Το τελευταίο αντίο στο φίλο-σύντροφο Γιάννη Λιονάκη

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Κόσμε χρυσέ κόσμε αργυρέ κόσμε μαλαματένιε
κόσμε και ποιος σε χάρηκε και ποιός θα σε κερδίσει
κόσμε ψεύτη.
Μα εγώ ‘μαι απoύ σε γλέντησα μα δε θα σε κερδίσω
θα σε χαρούνε τα βουνά θα σε χαρούνε οι κάμποι
θα σ’ αποχαιρετήσουνε όμορφοι κι αντρειωμένοι
καλά αντρειωμένοι!»
ΡΙΖΙΤΙΚΟ ΚΡΗΤΗΣ

Έφυγε από την ζωή το Σάββατο 21 -1-2012 ένας γενναίος άνθρωπος ο Γιάννης Λιονάκης. Ένας αντάρτης κρυπτόμενος, στα βουνά και στα σπηλιάρια των Λευκών Ορέων των Χανίων σαν ένα αγρίμι επί 15 χρόνια. “Οι παράνομοι, επικηρυγμένοι, αντάρτες Νίκος Κοκοβλής, Παγώνα Κοκοβλή (αδερφή του Νίκου), Αργυρώ Πολυχρονάκη, Σταμάτης Μαριόλης, Γιάννης Λιονάκης και Κωστής Λιονάκης (αδερφός του Γιάννη), αφού κρύβονταν για 15 περίπου χρόνια στο Νομό Χανίων, στη Δυτική Κρήτη, έφευγαν από την Ελλάδα με εντολή του Κομμουνιστικού Κόμματος. Η αναχώρησή τους, ήταν ο ελληνικός επίλογος μιας απίστευτης προσπάθειας επιβίωσης, σε μια πολύ μοναχική διαδρομή που ξεκινούσε με το τέλος του Εμφυλίου στην Κρήτη.Ο Γιάννης Λιονάκης, η μετέπειτα γυναίκα του Παγώνα Κοκοβλή (αδερφή του Νίκου) και ο αδερφός του Κωστής Λιονάκης, θα παραμείνουν στις σπηλιές του Αποκόρωνα, αλλά και σε άλλα καταφύγια της περιοχής, δημιουργώντας και αυτοί τον παράνομο μηχανισμό τους και κάνοντας πολιτική δουλειά με τον κόσμο της επαρχίας.» Τι περιείχε εκείνο το φως που έδωσε τη δύναμη, σ`εκείνη την γενιά των παλαιών κομμουνιστών, να τα δίνουν όλα για μια ιδέα; Σπίτι προσωπική ζωή, οικογένεια; Να αντέχουν φυλακίσεις, εξορίες, εκτελέσεις διωγμούς, και εξευτελισμούς; Σίγουρα ήταν το ιαματικό φως του οράματος ότι ήταν οι δημιουργοί -κτίστες που αγωνίζονται για ένα νέο κόσμο. Απαλλαγμένο από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όπου στο πρώτο στάδιο το σοσιαλιστικό¨ «ο καθένας θα εργάζεται σύμφωνα με τις δυνατότητες του, και θα αμείβεται αναλόγως», και στο τελευταίο στάδιο της μακράς πορείας το κομμουνιστικό¨ «ο καθένας θα εργάζεται σύμφωνα με τις δυνατότητες του, και θα αμείβεται σύμφωνα με τις ανάγκες του.»Οι ιδεολόγοι που πιστεύουν σε μια ιδεολογία -θεωρία , και εργάζονται ανιδιοτελώς για αυτήν,{δεν εξαιρώ ούτε τους φιλελεύθερους ιδεολόγους} είναι άξιοι σεβασμού. Είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε μαζί τους. Ο Γιάννης Λιονάκης ήταν ένας από αυτούς τους ψυχωμένους κομμουνιστές ιδεολόγους, που θυσιάστηκαν για την λευτεριά της πατρίδας από την Γερμανική κατοχή, και ύστερα ακολούθησε την μοίρα των αριστερών μετά των εμφύλιο. Μονάχα που μερικοί Κρήτες όπως ο Λιονάκης, παρέμεναν15 χρόνια στα βουνά της Κρήτης, και άλλα 15 χρόνια στην Τασκένδη της Μέσης Ασίας στην «Σοβιετική ένωση.»Ο Γιάννης Λιονάκης ήταν θαρραλέος άνθρωπος και συνεπής ιδεολόγος. Δεν δίστασε να κριτικάρει την εφαρμογή του οράματος στην μεγάλη κομουνιστική πατρίδα την «Σοβιετική Ένωση» και να ταχθεί με αυτούς που η κομμουνιστική «ορθοδοξία» ονόμασε «αναθεωρητές».Ο Λιονάκης δικαιώθηκε αλλά έφυγε βαθιά λυπημένος από την κατάρρευση του ονείρου. Σήμερα που ο νεοφιλελευθερισμός οργιάζει εις βάρος των εργαζομένων προσπαθώντας να τους καταστήσει δούλους χωρίς δικαιώματα, έχει αξία να κοιτάξουμε με νέο μάτι των αγώνα εκείνων που οραματίστηκαν ένα καλύτερο κόσμο. Να οικειοποιηθούμε όλα τα θετικά και να αφήσουμε πίσω μας τα αρνητικά. Τίποτα δεν πάει χαμένο. Μένει ιστορική κληρονομιά για να το μελετήσουν οι ερχόμενες γενιές.»Τιμή σ`εκείνους όπου στη ζωή των όρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες. Ποτέ από το χρέος μη κινούντες. Δίκαιοι κ` ίσιοι σ`όλες των τις πράξεις. Αλλά με λύπην κιόλας κ` ευσπλαχνία.»Κ.Καβάφης