Το Πασχάλιον μήνυμα του Μητροπολίτη Δαμασκηνού: “Η πανδημία αποτελεί μιά αξιοσημείωτη ευκαιρία γιά νά καταστεί αισθητή η ομορφιά τής δημιουργίας τού Θεού”

«Ιδού σκοτία καί πρωΐ, καί τί πρός τό μνημείον Μαρία έστηκας, πολύ σκότος έχουσα ταις φρεσίν; υφ ού πού τέθειται ζητείς ο Ιησούς. Αλλ όρα τούς συντρέχοντας Μαθητάς, πώς τοίς οθονίοις καί τώσουδαρίω, τήν Ανάστασιν ετεκμήραντο, καί ανεμνήσθησαν τής περίτούτου Γραφής. Μεθ ών, καί δι ών καί ημείς, πιστεύσαντες, ανυμνούμέν σε τόν ζωοδότην Χριστόν».

Ο διά τεσσαράκοντα ημερών προηγηθείς εξαγνισμός τής ύπαρξηςκάθε ανθρώπου πού παραμένει στίς καρδιές μας καί προαναγγέλλει τήΜεγάλη Εβδομάδα καί τό Πάσχα, είναι προφανές ότι αντιμετωπίζεικαθημερινά νέες καί περίπλοκες προκλήσεις λόγω τής πανδημίας. Οιποιμένες καί δάσκαλοι πού βρίσκονται στήν πρώτη γραμμή τής χριστιανικής διακονίας, συχνά διακρίνουν ολοκάθαρα τά ζητήματα πού προκαλούν αναστάτωση στήν κοινωνία. Ωστόσο, εν μέσω αυτούτού χάους καί τής ταλαιπωρίας, η Εκκλησία μάς έχει κρατήσει πνευματικά ασφαλείς, μέ τή διαβεβαίωση ότι η αγάπη καί η παρουσία τού Θεού συνεχίζει νά υπάρχει ανάμεσά μας.

Άν θέλησουμε νά διασκευάσουμε τόν ανωτέρω ύμνο, θάμπορούσαμε επίκαιρα νά τού δώσουμε τήν έννοια τού σημερινούαοράτου εχθρού πού ταλανίζει ολόκληρη τήν ανθρωπότητα καί νάεξάρουμε τή θυσία τών ανθρώπων τής πρώτης γραμμής, τώνανθρώπων τής υγείας, γράφοντας: «Ιδού σκοτία καί πρωΐ, καί τί πρόςτό Νοσοκομείον ιατροί έστηκαν, πολύ κόπον έχοντες απορούντες πούτέθεινται οι ασθενείς. Αλλ όρα τούς συντρέχοντας ιατρούς καίνοσηλευτάς, πώς τούς ασθενείς διακονούν, τήν υγείαν τους τεκμαίρουσι, αναμνησθέντες τού Ιησού τήν σταύρωσιν. Πάντες ημείςευχαριστούμεν, ευγνωμονούντες καί διαλαλούντες τήν αγάπην καίθυσίαν αυτών».

Καθώς ταξιδεύουμε στίς εμπειρικές πτυχές αυτής τής πανδημίας, οι προσπάθειες κατανοήσης καί βοήθειας τού ενός πρός τόν άλλον εμπνέουν προσφορά, προσευχή καί μετάνοια ζητώντας τό έλεος τούΘεού. Φέτος θά επιθυμούσα νά αφιερώσω αυτό τό μήνυμα στούςανθρώπους πού ένα ολόκληρο χρόνο, χωρίς καμία προστασία, διακονούσαν τούς ασθενείς μέ Covid-19, σέ αυτούς πού ασθένησαν, σέ αυτούς πού θυσίασαν τή ζωή τους στό βωμό τού καθήκοντος μέσα στά Νοσοκομεία, σ αυτούς πού καθημερινά γίνονται μάρτυρες τώνγεγονότων προσπαθώντας παντοιοτρόπως νά απαλύνουν τόν πόνο καίνά παρηγορήσουν όσους καταφεύγουν σ αυτούς.

