Το καντάρι τους ολοένα περισσότερο ελαφροζυγιάζει την ανθρώπινη ζωή

Του Μανώλη Καπετανάκη *

Ποιο είναι άραγε το συχνά εφιαλτικό και κτηνώδες, πάντοτε  αποκαλυπτικό και διδακτικό μέτρο υπολογισμού της σπουδαιότητας της ανθρώπινης υπόστασης; Και ποια η αποτίμηση της αναλογικά με κυρίαρχα συμφέροντα, επιδιώξεις και αναγκαιότητες;

Στην Κόρινθο δηλαδή προχθές η τσιγγάνικη ζωή ενός απόκληρου της κοινωνίας (μιας άνισης  προφανώς)  αποδείχτηκε ισόποση με δύο κοτόπουλα!!!

Επίσης στα εργοδοτικά κάτεργα, όπου μεσουρανεί το ντελίριο μεγιστοποίησης του κέρδους και περιφρόνησης της σωματικής ακεραιότητας των εργαζόμενων, συνεπάγεται εκατοντάδες  νεκρούς και σακατεμένους στην κάθε χρονιά του κυνηγητού της διαβόητης οικονομικής ανάπτυξης.

Στο Μάτι, στη Μάντρα, προ μηνός στην Κρήτη  η προκλητική αδιαφορία του κράτους για διάθεση κονδυλίων δημιουργίας άρτιων υποδομών και πρακτικών προάσπισης  της ασφάλειας των πολιτών από την απειλή φυσικών φαινόμενων κοστολογείται με μια διακοσάδα σχεδόν αδικοχαμένων.

Δεν υστερεί ακόμη ο πένθιμος κατάλογος των παράπλευρων απωλειών ένεκα εφαρμογής των βάρβαρων μνημονίων από αυτόχειρες απελπισμένους, αναθυμιάσεις μαγκαλιών και ανημποριάς σε γιατρειά.

Ανατρέχοντας στον χρόνο οι με ξένα δεκανίκια μεγαλοϊδεατισμοί-αλυτρωτισμοί της εν Ελλάδι άρχουσας τάξης (αυτοί που αναθαρρεύουν ξανά ένεκα της γεωπολιτικής ρευστότητας, που προξενεί ο κατακτητικός αφιονισμός του υπερατλαντικού τέρατος) μεταφράστηκαν στη συμφορά της μικρασιατικής καταστροφής με  600.000 εξοντωμένους. Οι οποίοι γεύτηκαν τελικά την πρόωρη <<λύτρωση>>  από το χοϊκό βάρος της κατά Χριστόν μάταιης  ύπαρξης τους.

Βαρύνοντας τώρα τους αριθμούς σε πιο τραγικά όρια, η εξυπηρέτηση στις δυο τελευταίες δεκαετίες των στρατηγικών μεθοδεύσεων από τα αμερικανικά γεράκια για το γονάτισμα της ρώσικης αρκούδας  (και βασικότερου ανταγωνιστή των) μεταφράζεται πλέον στην εξολόθρευση πάνω από 800.000 ψυχών. Δίχως να προσμετρηθούν και οι χιλιάδες πνιγμένων στα νερά της Μεσογείου. Έτσι στα διάφορα αιματοκυλισμένα μέτωπα από τις βορειανατολικές παρυφές της Ευρώπης (Γιουγκοσλαβία- Ουκρανία)  μέχρι τις πέριξ της Μέσης Ανατολής χώρες και φυσικά και γειτονιά μας οι αναλώσιμοι λαοί αποδεκατίζονται σαν κάτι αμελητέο ενώπιον του προσκυνήματος μιας φρικαλέας κανονικότητας. Εκείνης όπου μια δράκα μεγιστάνων με συσσωρευμένο σχεδόν το μεγαλύτερο μερτικό του πλούτου στον πλανήτη και οχυρωμένη πίσω από  μια χούφτα ιμπεριαλιστικών κρατών ληστεύει και σφαγιάζει ανηλεώς.

Εκεί τώρα που κυριεύει ίλιγγος και τον πιο ψύχραιμο νου είναι η ανάγνωση των ανθρωποθυσιών κατά δεκάδες εκατομμύρια (150 περίπου!!!) στα πολεμικά πεδία αναμέτρησης των δυναστών αναμεταξύ τους αλλά και με την επικίνδυνα ακτινοβολούσα τότε Σοβιετική Ένωση στις δύο παγκόσμιες συρράξεις. Ασύλληπτα μεγέθη, λες και μιλάμε πια για μάζες τιποτένιων μυρμηγκιών.

