Η περίπτωση του 2ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου και του 2ου Ειδικού Νηπιαγωγείου Χανίων
Μέχρι σήμερα τα Ειδικά Σχολεία φιλοξενούνταν στις εγκαταστάσεις του παραρτήματος της ΕΛΕΠΑΠ Χανίων , η οποία εδώ και δύο χρόνια έχει ζητήσει τη μεταστέγαση των δύο Σχολείων αφού χρειάζεται το χώρο.
Δύο χρόνια μετά, ο Δήμος Χανίων αποφάσισε υπό την πίεση έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς, τη μεταστέγασή τους στις Στέρνες Ακρωτηρίου σε ένα κτήριο που ναι μεν πληροί τις προδιαγραφές, αλλά η λειτουργία των Σχολείων εκεί, εγείρει σοβαρές και τεκμηριωμένες ενστάσεις, τόσο από το προσωπικό- εκπαιδευτικό και ειδικό επιστημονικό- όσο και από τους γονείς των μαθητών, εξ αιτίας της μεγάλης απόστασης από την πόλη των Χανίων.
Η μετακίνηση των παιδιών από και προς το σχολείο, οι εκπαιδευτικές επισκέψεις ,οι εξειδικευμένες θεραπείες, η συνεργασία οικογένειας σχολείου, αλλά κυρίως η δυσκολία πρόσβασης στο Νοσοκομείο Χανίων για μια ιδιαίτερα ευαίσθητη ομάδα πληθυσμού , καθιστούν προβληματική, έως και επικίνδυνη τη λειτουργία του σχολείου στο χώρο που επιλέχτηκε.
Με επιστολή τους εκπαιδευτικών των σχολείων εκφράζουμε την αντίθεσή τους στην απόφαση του Δημάρχου Χανίων που την χαρακτηρίζουν «καταστροφική για την εκπαίδευση των Μαθητών».
Γράφουν στην επιστολή τους:
Τα ειδικά Σχολεία λειτουργούν με γνώμονα την επιστήμη και τον ορθολογισμό, αγκαλιάζονται όμως, από τον οίκτο, την προκατάληψη και, ενίοτε την ανοχή, από ένα μέρος της Κοινωνίας.
Έτσι, οι Εκπαιδευτικοί είπαν « όχι « στον υποβιβασμό και την απομόνωση, που θα σήμαινε η εγκατάσταση των δύο Σχολικών πλαισίων σ΄ένα χωριό, τόσο μακριά από την βάση των Μαθητών, τα Χανιά και το σπίτι τους, (που μπορεί να ευρίσκεται 20 χιλιόμετρα, στην αντίθετη κατεύθυνση…), ο κύριος Δήμαρχος, όμως, είπε «ναι».
«Ναι» σ΄ ένα Κτίριο στο χωριό Στέρνες Ακρωτηρίου …
Θεωρεί, ότι αφού τα ΚΤΕΛ Δυτικής Κρήτης θα μεταφέρει τους Μαθητές, το ζήτημα είναι λυμένο….
Οι παρακάτω παράγραφοι, λοιπόν αναφέρονται στην εκπαίδευση των Προσφυγόπουλων. Θα μπορούσαν, όμως, ν΄αφορούν γενικά την εκπαίδευση Μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ή αναπηρία και όχι μόνο τους Μαθητές των δύο αυτών Σχολείων.
Είναι προφανές, ότι οι λέξεις γκετοποίηση αφορά και αυτούς, το ανοιχτό Σχολείο είναι μία προοπτική, η οποία θα πραγματοποιηθεί ή όχι, αν πολλές παράμετροι κινηθούν προς την κατεύθυνση αυτή, με κύριο μοχλό την ιδέα περί της αλληλοαποδοχής, της αλληλοαναγνώρισης, του εμπλουτισμού.
Τέτοιες δυνατότητες δεν δίδονται, όμως, στον συγκεκριμμένο τόπο, καθώς αυτός απέχει από τον ιστό των υπολοίπων σχολικών Μονάδων….…
Εφ. Συν., Σελίδα 20, 06.08., σελίδα 20: Νίκος Φίλης: « Τα ανοιχτά Σχολεία είναι ένα πρότυπο, που πρέπει να προωθήσουμε σε ολόκληρη την χώρα. Το θεσμικό πλαίσιο υπάρχει. Από εκεί και πέρα πρέπει να σχεδιάσουμε πώς θα γίνει με πιλοτικό τρόπο και μετά να το γενικεύσουμε σε όλα τα Σχολεία. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να μην είναι νεκρός χρόνος για τη ζωή τους, αλλά να έχουν μία δημιουργική, κατά το δυνατόν παρουσία, χωρίς τη δημιουργία συνθηκών γκέτο»
«…Το πρώτο βήμα έχει γίνει, με την σύσταση της Επιτροπής Στήριξης των Παιδιών Προσφύγων, η οποία έχει ήδη καταθέσει αναλυτικά τις προτάσεις της για την εκπαίδευση των Προσφυγόπουλων.
