Το κλάμα ενός εισαγγελέα και η συνέχιση της αποχής των εισαγγελικών λειτουργών

Να συνεχίσουν την αποχή από τα καθήκοντά τους αποφάσισε σήμερα η Ένωση Εισαγγελέων, παρά την εντολή που δόθηκε από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ιωάννη Τέντε για περικοπές στις αποδοχές των όσων απέχουν από τα καθήκοντά τους.

Αυτό αποφασίστηκε κατά τη διάρκεια Γενικής Συνέλευσης της Ένωσης Εισαγγελέων, με 131 ψήφους υπέρ της απόφασης για συνέχιση και 4 κατά. Το κλίμα στη συνέλευση ήταν ιδιαίτερα φορτισμένο. Είναι χαρακτηριστικό ότι εισαγγελέας όταν άρχισε να περιγράφει την κατάσταση που βιώνουν οι εισαγγελικοί λειτουργοί στη σημερινή εποχή ξέσπασε σε κλάματα. Τα λόγια του κατά τη διάρκεια της ομιλίας του άγγιξαν και τις πιο ευαίσθητες χορδές των συγκεντρωμένων, ενώ μαρτυρούν την απόγνωση στην οποία έχουν περιέλθει οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης στην Ελλάδα

«Eίμαι γιος βιοπαλαιστή.Το όνειρο της ζωής μου από τότε που ήμουν μαθητής ήταν να γίνω εισαγγελέας. Μετά από 5 χρόνια επιτυχημένης ως προς το οικονομικό σκέλος καριέρα στην δικηγορία με μία καλή αντιμισθία σε πιστωτικό ίδρυμα και έχοντας οικογένεια παραιτήθηκα από όλες τις ασχολίες μου και στόχευσα στο όνειρό μου είχα την τύχη και την ευλογία να το πραγματοποιήσω….ταλαιπωρήθηκα και κυρίως ταλαιπώρησα ψυχολογικά την αγαπημένη μου σύζυγο με μεταθέσεις καθώς έμεινα 5 έτη μακριά από αυτήν και την μονάκριβη κόρη μου αλλά αγόγγυστα τα υπέμεινα όλα αφού το υψηλής ευθύνης λειτούργημα μου ήταν εν γνώσει μου ότι απαιτούσε και θυσίες» σημείωσε αρχικά.

Για να συμπληρώσει στη συνέχεια ότι « ζωή των περισσοτέρων συναδέλφων έχει μπει σε σταθερές βάσεις, είναι μισθοσυντήρητοι υπηρέτες της θέμιδας και έχουν κάνει με σύνεση και μετριοπάθεια τον οικογενειακό τους προγραμματισμό, οι περισσότεροι έχουν δάνεια και παιδιά σε ιδιωτικά σχολεία και δεν αποσκοπούν ούτε σε τεθωρακισμένες bmw των 850.000 ευρώ ούτε στην κατασκευή πισίνων με άδεια υδατοσυλλεκτη. Το μόνο που θέλουν είναι να τους αφήσουν επιτέλους να επιτελούν απερίσπαστοι το υψηλής ευθύνης δικαιοδοτικό τους έργο στο οποίο έχουν αφιερωθεί ολοκληρωτικά και να μεγαλώνουν με αξιοπρέπεια τα παιδιά τους».

«Δεν αντέχω όμως να βλέπω ούτε αυτούς αλλά ούτε τον εαυτό μου να χάνουμε την αξιοπρέπειά μας, να βγάζουμε τα κομπιουτεράκια στην αίθουσα εισαγγελέων και να υπολογίζουμε τις δυνατότητες ρύθμισης των χρεών μας, να δείχνουμε εν είδει μεσίτη το αυτοκίνητό μας σε υποψηφίους αγοραστές προοσπαθώντας να το πουλήσουμε για να καλύψουμε βιοτικές μας ανάγκες, να παρακαλάμε τις διευθύντριες των ιδιωτικών σχολείων για μειώσεις με το επιχείρημα ότι είμαστε εξαθλιωμένοι εισαγγελείς και λέγοντας τους «θα έχετε ακουστά ότι μας πετσοκόψανε αναδρομικά» να ταπεινωνόμαστε στις ουρές των Δ.Ο.Υ προκειμένου να ρυθμίσουμε τα χρέη μας χλευαζόμενοι, να πιέζουμε για δανεικά τους ομοίως εξαθλιωμένους οικονομικά γονείς μας» κατέληξε ο εισαγγελικός λειτουργός.

