Το ξεθωριασμένο αρχιερατικό μπαστούνι!

Του Αρχιμ. Πορφυρίου Ηγουμένου της Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Βέροιας

Την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, τάφερε η Μεγαλωσύνη Του, και με Γράμμα του Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Κυρίου Δαμασκηνού, βρεθήκαμε, με την ευλογία του σεπτού μας ποιμενάρχη αγίου Βεροίας κ. Παντελεήμονος, βρεθήκαμε στα Χανιά.Εκεί, στον ναό των Πρωτοκορυφαίων Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, μιλήσαμε γιά την «του Σταυρού παντευχίαν».

Όταν τελειώσαμε, πέρασαν οι πιστοί να φιλήσουν το χέρι του ομιλητή, σύμφωνα με την ευλογημένη τους συνήθεια.

Μόνο που ήταν πάρα πολλοί, και έπρεπε μισή και παραπάνω ώρα να χαιρετάς τον λαό του Θεού, όρθιος, ύστερα από μιάμιση σχεδόν ώρα ομιλίας.

Όμως, οι ευχές και κάποια σχόλια των αδελφών σίγουρα μας ανέπαυσαν, και πολλές φορές δοξολογήσαμε τον Κύριο, λέγοντας Ζή Κύριος ο Θεός και δοξάζεται από τον λαό Του.

Ανάμεσα σε όσους μας πλησίασαν, ήταν και μία νέα κυρία, ευγενής και ευσεβής, που μας είπε: «Ο παπούς μας Σας στέλνει τις ευχές του».

Έκπληξη και χαρά μαζί. Ποιός είναι αυτός ο «παπούς μας» που μας στέλνει ευχές; Και η κυρία συνέχισε: «Έχουμε στο σπίτι μας τον θείο μου, τον Ειρηναίο τον παπού. Του είπα πως θα έρθω στην ομιλία Σας. Και είπε: «να έχει την ευχή μου». Είναι τώρα περασμένα εκατό, εκατόνδύο ετών».

Χάρηκα πολύ με τις φράσεις αλλά και την έκφραση της άγνωστης κυρίας.
 Γιά φαντάσου, σκέφτηκα. Ένας αιωνόβιος δεσπότης έχει διαύγεια νου και μας στέλνει την ευχή του. Και αυτός είναι ο δεσπότης Ειρηναίος, ο παπούς. Γιά φαντάσου;

Παιδί, τότε που είχε παραιτηθεί από Γερμανίας, διαβάζαμε και ακούγαμε τα τεκταινόμενα και τα ανάλογα σχόλια.

Και τώρα, δεχόμαστε τις ευχές Εκείνου, του μεγάλου εκείνου δεσπότη. 
Μία από τις επόμενες ημέρες που φιλοξενούμασταν αβραμιαία από τον Μητροπολίτη και τον άγιο πρωτοσύγκελλο, επισκεφθήκαμε την Μονή της Αγίας Τριάδος των Τσαγκαρόλλων. Και εκεί, στο Μουσείο, ο νεαρός διάκονος μας έδειξε το «μπαστούνι του παπού μας».

Ήταν το μπαστούνι του ίδιου δεσπότη του Ειρηναίου. Το μαύρο χρώμα είχε βγει και φαινόταν από κάτω το ξύλο. Και η λαβή δεν ήταν ασημένια.

«Σε όλη του την αρχιερατική ζωή, αυτό μόνο είχε» πρόσθεσε ο διάκονος της Μονής. Αλλά και η αρχιερατική στολή, που είχε προσφέρει γιά την έκθεση στο Μουσείο της μετανοίας του, ήταν μία απλή, ίσως πολύ φθηνή, στόφα.

Τώρα ο παπούς Ειρηναίος έφυγε γιά τον Ουρανό. Και όλη η Κρήτη, και όλοι όσοι τον γνώρισαν θρηνούν.

Τα ποικίλα αφιερώματα στον Τύπο μιλούν γιά όσα έπραξε στην αρχιερατική του διακονία.

Σε όλα αυτά, ας προστεθούν και οι παραπάνω γραμμές, αφού Εκείνος ο Μεγάλος άνδρας μας έδωσε, έστω και εξ αποστάσεως, την ευχή του.

Εκείνο το ξεθωριασμένο μπαστούνι στο Μουσείο του Μοναστηριού όπου έλαβε την μοναχική του κουρά, θα μας δείχνει τον δρόμο της θυσίας και του αγώνα ενός μεγάλου ανδρός. Έτσι γίνονται οι μεγάλοι.

Αιωνία Σου η μνήμη, μεγάλε παπού μας. Εύχου και γιά εμάς τους ταπεινούς. Καλόν Παράδεισο να βρείς.

Ο Καλός Ποιμένας να ανταποδώσει τους κόπους σε έναν αληθινό φύλακα του τόπου και του τύπου του, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αμήν.

romfea.gr

"google ad"