Η Επιτροπή προτείνει την πραγματοποίηση εντατικών μαθημάτων… καθώς και την επιμόρφωση των Εκπαιδευτικών… προκειμένου να μπορέσουν ν΄ αντιμετωπίσουν τυχόν ρατσιστικές συμπεριφορές».
… «Η Ένωση Εκπαιδευτικών της Ελληνικής ως Δεύτερης/ Ξένης Γλώσσας, από την άλλη, υποστηρίζει, ότι « η δημιουργία παράλληλων και αποκομμένων από το Δημόσιο Σχολείο Δομών Εκπαίδευσης, οδηγεί κατ΄ευθείαν στην γκετοποίηση, βρίσκεται σε αντίθεση με τις διακυρήξεις περί διαπολιτισμικότητας και ένταξης και πηγαίνει τόσο την Κοινωνία όσο και την εκπαιδευτική κοινότητα πάρα πολλά χρόνια πίσω, καταργώντας κεκτημένα δεκαετιών». Εφ. Συν.06.08., Σελίδα 20.
Όσον αφορά την λέξη « ένταξη:»
Άρθρο 31 της Συμβάσεως για τα Δικαιώματα του παιδιού:
«1. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν στο παιδί το δικαίωμα στην ανάπαυση και στις δραστηριότητες του ελεύθερου χρόνου, στην ενασχόληση με ψυχαγωγικά παιχνίδια και δραστηριότητες που είναι κατάλληλες για την ηλικία του και στην ελεύθερη συμμετοχή στην πολιτιστική και καλλιτεχνική ζωή.
- Τα Συμβαλλόμενα Κράτη σέβονται και προάγουν το δικαίωμα του παιδιού να συμμετέχει πλήρως στην πολιτιστική και καλλιτεχνική ζωή και ενθαρρύνουν την προσφορά κατάλληλων και ίσων ευκαιριών» .
Στην περίπτωση των Μαθητών μας, η οποιαδήποτε συμμετοχή τίθεται εν αμφιβόλω, λόγω του χρόνου παραμονής στα σχολικά λεωφορεία, την κοπώσεως και της ευαίσθητης υγείας τους, που, καθημερινά θα δοκιμάζεται.
Ακριβώς, όπως υπάρχει κίνδυνος να γκετοποιηθούν τα Προσφυγόπουλα, υπάρχει κίνδυνος να γκετοποιηθούν και τα παιδιά των πιο πάνω Σχολείων… Έχουμε εκφράσει την βεβαιότητά μας για την ασυλοποίηση των παιδιών… Ο χώρος που προτείνεται από τον Δήμαρχο Χανίων κ. Βάμβουκα, ευρίσκεται μακριά από την πόλη, που θα παρείχε ευκαιρίες για γνώση, αναψυχή, κοινωνική όσμωση…
Ευρίσκεται τόσο μακριά, που μόνο προβλήματα δημιουργεί. Δεν είναι μόνο το ζήτημα της διακομιδής στο Νοσοκομείο Χανίων σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, απόσταση τουλάχιστον 20 χιλιομέτρων μέσω της Εθνικής Οδού αλλά και Οδών ευρείας κυκλοφορίας – εξ αιτίας του Πεδίου Βολής, της 115 Πτέρυγος Μάχης , του Αεροδρομίου Χανίων…-, αλλά και το αποτέλεσμα της καθημερινής ταλαιπωρίας από τα δρομολόγια για Γονείς και Μαθητές….
Διαβάζουμε στην Σύμβαση για τα Δικαιώματα του παιδιού:
«….Έχοντας πεισθεί ότι η οικογένεια όντας η θεμελιώδης μονάδα της κοινωνίας και το φυσικό περιβάλλον για την ανάπτυξη και την ευημερία όλων των μελών της, και ιδιαίτερα των παιδιών, πρέπει να έχει την προστασία και την υποστήριξη που χρειάζεται για να μπορέσει να διαδραματίσει πληρέστερα το ρόλο της στην κοινότητα…» .
Η απόφαση του κ.Δημάρχου Χανίων έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την παραπάνω φράση, καθώς , θα δημιουργήσει πλειάδα προβλημάτων στις οικογένειες των Μαθητών.