Δεν παρέλειψε βέβαια να αναφερθεί και στο νέο μισθολόγιο των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών, το οποίο το χαρακτήρισε ως αντισυνταγματικό και μισθολόγιο πείνας, κακομοιριάς, ταπείνωσης, αναξιοπρέπειας που «ξεπέρασε κάθε κόκκινη γραμμή» και αποτελεί ευθεία, βάναυση, μεθοδευμένη θεσμική προσβολή της δικαστικής εξουσίας ισότιμης και ισόκυρης με τις άλλες δύο εκ του συντάγματος.

«Οι κύριοι της εκτελεστικής εξουσίας κάθονται από τη μια στις chesterfield πολυθρόνες τους και από την άλλη στον νόμο «περί ανευθυνότητας υπουργών» έχοντας ρήξει τη δικαστική εξουσία βορά στους έλληνες πολίτες ως υπαίτια για την έλλειψη αμεσότητας στην απονομή της δικαιοσύνης που βαρύνει αποκλειστικά τους ιδίους» σημείωσε χαρακτηριστικά απολαμβάνοντας τα έντονα χειροκροτήματα και τις επευφημίες των συναδέλφων του.

Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Τέντες και ο αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου Ιωάννης Χρυσικός, ζήτησαν από τους εισαγγελείς Εφετών και τους διευθύνοντες να μεριμνήσουν τα Εφετεία και Πρωτοδικεία της χώρας για την εφαρμογή του Οργανισμού των Δικαστηρίων, όπως αυτός τροποποιήθηκε επί υπουργίας του Μιλτιάδη Παπαϊωάννου.

Σύμφωνα με τον Οργανισμό των Δικαστηρίων, επιτρέπεται η περικοπή – μείωση των αποδοχών των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών ανάλογα με την απόδοσή τους.

Σχόλιο από αναγνώστη: “Εχω ένα όνειρο…”

Η ομιλία του εισαγγελέα είναι χαρακτηριστικό δείγμα με ποιο τρόπο  οι περικοπές επηρεάζουν τη ζωή και τις σταθερές των ανθρώπων.

Ωστόσο όταν τη διαβάζει το πρώτο που εκλαμβάνει ο αναγνώστης είναι πως ο εισαγγελέας θα ήταν πολύ καλύτερα εάν είχε τη δυνατότητα να πηγαίνει το παιδί του στο ιδιωτικό χωρίς να χρειαστεί να ρίχνει τα μούτρα στη διευθύντρια του λέγοντάς της για κάποιο «πετσόκομμα των αναδρομικών».

Το δεύτερο σημείο που μου έκανε εντύπωση είναι πως η πληγείσα αξιοπρέπεια του εισαγγελέα εκπορεύεται από τη δυσκολία του να ανταπεξέλθει από οικονομικής άποψης από εδώ και τώρα σε μια ζωή με άλλα στάνταρ. Ως να λέμε λιγότερα χρήματα=περισσότερη αξιοπρέπεια. Φανταστείτε τι αναξιοπρέπεια πρέπει να ένιωθαν και να νιώθουν οι άνθρωποι της μακροχρόνιας ανεργίας  οι άλλοι με μισθούς 1/3 των δικαστών…

Το τρίτο σημείο είναι το αίτημα της εξίσωσης των μισθών των δικαστών με αυτό των βουλευτών. Είναι γνωστό πως αυτή η εξίσωση η οποία προβλέπεται από το Σύνταγμα (δικαστική και νομοθετική εξουσία) είναι η μόνιμη επωδός για τους δικαστικούς λειτουργούς και ο λόγος που οι δικαστές όταν μιλάνε για τους βουλευτές δε στάζει και το στόμα τους μέλι!

Η λογική είναι η εξής: αφού το Σύνταγμα επιτάσσει την ισότητα των εξουσιών η δικαστική εξουσία για να είναι ίση με τη νομοθετική εξουσία (τους βουλευτές δηλαδή) πρέπει να έχουν ίδιους μισθούς.

Υψηλοί μισθοί για τους βουλευτές ; Υψηλοί για τους δικαστές! Υψηλότεροι για τους βουλευτές; Υψηλότεροι για τους δικαστές!

Στο «πνεύμα» αυτό το 2007 (1 χρόνο πριν την έλευση της κρίσης) οι δικαστές με δικαστικές αποφάσεις  »επέβαλαν» την αύξηση των μισθών τους περίπου στο διπλάσιο και το μοίρασμα 900.000.000 (900 εκατομυρίων ευρώ) ως αναδρομικά!