Η αριθμητική τέλος πονοκεφαλιασμένη σηκώνει τα χέρια ψηλά, ενώ επιχειρεί να λογαριάσει μέσα στο μακραίωνο δρασκέλισμα της ταλαίπωρης ιστορίας διασχίζοντας εκμεταλλευτικά συστήματα τα δισεκατομμύρια μακελεμένων αθώων προς χάριν της ευμάρειας φυλάρχων, βασιλιάδων, αυτοκρατόρων, αποικιοκρατικών και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Οπότε τι νόημα έχει να δυσανασχετούμε , επειδή πισώπλατα πυροβολήθηκε θανάσιμα  ένας Ρομά, όντας κοτοκλεφτάς και ναρκομανής κιόλας; Λίγες μέρες εκτονωτικής οργής των ομόφυλων του, καταγγελτικό ψέλλισμα ορισμένων προοδευτιζόντων για την υπερβολική αντίδραση του δράστη και ξεσπάθωμα επιδοκιμασιών της αποτροπιαστικής πράξης του από αγανακτισμένους για το όργιο <<ανομίας>>.

Όμως έχει τεράστια σημασία να θλιβόμαστε και αντιδρούμε για τον άδικο χαμό ενός φουκαρά. Αφού αυτό το γεγονός σχετίζεται με την καθολική και ενορχηστρωμένη απαξίωση της ζωής των κοινών θνητών. Η οποία  εκπορεύεται από τους πυρήνες της εξουσίας και  συνυφαίνεται με μια ολάκερη συστημική εκστρατεία εθισμού στην εκμηδένιση της σημαντικότητας όσων δεν ανήκουν στην κορωνίδα των εκλεκτών της κοινωνίας. Χαρακτηριστικά ηδονίζονται τα επιτελεία με την εξοικείωση της κοινής γνώμης φερειπείν με το βούλιαγμα ενός φουσκωτού και τον χαμό κάποιων παραπάνω προσφυγόπουλων.  Εμπεδώνοντας παράλληλα  όλοι οι καταφρονεμένοι την αίσθηση, ότι πέρα από υπάκουο και εξευτελιστικά αμειβόμενο έμβιο εργαλείο της παραγωγικής μηχανής, θα χρησιμεύσουν σαν πολύτιμο υλικό στις διόλου απίθανο αυριανές κρεατομηχανές του πολέμου.

Επομένως καμία σχέση δεν πρέπει να έχει η βαρύτιμη παρουσία της διαμαντοστόλιστης θυγατέρας ενός εφοπλιστή συγκριτικά με τη ταπεινότητα μιας <<λιγδιάρας>> καμαριέρας. Της οποίας ο άνεργος γιός καλά θα κάνει να σφαχτεί σαν αρνάκι γάλακτος στη Λαμπρή σε μάχες για των αφεντάδων τα προνόμια. Ξεγυμνώνονται λοιπόν οι πραγματικές διαθέσεις των ταξικών μας αντιπάλων για τις αφόρητες συνθήκες διαβίωσης που ήδη έχουν διαμορφώσει  και το ακόμη ζοφερότερο μέλλον που μας επιφυλάσσουν. Αβάστακτη και ατελείωτη  φτώχεια, ώστε όσοι δεν στέκονται τυχεροί  δουλεύοντας για ένα ξεροκόμματο ψωμί σε εργασιακό περιβάλλον ενίοτε εγκληματικά ανασφαλές, να υποχρεώνονται  να απλώνουν ντροπιαστικά το χέρι στα νεοκατοχικά συσσίτια. Είτε να ψάχνουν στους σκουπιδοτενεκέδες σαν τρωκτικά η` να κλέβουν με τον φόβο τουφεκισμού στα μαύρα μεσάνυκτα  κότες και  κηπευτικά.  Εντείνοντας -ελλείψει ενός κινήματος αφύπνισης, ενοποίησης, αντίστασης και διεκδίκησης – ψεύτικες η` τριτεύουσες έστω  αντιθέσεις ανάμεσα στους κατατρεγμένους.

