Του Θοδωρή Αθερίδη
ΕΠΙΜΕΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Στις 7 Μαΐου ξύπνησα με κατάθλιψη.«Η αριστερά στο σύνολό της είχε πάρει το 31,4 για πρώτη φορά σε εκλογές κι εγώ αντί να χαίρομαι ήμουν σε απόγνωση. Από 18 χρονών ψηφίζω αποκλειστικά ή Συνασπισμό ή ΚΚΕ. Πότε με όλη την καρδιά μου. Άλλοτε επειδή εκβιαζόμουν από τις δημοσκοπήσεις που έδειχναν ότι ο Συνασπισμός θα μείνει εκτός βουλής κι έσπευδα να συνδράμω κι άλλοτε ψήφιζα ΚΚΕ γιατί το ήθελα δυναμωμένο μέσα στο κοινοβούλιο για να μη λύνουν και δένουν εύκολα τα αστικά κόμματα. Δεν υπήρξα φανατικός οπαδός κανενός, ποτέ και κανένας δεν με εξέφρασε πάνω από το 60 τοις εκατό των αντιλήψεων μου για την κοινωνική ζωή, αλλά παρόλα αυτά θα μπορούσα να θεωρηθώ αριστερός ψηφοφόρος κυρίως λόγω της έμφυτης ροπής μου προς την έννοια της ισότητας-ισονομίας, παρά προς τα ιδεώδη του φιλελευθερισμού. Στις εκλογές του Μάη είχα αποφασίσει να ψηφίσω ΔΗΜΑΡ. Ο καθαρός λόγος κι ο σαφής εκ των πραγμάτων προσανατολισμός των στελεχών του κόμματος, πολύ έγκαιρα με οδήγησαν σ’ αυτήν την απόφαση. Δεν το έκανα όμως. Μόλις διαπίστωσα πως βάσει των δημοσκοπήσεων είναι μέσα στην βουλή η ΔΗΜΑΡ, σκέφτηκα πως δεν πρέπει να μείνει εκτός, ίσως κι ο μόνος εκ των τριακοσίων που έχει πράξει έργο, όπως ο αέρας που αναπνέουμε οι κάτοικοι του λεκανοπεδίου, μετά την επιτυχία του σχεδίου -δικής του επινόησης-της απόσυρσης των παλαιών αυτοκινήτων. Μιλάω για τον Στέφανο Μάνο που παρ’ ότι πολύ φιλελεύθερος για τα γούστα μου, θεώρησα ότι θα είναι άδικο ένα μυαλό εφαρμοσμένο στην πραγματικότητα να κάτσει σπίτι του, σε αντίθεση με άλλα ακατανόμαστα που θα στρογγυλοκαθίσουν στα έδρανα για να εκπληρώσουν στην καλύτερη των περιπτώσεων την προσωπική τους ματαιοδοξία.Ψήφισα την ΔΡΑΣΗ λοιπόν. Αυτό είναι το πρώτο παράδοξο ενός αριστερού ψηφοφόρου.Και μετά ήρθαν τα αποτελέσματα. Και μετά οι διερευνητικές εντολές που σαν τον μπάφο πέρασαν από χέρι σε χέρι και στο τέλος όπως αναμενόταν όλοι άρχισαν τις… Το παράδειγμα τελείωσε. Αν ο Έλληνας πολίτης δεν παραδεχτεί πως η κατάσταση είναι πραγματικά δύσκολη και πως ότι κι αν γίνει του αναλογούν δύσκολες μέρες με τον οποιοδήποτε στην κυβέρνηση, δεν θα σηκώσει ποτέ κεφάλι, θα χαθεί σ’ έναν φαύλο κύκλο αφορισμών, ανωριμότητας και ευθυνοφοβίας.Το αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ 16,8 τοις εκατό ως κατάθεση ελπίδας για το μέλλον. Όπως είχε συμβεί και στις εκλογές του 2009 που πόνταρε τις ελπίδες του στο ΠΑΣΟΚ όταν ο Χοντρουλός Καραμανλής μας είπε ωμά και κρύα ότι περίπου δεν υπάρχει σάλιο παίδες. Το «λεφτά υπάρχουν» του Γιωργάκη έγινε τώρα «υπάρχουν λεφτά αλλά τα έχουν άλλοι που θα τους τα πάρουμε εμείς» του Αλέξη.Ο Αλέξης καλά κάνει και παριστάνει τον Ανδρέα του 81, έτσι παίζεται το παιχνίδι όταν φλερτάρεις με την εξουσία, και θα είναι ο δεύτερος στην σειρά μετά τον Ανδρέα που θα καπηλευτεί αριστερά όνειρα. Βρίζει τον Ολάντ μέσα στο σπίτι του, και στήνει ένα προφίλ Λεχ Βαλέσα του 2012. Το ποντίκι που εξεγείρεται κι αρνείται τον ρόλο του πειραματόζωου μέσα στο εργαστήριο της παγκοσμιοποίησης. Εξώφυλλα, συνεντεύξεις με τον «άνθρωπο που τρομάζει την Ευρώπη» με τι σκοπό;Την εξουσία. Μάλλον. Είμαστε σίγουροι;
