Το ποδόσφαιρο σαν ιδεολογία

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Ήταν μια έκπληξη για εμάς που δεν ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο η  άνοδος της τοπικής ομάδας της ΠΑΕ «Πλατανιά» στην Α/εθνική κατηγορία όπου θα παίζει ποδόσφαιρο πλέον, με τις μεγάλες ομάδες του κέντρου με τα εκατομμύρια των φιλάθλων. Τοπικοί παράγοντες αναφέρουν ότι η άνοδος αυτή της ομάδας του «Πλατανιά» θα φέρει πολλούς φιλάθλους των διαφόρων ομάδων και παράγοντες στην πόλη μας και θα ωφελήσει οικονομικά την τοπική κοινωνία.  Σε μια διαφορετική κοινωνία όμως, όπου δεν θα θεοποιούσε την κατανάλωση και το χρήμα, δεν θα υπήρχε και εμπορευματοποίηση του αθλητισμού. Οι ποδοσφαιριστές θα έπαιζαν για την φανέλα, και οι αθλητές των άλλων αθλημάτων για την δόξα του δήμου  και την συμπάθεια των σοφιστών. Το μεγαλύτερο βραβείο τους θα ήταν ένα  στεφάνι από την αρχαία ελιά των βουβών στην Κρήτη, ή ένα στεφάνι από τους ελαιώνες της αρχαίας Ολυμπίας. Οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές σήμερα γυμνάζονται να λειτουργούν όπως  η ανθρώπινη αλυσίδα παραγωγής, στην εποχή του βιομηχανικού φορντικού μοντέλου. Οι αθλητές των άλλων αθλημάτων μεταλλάζουν το σώμα τους από τα αναβολικά για την περιβόητη πρωτιά, την δόξα και το χρήμα. Ο μεγάλος διανοητής του 19^ουαιώνα Καρλ Μαρξ είχε γράψει ότι ¨ «η θρησκεία είναι ο αναστεναγμός του καταπιεσμένου πλάσματος, είναι η ψυχή ενός κόσμου χωρίς ψυχή, είναι το όπιο του λαού.» Δεν θα ήταν παράδοξο να υποστηρίξει κάποιος ότι κα το ποδόσφαιρο που είναι το μαζικότερο σε θέαση άθλημα λειτουργεί ως «όπιο» και μέσω εκτόνωσης των ανθρωπίνων καταπιεσμένων συναισθημάτων, για να μη διοχετευτούν, εναντίον των διαφόρων εξουσιών.

Πολιτική και ποδόσφαιρο .—  “Φυσικά από το ποδόσφαιρο δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι πολιτικοί. Το παρασκήνιο καλά κρατεί. Παράγοντες του ποδοσφαίρου μπαινοβγαίνουν στα πολιτικά γραφεία όποτε θέλουν για να εξυπηρετήσουν τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα. Δημόσια έργα, deals και συμφέροντα που εξυπηρετούνται με κάλυψη μια ομάδα και με όπλο τα εκατομμύρια των οπαδών της.

Και φυσικά, όπως δήλωσε και ο Τραϊανός Δέλλας στην εκπομπή «Πρωταγωνιστές» του Σταύρου Θεοδωράκη, στις μέρες μας το ποδόσφαιρο είναι ένα πλυντήριο συναισθημάτων που κάποιους εξυπηρετεί.» Κακά τα ψέματα, οι πολιτικοί προτιμούν ο κόσμος να σφάζεται και να εκτονώνει την οργή για την υπάρχουσα οικονομική κατάσταση στο γήπεδο, παρά στους δρόμους με πορείες και απεργίες.”

Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω πως το ποδόσφαιρο δεν έχει μόνο την ικανότητα να μαγεύει το κοινό, αλλά και να το παρασύρει. Οι υγιώς σκεπτόμενοι φίλαθλοι, το μόνο που τους μένει να κάνουν είναι να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά και να διακρίνουν πότε το ποδόσφαιρο πέφτει θύμα του επικοινωνισμού, και φυσικά να μην πέφτουν  και αυτοί θύματά του. Γιατί δεν αξίζει να μαλώνουν  και να σκοτώνονται άνθρωποι για μια μπάλα, ούτε για χρώματα, ούτε για σημαίες. Το ποδόσφαιρο πρέπει να ενώνει τον κόσμο και όχι να τον χωρίζει.