Σε συνδυασμό με την παρόξυνση των εθνικισμών και οπωσδήποτε ανάμεικτων με τη δουλοφροσύνη σε πολεμοχαρείς σχεδιασμούς των αμερικανονατοϊκών φονιάδων προδιαγράφεται ανάγλυφα ένα τοπίο λίαν ανησυχητικό. Όταν οι ντόπιοι  πλουτοκράτες θα διατάζουν μέσα από τα παραμυθένια ανάκτορα τους  τα  νιάτα των καλυβιών να κυνηγούν για αποκλειστικά δικό τους όφελος τις χρυσοτόκες όρνιθες  αναβαθμισμένων ρόλων στο Αιγαίο και στην περιοχή γενικότερα. Ρουφώντας συνάμα τις σταλιές πετρελαίου, που θα περισσεύουν από το φαγοπότι των πολυεθνικών.

Άρα αποτελεί κεντρική στόχευση των από πάνω το διχαστικό κλίμα στις γραμμές των καταπιεσμένων με αφορμή τέτοια επεισόδια, η καλλιέργεια σύγχυσης και ηττοπάθειας, η επιβολή  σκυψίματος του κεφαλιού των δίχως αυτοπεποίθηση εργαζόμενων στην παραπέρα απομύζηση του μόχθου και την εξαθλίωση τους. Με απώτερο <<όραμα>> να αντιμετωπίσουν αγόγγυστα τα στερημένα αυτοεκτίμησης παιδιά του λαού όχι τα απλά σκάγια της καραμπίνας ενός κορίνθιου, μα τα πυρά στρατιωτικών μέσων μαζικής εκτέλεσης από τους εχθρούς του επεκτατικού (εφόσον δεν υπάρχει αυτάρκης στην αφθονία του καπιταλιστής και κατά συνέπεια φιλειρηνικός) ελληνικού κεφαλαίου.  Μάλιστα οι Ρομά ενδεχομένως  θα επιλεγούν όχι τυχαία στην πρώτη και πιο αιματηρή σειρά των εχθροπραξιών για τα ιερά και όσια μιας μάνας πατρίδας, που τόσο άσπλαχνα τους πετά στο ελεεινότερο περιθώριο της.

Αντίθετα οι απατεώνες ολκής με όχι ξεπεσμένο αντικείμενο κλοπής και παρανομίας δυο κοτούλες (η` πλαστογραφίας ενός απολυτηρίου δημοτικού) αλλά τσουβάλια και καραβιές χρημάτων, απολαμβάνουν την επιεική μεταχείριση έως και ασυλία. Επιπλέον όσες βδέλλες κινούνται στη σφαίρα της θεσμοθετημένα πια έννομης αρπαγής του κόπου της εργατικής τάξης (σταθμίζοντας την σαν άμορφη και μισητή μάζα υποδεέστερη και των κοτόπουλων ακόμη) μαζί με την αποθησαύριση, δαφνοστεφανώνονται και δοξολογούνται.

Η υπέρτατη αξία της ανθρώπινης ζωής για τα μέλη των χαμηλότερων οικονομικοκοινωνικών στρωμάτων όμως συνειδητοποιείται και κατοχυρώνεται μονάχα από τους ίδιους τους βιολογικούς φορείς τους. Πουθενά αλλού, εκτός από την πορεία τους στους συλλογικούς δρόμους των αγώνων για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους. Στο σχολειό, στο γιαπί, στο σωματείο,  στη φάμπρικα, στο χωράφι, στις Μανωλάδες, στη συνοικία των παραπηγμάτων, έξω από τις αμερικανικές βάσεις και λαγούμια των βρικολάκων. Ενάντια στη φυλετική, διαφυλική, μειονοτική και εν γένει ταξική καταπίεση.  Κτίζοντας κινήματα εργατικά, αγροτικά, φοιτητικά, φιλοπεριβαλλοντικά, αντιφασιστικά, αντιπολεμικά, αντιιμπεριαλιστικά.

Η ζωή μόνο τότε αποκτά θετικό περιεχόμενο και προοπτική, όταν το καντάρι ζυγιάσματος της  κρατιέται από τη στιβαρή γροθιά του λαού. Αποσπώντας την πρωτοβουλία από τα κυρίαρχα θεριά που αντικρίζουν τον λαό ωσάν ψαχνό κοτόπουλων έτοιμο για κατασπάραγμα.

* μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης Χανίων

"google ad"