Το ευχαριστώ του εκδότη του Α.τ.Κ. προς το προσωπικό ΕΚΑΒ και νοσοκομείου Χανίων μετά από περιπέτεια με την υγεία του

Παρασκευή 8 Νοεμβρίου, γύρω στις 5 παρά τέταρτο σταθμεύω το αυτοκίνητό μου και βαδίζω προς το γραφείο μας στην Αποκορώνου 51, εντός της Στοάς.

Μετά από μισή ώρα περίπου και ενώ διαβάζω ειδήσεις από ενημερωτικά πόρταλ για ενημέρωσή μου πάνω στις εξελίξεις νοιώθω μια αναπνευστική δυσφορία. Δεν σπουδαιολόγησα το γεγονός που όμως δυστυχώς, όλο και περισσότερο επιδεινωνόταν. Μετά από μία ώρα αναπνέω με μεγάλη δυσκολία και σκέφτομαι ότι αν δεν ειδοποιήσω κάποιον ίσως σε λίγο να είναι αργά…

Παίρνω την απόφαση και τηλεφωνώ στον πιο κοντινό μου γείτονα και φίλο τον Μιχάλη. Του λέω μετά δυσκολίας τα χρόνια πολλά και τον καλώ σε βοήθεια.

Σε δευτερόλεπτα ήταν μπροστά μου, του μιλώ για την ανάγκη να εισπνεύσω την συσκευή αναπνοών για τους πνεύμονες. Ειδοποιείται η κ. Ματούλα από το διπλανό (στη γωνία) φαρμακείο που μου φέρνει το φάρμακο ‘’ζωής’’ ενώ παράλληλα, αφού είδε την όψη και την κατάστασή μου, ειδοποίησε το ΕΚΑΒ.

Το γραφείο γέμισε από τους φίλους – γείτονες που με μεγάλο ενδιαφέρον μου έδιναν κουράγιο και τους ευχαριστώ.

Γύρω στις 8 έρχονται δύο λεβέντες από το ΕΚΑΒ που με οδηγούν στο ασθενοφόρο, που στάθμευσε επί της Αποκορώνου, μπροστά στην είσοδο της Στοάς.

Η αρχική φροντίδα που μου προσέφεραν έδωσε χρόνο στην επιβίωση μου, έως ότου φτάσομε στα επείγοντα του Νοσοκομείου Χανίων. Ασφαλώς, ο άριστος συντονισμός των άξιων στελεχών του ΕΚΑΒ με τους γιατρούς, μου εξασφάλισαν άμεση φροντίδα με σειρά εξετάσεων για όλα τα ενδεχόμενα.

Όλες οι εξετάσεις έβγαιναν η μία μετά την άλλη καλές, ενώ παράλληλα οι μάσκες οξυγόνου και όχι μόνο ήταν στην υπηρεσία μου. Τελικά σε μια ώρα περίπου συνήλθα.

Έμεναν οι ακτινογραφίες. Αφού ένοιωθα καλά, με την έγκριση των γιατρών και με την συνοδεία του γιου μου Νίκου πήγαμε στο χώρο, βγάλαμε τις ακτίνες και σε μισή ώρα, γύρω στις 10 το βράδυ οι γιατροί με ‘’ελευθέρωσαν’’, αφού μου έδωσαν τις συνταγές για νέες αναπνοές, για να παλέψω τις συνέπειες του υπερβολικού καπνίσματος πολλών χρόνων και του ΧΑΠ που απέκτησα.

Σ’ όλη τη διάρκεια της νοσηλείας μου παρατήρησα την άψογη λειτουργία του χώρου των επειγόντων, παρά την πληθώρα των περιστατικών, που στην κυριολεξία τα φορεία με τους ασθενείς είχαν στριμωχτεί και οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό ‘’έτρεχαν και δεν έφταναν’’ χωρίς περιττή ένταση και με συντονισμένες κινήσεις βοηθούσαν τους πάσχοντες συμπολίτες.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για αυτό που είδα, για την ευσυνειδησία, για την κατάρτιση και την υπευθυνότητα που επεδείκνυαν.

Αν και ορισμένα από τα όργανα, όπως οι βεντούζες για το καρδιογράφημα και το πιεσόμετρο, λειτουργούσαν προβληματικά, οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό κάλυπταν τις δυσκολίες, με την άοκνη χωρίς μεμψιμοιρία στάση τους.

Όλοι τους με συγκίνησαν. Ιδιαίτερα όμως ένας νεαρός γιατρός που μου έδινε κουράγιο πάντα με το χαμόγελο.

-Πως σε λένε γιατρέ; τον ρωτάω φεύγοντας.

-Ζήση με λένε, μου λέει.

-Να ζήσεις, του λέω, γιατρέ. Θα είσαι επιτυχημένος στην ιατρική σου επίδοση, γιατί πρώτα από όλα έχεις ανθρωπιά και ευαισθησίες που σε τιμούν.

Το ίδιο ισχύει από πλευράς μου για όλους τους οποίους εύχομαι καλή δύναμη στο τόσο σημαντικό έργο τους.

Αξίζει να συμπαρασταθούμε στους αγώνες τους για μια καλύτερη λειτουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας και κατά προέκταση των Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων της χώρας μας.

Τέλος, είμαι ευγνώμων και κατασυγκινημένος από την συμπαράσταση της συζύγου μου Άννας και των τριών γιών μου, του Νίκο, του Γιάννη και του Χρήστο. Σε τέτοιες ώρες συσφίγγεται περισσότερο η αγάπη των μελών κάθε οικογένειας έτσι και η δική μου. Η στάση τους με το μεγάλο ενδιαφέρον και την αγάπη τους με έκανε να νοιώσω για άλλη μια φορά υπερήφανος.

Τελειώνοντας να μου επιτρέψετε μια παρότρυνση προς καπνίζοντες: ΚΟΨΤΕ ΤΟ ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ. Θα εξασφαλίσετε έτσι μια πολύ καλύτερη ποιότητα ζωής και θα γλιτώσετε από τις εφιαλτικές συνέπειες.

Σας μιλώ εκ πείρας…

 

"google ad"