απεργιακές μάχες των ξενοδοχοϋπαλλήλων, των εμποροϋπαλλήλων, τους αγώνες για τις συμβάσεις στο εργοστάσιο Ανακύκλωσης και για τα ωράρια στο εργοτάξιο της «Μινωικής Τεχνικής». Θετικό παράδειγμα είναι ότι στο νεοσύστατο Συνδικάτο Τροφίμων – Ποτών Ηρακλείου ψήφισαν 200 νέοι εργάτες, οι περισσότεροι για πρώτη φορά και πολλοί από αυτούς μετανάστες.

Στη διαμόρφωση αγωνιστικού κλίματος ενόψει της κυβερνητικής φιέστας συνέβαλαν και οι πολύμορφες αγωνιστικές πρωτοβουλίες, των υγειονομικών, των εκπαιδευτικών και φοιτητών, όπως και της απεργίας που προκήρυξε η Ενωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων για τους εργάτες στο εργοστάσιο της Ανακύκλωσης.

Η δυναμική των κινητοποιήσεων και των λαϊκών αντιδράσεων ενόχλησε την κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της, κάτι που φάνηκε και από την πρωτοφανή παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων στο Ηράκλειο και τις δύο μέρες διεξαγωγής του «συνεδρίου», με διάθεση καταστολής των κινητοποιήσεων των ταξικών δυνάμεων.

Η επιτυχία των κινητοποιήσεων των ταξικών δυνάμεων, η μαζική συμμετοχή εργαζομένων σε αυτές καταδεικνύουν, εκτός από το υπαρκτό αυξημένο κύρος που έχει κατακτήσει το ΠΑΜΕ, τον τρόπο δουλειάς, τις μορφές παρέμβασης στο κίνημα που πρέπει να εδραιώσουμε.

Στον αντίποδα της πραγματικότητας που διαμορφώνουν η κυβέρνηση και το κεφάλαιο για τα εργατικά – λαϊκά στρώματα και τα παιδιά τους, οι Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ καλούν σε οργάνωση της αντεπίθεσης. Καλούμε το λαό να παλέψει με το δικό του σχέδιο, ενάντια στον πραγματικό εχθρό, το κεφάλαιο, που θέλει σύγχρονους δούλους για να αναπτύξει την κερδοφορία του. Στόχος μας είναι να διαμορφωθούν παντού, σε κάθε τόπο δουλειάς, εστίες αντίστασης, να δυναμώσουν όσες ήδη υπάρχουν και έτσι να δυναμώσει η αναμέτρηση με την εργοδοσία, να σπάει με τη συλλογική δράση ο συμβιβασμός με τη φτώχεια και τη μίζερη ζωή.

* Ο Γιάννης ΓΩΝΙΑΝΑΚΗΣ είναι μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Κρήτης

rizospastis.gr