Το ημερολόγιο ενός άνεργου

Ο χρόνος λιγοστεύει

Εγώ δεν είμαι άνεργος, είμαι κάτι χειρότερο. Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας.Το μόνο καλύτερο που έχω από έναν άνεργο είναι ότι δεν με βρίσκουν τα παιδιά μου στο σπίτι κάθε μεσημέρι.Κατά τα άλλα, εδώ και δυόμιση χρόνια εισόδημα έχω αρνητικό, μιας και δεν μπορώ να βγάλω μεροκάματο ούτε να πληρώσω την ασφάλισή μου.
Το μόνο που καταφέρνω είναι να κρατάω ανοιχτό το μαγαζί μου και να πληρώνω τους προμηθευτές μου. Για πόσο, δεν ξέρω. Όσο γίνονται περισσότεροι οι άνεργοι τόσο λιγότερος χρόνος απομένει και σε μας.
Άντε να δούμε πότε θα μπορέσουμε να συνεννοηθούμε όλοι εμείς οι κάτω και να φέρουμε τα πάνω κάτω…

Armonistas , 47 χρ.

 

Μέρα με τη μέρα γίνομαι Ταλιμπάν

Η αδελφη μου, ο γαμπρος μου , κι ο μεγαλος ανηψιος μου ανεργοι εδω και 3 χρονια (3 στους 4, υπαρχει κι ο μικρος).

Ο,τι μπορει ο καθενας, βοηθαει.

Μιλαμε απο το τηλεφωνο μονο.

Δεν μπορω να τους δω, ντρεπομαι την αδελφη μου γιατι δεν εχω να δωσω.

Με αγαπη και κατανοηση μονο ο Χριστος κι οι Αποστολοι εζησαν.

Φοβαμαι τον εαυτο μου, μερα με την μερα γινομαι Ταλιμπαν.

Ποσο περισσοτερο καποιοι αλλοι συνανθρωποι μας, που εχουν περασει απεναντι.

Μισος . Δεν το καταλαβαινετε;

chris , 48 χρ.

"google ad"