Η βαθιά καλοσύνη τού Θεού γιά τήν ανθρωπότητα καί ηφιλανθρωπία Του προσφέρουν τήν ομορφιά πού ενδημεί στίς ψυχές όλων. Αυτή τήν καλοσύνη έχουν πρότυπο όλοι όσοι ανέφεραπροηγουμένως. Είναι φυσικό νά επιδιώκει ο άνθρωπος νά βιώσει μιάλαμπρή αντανάκλαση τού φωτός τού αναστημένου Χριστού. Σοφάδιδάσκει ο Άγ. Γρηγόριος ο Νύσσης, τό «αγκίστρι» πού ο Θεός έθεσεεντός μας διά τής Σαρκώσεώς Του έλκει πρός τούς ουρανούς. Κατ αυτόν τόν τρόπο, η αμαρτωλή φύση καταπιάνεται μέ τά έργα τής αγάπης καί τής συγχώρησης. (Λόγος Κατηχητικός ο Μέγας). «Άς έχουμεόλοι μας θάρρος!» διακηρύσσει καί πάλι σ ένα λόγο του ο Γρηγόριος ο Νύσσης, ο οποίος προτρέπει καί περιγράφει πώς η γεύση τής ωραιότητος τού Θεού μπορεί νά προσελκύσει τήν ψυχή καί νά τήναπαλλάξει ακόμη καί από αμαρτωλές καταστάσεις πού παραμένουν βαθιά ριζωμένες μέσα της. (Περί Παρθενίας).

Είναι γεγονός ότι η Ορθοδοξία μάς παρέχει μιά κοινή γλώσσα, τήγλώσσα τής αγάπης καί τής ομορφιάς. Λέγεται ότι η Αγ. Μακρίνα δίδασκε τόν αδερφό της, Άγ. Γρηγόριο τό Νύσση τά εξής: «Η θεία ζωή πάντα θά ενεργοποιήται διά τής αγάπης». (Διάλογος περί Ψυχής καίΑναστάσεως). Καί πράγματι, ο καρπός τής ταπεινής μας προσευχής, ηχάρη πού προσαρτάται στά βάθη τής ύπαρξης τού ανθρώπου μαζί μέτήν αγάπη διαθλάται διά τής θείας ωραιότητος καί ορίζεται ως ο τελικός της στόχος, δηλ. η εκπλήρωσή της, καθώς «η τελεολογία τής αγάπης στόν θείο έρωτα διέρχεται απ όλους τούς πολιτισμούς, καίφτάνει στήν αποκορύφωσή της» σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τού Αγ. Συμεών τού Νέου Θεολόγου. (Trostyanskiy, 2016, xiii). Άν αυτό δέν είναιη ουσία τής πνευματικότητας, μέ άλλα λόγια, η επιδίωξη νάαντικρύσει ο άνθρωπος τήν ομορφιά τού αναστημένου Χριστού καίνά μεταμορφωθεί βιώνοντάς την, τότε τί είναι; Η αγάπη αποτελεί τήνπεμπτουσία τής ορθοδόξου βιωτής καί τήν πεποίθηση ότι αναπνέει μέευγνωμοσύνη τόν αέρα τής Ορθοδοξίας γιατί δέν λείπει ποτέ: «Ο Θεός είναι πού σπέρνει τήν αγάπη», μάς αναφέρει ο Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος. (Εγκώμιο στόν Μάξιμο 3, PG 51. 230).

Η προπατορική αστοχία δέν ήταν μιά ηθική πτώση αλλά έναοντολογικό αμάρτημα. Οι πρωτόπλαστοι μέ τήν παρακοή τους στήνεντολή τού Θεού, μέ τή συμβουλή τού διαβόλου, προσπάθησαν νάαυτοθεωθούν καί γνωρίζουμε όλοι τό αποτέλεσμα. Αυτονομήθηκανκαί έπαθαν. Διασπάσθηκαν από τόν ομφάλιο λώρο τής χάριτος τούΘεού αυτοβούλως. Μέ τόν ίδιο τρόπο, σήμερα, η απιστία στό Θεό καίτούς ανθρώπους πού διακονούν τήν υγεία, η εμμονή τους στήναυτονομία έστω κι άν λένε ότι πιστεύουν στό Θεό, φέρνουν δεινάεπακόλουθα στούς ίδιους καί στήν κοινωνία πού ζούμε. Υπάρχουνάνθρωποι οι οποίοι αποδέχονται τούς ιατρούς καί ό,τι συμβουλεύουνγιά τήν πανδημία καί άλλοι ισχυρογνώμονες πού δέν τήν αποδέχονται. Δύο εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Μά τά όρια είναι ξεκάθαρα «τίμα τόν ιατρόν καί γάρ Κύριος έκτισεν αυτόν», μάς αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη. (Σοφ. Σειρ. 38,1).