Έχει ακουστεί ήδη η πρώτη έκφραση απορρίψεως της αποφάσεως του Δημάρχου. « Εγώ δεν θα το πάω εκεί…»
Η Εκπαιδευτική Κοινότητα,
(βλέπε και την ανάρτηση του Συλλόγου των Δασκάλων και Νηπιαγωγών Νομού Χανίων στον ιστότοπο alfavita ) διαφωνεί με την παραπάνω απόφαση. Υποστηρίζει τους Υπογράφοντες την Επιστολή και δια του Εκπροσώπου της επιμένει, ότι υπάρχει χρόνος να ευρεθεί άλλη λύση. Η καλλίτερη λύση, προφανώς, έγκειται στην συστέγαση μ΄ ένα Σχολείο για παιδιά τυπικά.
Όσο για την φράση« …πηγαίνει τόσο την κοινωνία όσο και την εκπαιδευτική κοινότητα πάρα πολλά χρόνια πίσω, καταργώντας κεκτημένα δεκαετιών »:
Πριν από τέσσερεις δεκαετίες, ίσως και περισσότερες, οι Γονείς ήταν ευχαριστημένοι, που είχαν αρχίσει να ιδρύονται Σχολεία για τα παιδιά με τις ειδικές ανάγκες.
Σήμερα, δεν επιθυμούν μόνο Σχολείο, απαιτούν, και με το δίκιο τους, ενημερωμένους, όχι μόνο ευαισθητοποιημένους Δασκάλους, θεωρούν δεδομένη την πρόσβαση των παιδιών στην ιατρο-φαρμακευτική περίθαλψη, θα χαίρονταν για την ανακούφισή τους μέσα από Δομές φυλάξεως και δημιουργικής, μεστής απασχολήσεως των παιδιών τους για ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο, χαίρονται με τις ίσες ευκαιρίες: Όταν δίδονται ευκαιρίες να συμμετέχουν τα παιδιά τους σε αθλητικές ή καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και αυτά λειτουργούν ενεργά, όχι ως κομπάρσοι… Και πάνω απ΄όλα: Θεωρούν αυτονόητο, ότι θα πραγματοποιείται στο Σχολείο του παιδιού τους ό,τι προβλέπεται από το Αναλυτικό Πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας, ακριβώς, όπως συμβαίνει σε όλα τα Σχολεία, με όλα τα παιδιά… Αν ο χρόνος των μεταφορών « τρώει «τον εκπαιδευτικό χρόνο, τότε, τι;
Επίσης: Όμοια με τα τυπικά Σχολεία, προκειμένου να δεχτούν Προσφυγόπουλα, όπως το ίδιο Άρθρο, Εφημερίδα των Συντακτών Σελίδα 20, 06.08.2016, αναφέρει, ότι θα πρέπει να επιμορφωθούν οι Εκπαιδευτικοί, προκειμένου να μπορούν ν΄αντιμετωπίσουν ρατσιστικές συμπεριφορές….
Ας επιμορφωθούν Εκπαιδευτικοί, προκειμένου να μπορέσουν να υποστηρίξουν την συνύπαρξη Μαθητών στο ίδιο Σχολείο, παιδιών τυπικών, παιδιών του μέσου μαθητικού πλήθους, στην ίδια αυλή, με παιδιά λιγώτερο προικισμένα, ή με αναπηρία, παιδιών που θα ευρίσκονται στο αναπηρικό αμαξίδιο…. Έχουν την ίδια ιδιότητα με τα Προσφυγόπουλα, είναι πρώτα παιδιά, προστατεύονται από τις διεθνείς Συμβάσεις … Ισχύει, όμοια προς τα παιδιά των Προσφύγων, η εφαρμογή της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού του ΟΗΕ στη χώρα μας!
Στην Σύμβαση αναφέρεται ακόμη:
Τα συμβαλλόμενα Κράτη – δια των Αντιπροσώπων τους –
ε) Παίρνουν μέτρα για να ενθαρρύνουν την τακτική σχολική φοίτηση και τη μείωση του ποσοστού εγκατάλειψης των σχολικών σπουδών.
Δυστυχώς, η απόφαση του κ. Δημάρχου θα φέρει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα….
Οι Γονείς θα επιλέξουν να παρακολουθούν τα παιδιά τις θεραπείες τους και να ευρίσκονται τον υπόλοιπο χρόνο στο σπίτι τους…
Όπως και πριν από 50 χρόνια…
…στο σπίτι τους….
( Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του παιδιού,ψηφίστηκε από την Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. το 1989, στις 20 Νοεμβρίου, επικυρώθηκε από την Ελλάδα στις 02 Δεκεμβρίου 1992 ).
Στο όνομα και των υπολοίπων Συναδέλφων μου,
Ελένη Μαραθάκη- Αναστασάκη
Ειδική Δασκάλα, Λογοθεραπεύτρια, 09.08.2016
