Το πραγματικό ερώτημα προς τους πολιτικούς αρχηγούς

Του Βασίλη Κεγκέρογλου
Βουλευτή ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ν. Ηρακλείου
Η κατάσταση της χώρας είναι πλέον γνωστή σ’ όλες τις πτυχές της.

Η πραγματική οικονομία και οι επιχειρήσεις βιώνουν τον εφιάλτη της ύφεσης. Η κοινωνία ασφυκτιά από την πίεση που προκάλεσαν τα οικονομικά μέτρα, ιδιαίτερα στους αδύναμους, τους φτωχούς αλλά και τα μικρομεσαία εισοδήματα.

Σήμερα, μετά το μετέωρο βήμα του 1ου Μνημονίου, η ανάγκη για την υλοποίηση των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου (ολοκλήρωση του PSI, σύναψη νέας δανειακής σύμβασης και ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών και ασφαλιστικών ταμείων) είναι δεδομένη και αποδεκτή από την πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων και των πολιτών, προκειμένου η χώρα να πατήσει σε σταθερό έδαφος και να συνεχίσει αποτελεσματικά την προσπάθεια εξόδου από την κρίση.

Όμως η νέα δανειακή σύμβαση, τα μέτρα που τελικά θα προβλέπει και η μετέπειτα πορεία της χώρας είναι αλληλένδετα και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστούν, για να μην πάνε χαμένες οι θυσίες του Ελληνικού λαού, για να μην αποτελέσει και το 2ο Μνημόνιο ακόμη ένα μετέωρο και τελικά καταστροφικό βήμα.

Για την έξοδο της χώρας από την κρίση απαιτείται συγκροτημένο Εθνικό Σχέδιο Ανόρθωσης που θα υπερβαίνει το Μνημόνιο. Ένα σχέδιο με στόχους, προτεραιότητες και επίπονη δουλειά, που θα καταστεί αποτελεσματικό και ελπιδοφόρο μόνο εάν συνεννοηθούν και συνδράμουν για την επιτυχία του όλες οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις του τόπου.

Η εθνική συνεννόηση στις βασικές προτεραιότητες του επόμενου διαστήματος, εκτός από την υλοποίηση των δεσμεύσεων της χώρας, πρέπει να αφορά :

α) Την αναπτυξιακή, παραγωγική αναδιάρθρωση με πολιτικές στήριξης της πραγματικής οικονομίας και της επιχειρηματικότητας.
β) Την αξιοποίηση του δημοσίου πλούτου και της ακίνητης περιουσίας.
γ)Το σχέδιο ανακούφισης της κοινωνίας με μείωση του κόστους ζωής, με δίκαιη ανακατανομή των βαρών, με δράσεις για την αντιμετώπιση της ανεργίας, με στήριξη της οικογένειας και των αδυνάμων.
δ) Τη στήριξη της κοινωνικής ασφάλισης.
ε)την παροχή δημόσιων ποιοτικών υπηρεσιών υγείας και παιδείας.
στ)Την ολοκλήρωση της αναδιάρθρωσης των δομών του Δημοσίου.
ζ)Τις αναγκαίες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και την προετοιμασία της συνταγματικής αναθεώρησης.

Η συνεννόηση πρέπει να επιτευχθεί πριν από τη συζήτηση της νέας δανειακής σύμβασης στη Βουλή. Διαφορετικά, πολύ φοβούμαι ότι, εκτός από την αξιολόγηση του περιεχομένου του Μνημονίου που όπως φαίνεται θα είναι βαρύ για την κοινωνία, εάν δεν εμπεδωθεί κλίμα συνεννόησης και ασφάλειας στην προοπτική επιτυχίας του 2ου Μνημονίου προς όφελος της χώρας και της κοινωνίας, η υπερψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη.

Αντίθετα, εκτιμώ ότι οι Βουλευτές πράγματι θα πράξουν το καθήκον τους για τη χώρα και την κοινωνία, εάν πεισθούν ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις για την αποτελεσματικότητα του 2ου Μνημονίου, που όπως εξέθεσα παραπάνω, είναι η εθνική συνεννόηση για τις βασικές προτεραιότητες αλλά και ο απαραίτητος χρόνος για να υλοποιηθούν ή έστω να δρομολογηθούν από μια κυβέρνηση, που θα έχει εύλογο χρόνο στη διάθεσή της και θα στηρίζεται από τις δυνάμεις της συνεννόησης που επιδιώκουν την έξοδο από την κρίση.

Αν δεν υπάρξει αυτή η συμφωνία και οι πολιτικοί αρχηγοί περιοριστούν στα συμφωνηθέντα της Κυβέρνησης με την Τρόϊκα θα πρέπει να πάμε άμεσα σε εκλογές πριν από την ψήφιση στη Βουλή, με δεδομένο ότι το ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο και με ανοικτό το ενδεχόμενο για κάθε εξέλιξη ανάλογα με το εκλογικό αποτέλεσμα.

Άρα το πραγματικό ερώτημα το οποίο έχουν υποχρέωση να απαντήσουν ΤΩΡΑ οι πολιτικοί αρχηγοί είναι:

Γιατί να ψηφιστεί το 2ο Μνημόνιο αν δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να πετύχει και να βγάλει τη χώρα και τη κοινωνία από την κρίση;

"google ad"