Όχι, τώρα που το σκέφτομαι θα είναι πολύ καλύτερα γι αυτόν αν τελικά κυβερνήσει άλλος. Ναι γιατί χωρίς φθορές θα ανεβάζει την δημοτικότητα του εύκολα, κάθε φορά που θα κατεβάζει τον κόσμο στον δρόμο, όταν η νέα κυβέρνηση -όποια κι αν προκύψει- θα υπακούει στα νέα μέτρα που της υποβάλλονται από την τρόικα και το ΔΝΤ.Θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ για να γλυτώσω χρόνο. Θα κάνει άψογα την δουλειά και θα πει κι ένα τραγούδι. Θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ αν και δεν το θέλω. Αυτό είναι το δεύτερο παράδοξο ενός αριστερού ψηφοφόρου. *Ο Θοδωρής Αθερίδης είναι ηθοποιός. πηγή: protagon
Υ.Γ Μ.Δ Συμφωνώ με τον ηθοποιό Θ. Αθερίδη ότι εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Όλοι πια το ξέρουν ότι ούτε λεφτά δεν υπάρχουν. Δεν νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται, ρέον μέλι. Δεν είναι κακό να οραματίζεται κανείς ατομικά και συλλογικά μια δικαιότερη κοινωνία και να αγωνίζεται γιαυτήν . Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως θα πρέπει να προσγειωθεί στην πραγματικότητα {Ελληνική και Ευρωπαϊκή με μια σιδηρά κυριαρχούσα Γερμανία.} Βεβαίως με τον αγώνα των λαών κάτι αλλάζει στην ατμόσφαιρα και πρέπει η Ελλάδα να το εκμεταλλευτεί. Τώρα όλα τα κόμματα μιλάνε για επαναδιαπραγμάτευση. Πριν υπήρχε ο μονόδρομος του μνημονίου. Ακόμη και ο πανικόβλητος Ε. Βενιζέλος που ανέλαβε με ευλάβεια την εφαρμογή του μονοδρόμου συναντήθηκε με τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ κραδαίνοντας ανά χείρας «6 σημεία αλλαγής.»
Κουράγιο αδέλφια. “Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ.” Κάτι ακόμη. Επειδή θεωρώ την ψήφο μου ιερή ποτέ δεν θα την χάριζα στην ακροφιλελεύθερη και χωρίς έλεος για τον φτωχό άνθρωπο «ΔΡΑΣΗ» του Στέφανου Μάνου. Ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ και θα ξαναψηφίσω έστω κι αν διαφωνώ σε αρκετά σημεία.
"google ad"
Αγώνας της Κρήτης Ο “Αγώνας της Κρήτης” εκδόθηκε στις 8 Ιουλίου του 1981. Είναι η έκφραση μιας πολύχρονης αγωνιστικότητας. Έμεινε όλα αυτά τα χρόνια σταθερός στη διακήρυξή του για έγκυρη – έγκαιρη ενημέρωση χωρίς παρωπίδες. Υπηρετεί και προβάλλει, με ευρύτητα αντίληψης, αξίες και οράματα για μία καλύτερη κοινωνία. Η βασική αρχή είναι η κριτική στην εξουσία όποια κι αν είναι αυτή, ιδιαίτερα στα σημεία που παρεκτρέπεται από τα υποσχημένα, που μπερδεύεται με τη διαφθορά, που διαφθείρεται και διαφθείρει. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που η εφημερίδα έμεινε μακριά από συσχετισμούς και διαπλοκές, μακριά από μεθοδεύσεις και ίντριγκες.