Πολλοί άγιοι τής Εκκλησίας μας υπήρξαν ιατροί. Γιατί, λοιπόν, αυτός ό ορθόδοξος φονταμενταλισμός;

Οι αρνητές είναι παντογνώστες;

Βεβαίως, υπάρχουν καί κάποιοι ιατροί οι οποίοι προτάσσουν τόν επιστημονικό φονταμενταλισμό. Καθένας, όμως, οφείλει νά γνωρίζει τά όριά του, όπως πολύ σοφά μάςπαραθέτει ο Άγιος Νεκτάριος στά συγγράμματά του.

Αναμφίβολα λοιπόν, αυτή η πανδημία αποτελεί μιά αξιοσημείωτη ευκαιρία γιά νά καταστεί αισθητή η ομορφιά τής δημιουργίας τούΘεού. Οι καλοί Σαμαρείτες, οι άνθρωποι τής υγείας, ένα χρόνο τώρα, αψηφώντας τήν υγεία τους, δημιουργούν καί προσφέρουν υγεία σέ ανθρώπους.

Θυσιάζονται από αγάπη, όπως ο Χριστός. Ξεχνούνοικογένειες, παιδιά, συζύγους, ξεκούραση, γιά νά επιτελέσουν τόκαθήκον τους. Τουλάχιστον, η δική μας αναγνώριση καί η υπακοή στάμέτρα αυτοπροστασίας θά είναι τό ευχαριστώ γιά τή θυσία τους.

Αγαπητοί μου αδελφοί, παιδιά τής αγίας μας Εκκλησίας.

Σ αυτή τήν εποχή πού ανθοφορεί η φύση αργά αλλά σταθερά, τό ανεξερεύνητο δώρο τής Αναστάσεως εκτυλίσσεται ενώπιόν μας.

Χριστός Ανέστη, αναφωνεί καθένας. Αληθώς Ανέστη, απαντά ο αδελφός, η σύζυγος, τά παιδιά, ο γείτονας, ο ιατρός, ο νοσηλευτής, ο εργαζόμενος στό χώρο τής υγείας, ο κάθε άνθρωπος πού βλέπει μέταπείνωση τό δώρο τής ομορφιάς τού Θεού.

Ευλογημένοι νά είστε όσοι ανταποδίδετε τήν αγάπη τούαναστημένου Χριστού σήμερα μέ πράξεις αγάπης, συμφιλίωσης καίδιακονίας. Ευλογημένος ο καθένας πού παιδαγωγείται από τήνπανδημία καί μέ τή χάρη τού Θεού μετατρέπει τήν εμπειρία σέ λόγους ευγενείας καί ευγνωμοσύνης πρός όσους βρίσκονται γύρω του καί τόνδιακονούν μέ κίνδυνο μάλιστα τής ζωής τους. Ένα είναι τό σίγουρο, η εντολή τής αγάπης στόν καιρό τής πανδημίας. «Η πανδημία δοκιμάζει τήν ίδια τήν ανθρωπιά, η πίστη δέν αρνείται τήν ασθένεια, τή φθορά, τήν οδύνη, τήν απώλεια. Οι πιστοί καλούνται νά υιιοθετούν εκείνεςτίς στάσεις καί συμπεριφορές πού ανταποκρίνονται στό κοινωνικό τους χρέος ως πρός τήν προστασία τών ευπαθών ομάδων καί τώνηλικιωμένων», τονίζει ο κ. Κωνσταντίνος Υφαντής, καθηγητής τής Θεολογικής Σχολής τού Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Η Εκκλησία μας ανέκαθεν ακολουθεί τήν αγιοπατερική διαχρονική διδασκαλία, η οποία στηρίζεται στά όσα ο Χριστός εδίδαξε καί παρέδωσε στούς Αποστόλους καί διαδόχους Του. Η υπερβολή είναι ξένη στήν Εκκλησία καί στό Χριστό, ο οποίος λέγει «έλεον θέλω καί ού θυσία». (Ματθ. Θ 13, Ματθ. Ιβ΄ 7). Η αγάπη τούπαθόντος καί αναστημένου Χριστού άς δώσει τήν περιπόθητο υγείακαί δύναμη στήν ανθρωπότητα ολόκληρη καί εμείς ακατάπαυστα νάομολογούμε τόν αναστάντα Κύριον ψυχή τε καί σώματι καί νάαναφωνούμε: Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!