Το παραπάνω ήταν χαρακτηριστικό δείγμα της Ελλάδας προ της κρίσης: οι επαγγελματικές ομάδες οι έχουσες τη δύναμη επέβαλλαν τη θέλησή τους για το πώς αντιλαμβάνονται το ρόλο τους. Από πού τα  χρήματα; Ποιος νοιάζεται; Ας πάει να τα βρει το κράτος από όπου θέλει…εμείς τα θέλουμε.
Αυτό να μη θεωρηθεί πως αφορούσε μόνο δικαστές και βουλευτές. Αφορούσε κάθε ομάδα που είχε προνόμια και που  κόντρα στα συμφέροντα εκείνων που καμία δύναμη δε διέθεταν, επέβαλε το δικό τους συντεχνιακό, επαγγελματικό συμφέρον (ας θυμηθούμε πχ το σύστημα των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων στα 45 σε ΔΕΚΟ συν στο χέρι αξιοσέβαστα εφάπαξ των 300.000€).

Οι δικαστές χρόνια τώρα δεν ακούστηκαν να διαμαρτύρονται  και να προτείνουν (πέρα από επιπλέον προσλήψεις και άλλων δικαστών)  με τόσο στεντόρεια φωνή για τις μεγάλες  χρονικές καθυστερήσεις απονομή της δικαιοσύνης, για την ύπαρξη παραδικαστικών κυκλωμάτων για την πρόσδεση της δικαστικής εξουσίας στις επιταγές της εξουσίας (οι πρόεδροι των ανωτάτων δικαστηρίων διορίζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση) διαμαρτυρήθηκαν και μάλιστα εντόνως μόλις τους πάτησαν τον κάλο.. το μισθό δηλαδή.

Υ.γ. 1. Σε ό,τι αφορά το όνειρο του συγκεκριμένου εισαγγελέα που ήθελε να γίνει εισαγγελέας από παιδί δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη. Ωστόσο η συντριπτική πλειοψηφία των δικαστών αντλήθηκε από τις δεξαμενές των δικηγόρων οι οποίοι στράφηκαν στο δικαστικό σώμα περισσότερο από μία αντίληψη «σίγουρος μισθός» συν «κύρος», που απέρρεε από την ιδιότητα του δικαστή, σε αντίθεση με τους δικηγόρους που ως ελεύθεροι επαγγελματίες (για τη συντριπτική τους πλειοψηφία) σίγουρο μισθό  δεν έχουν αλλά επιπλέον και τα ζητήματα του  κύρους  εξασφαλισμένα δεν μπορείς να πεις πως επίσης  τα έχουν.

Υ.γ2 Ένα θέμα που θα ήθελα να θίξω  επιπλέον αφορά τις δηλώσεις της κ. Θάνου προέδρου της Ένωσης Δικαστών η οποία συνδέει το ύψος του μισθού του δικαστή με το ότι μπορεί να κάνει τη δουλειά του αξιοπρεπώς και με ανεξαρτησία (και άρα να αποσοβούνται οι κίνδυνοι να μην χρηματιστεί από συμφέροντα προκειμένου να «συμπληρώσει» το μισθό του).

Νομίζω πως αυτό το «παραμύθι» πρέπει να τελειώσει. Οι βουλευτές, οι δικαστές, οι γιατροί στα νοσοκομεία, οι εφοριακοί, οι υπάλληλοι Πολεοδομιών και άλλοι εργαζόμενοι σε «ευαίσθητες» θέσεις οφείλουν να κάνουν τη δουλειά τους τίμια και ευσυνείδητα και όχι υπό το κράτος του εκβιασμού :εάν δεν πάρω αυτά που ζητώ ίσως τα λάβω με άλλους τρόπους.

Οι σειρήνες του παράνομου πλουτισμού δεν μπορούν να αποτελούν άλλοθι προκειμένου να δοθούν μεγαλύτεροι μισθοί σε  επαγγελματικές ομάδες όταν αυτή η δυνατότητα δεν υπάρχει.

Σε τελική ανάλυση το παιδικό  όνειρο του εισαγγελέα αφορούσε (να υποθέσω) στη συμβολή του για απονομή της δικαιοσύνης και όχι στο πόσα χρήματα θα έπαιρνε.

Τα παιδικά όνειρα συνήθως εκεί εστιάζουν. Στο πως μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο. Μετά να δεχτώ πως μπορεί να αλλάξουν και να εστιάσουν και αλλού. Όχι όμως μόνο και αποκλειστικά «αλλού».

Ωστόσο μερικά όνειρα καλό είναι να παραμένουν «παιδικά» με την έννοια της εδραίας πεποίθησης πως μπορούμε και επιδιώκουμε να είμαστε τμήμα μιας κοινωνίας που πορεύεται με γνώμονα το «καλύτερο» για την ίδια  την κοινωνία και όχι το «καλύτερο» για το στενά ατομικό συμφέρον του καθενός.

Ας σκεφτούμε με το » εμείς» και όχι με το «εγώ». Αυτό οφείλει ο καθένας μας να πράξει  ως εκπλήρωση των παιδικών του ονείρων.

http://www.koutipandoras.gr

"google ad"