Το φάντασμα της εξέργεσης

Η άγρια καταστολή και οι δολοφονικές επιθέσεις από την πλευρά της κυβέρνησης και των δυνάμεων ασφαλείας για άλλη μια φορά έδειξαν  το φρικτό και εγκληματικό πρόσωπο τους στις φετινές διαδηλώσεις από τα τέσσερα χρόνια της δολοφονίας του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και της εξέργεσης του Δεκέμβρη, της πρώτης εξέργεσης στην Ελλάδα της κρίσης, που αποτέλεσε ορόσημο για την εξέλιξη της ταξικής  πάλης  στη χώρα μας και διεθνώς.

Συγκεκριμένα, εκτός από τις προσπάθειες των αρχών με τις αθρόες συλλήψεις και προσαγωγές νεαρών κυρίως διαδηλωτών ώστε να μην πραγματοποιηθούν οι προγραμματισμένες πορείες και κινητοποιήσεις, αναδεικνύεται για ακόμη μια φορά το χωρίς όρια δολοφονικό πρόσωπο της κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» απέναντι σε μαθητές κι εργαζόμενους.

Ο λόγος για την αναγκαστική σπληνεκτομή που προχώρησαν οι γιατροί του νοσοκομείου «Ερυθρός Σταυρός» σε νεαρό διαδηλωτή που χτυπήθηκε βίαια από τις αστυνομικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων. Η αστυνομία δεν έμεινε μόνο σε αυτό. Αλλά αυτό θα αρκούσε για να χαρακτηρίσουμε επικίνδυνες για το δημόσιο συμφέρον τις δυνάμεις καταστολής και τους πολιτικούς τους προϊστάμενους. Και να γιατί το αίτημα για αφοπλισμό και κατάργηση της αστυνομίας είναι πια επίκαιρο και αναγκαίο από ποτέ. Από το ξεκίνημα της ημέρας, στις 6/12 δηλαδή, η αστυνομία προσπαθούσε να τρομοκρατήσει τους διαδηλωτές, χτυπώντας τους και προκαλώντας τους με πρόσχημα τη δράση κάποιων ομάδων κουκουλοφόρων.

Παρόλα αυτά, οι σχεδιασμοί τους δεν πέτυχαν τον σκοπό τους αφού οι διαδηλώσεις ήταν μαζικές και ιδιαίτερα μαχητικές αλλά και γιατί έστειλαν το μήνυμα που ήθελαν: «κανείς και τίποτα δεν μπορεί να μας σταματήσει, η οργή μας δεν συγχωρεί κι εμείς που ζήσαμε ένα Δεκέμβρη μπορούμε να τον επαναλάβουμε κι αυτή τη φορά θα είναι νικηφόρος. Γνωρίζουμε ότι φοβάστε για τη συνέχεια και μπορούμε να κάνουμε αυτό τον φόβο σας βεβαιότητα!»

Την ίδια στιγμή, όσοι τρόποι κι αν αξιοποιούνται ενάντια στο λαϊκό συμφέρον, η αδυναμία της τρικομματικής κυβέρνησης να ελέγξει τις διαδηλώσεις του Δεκέμβρη και τις κάθε είδους αντιστάσεις που ξεσπούν στους διάφορους εργατικούς χώρους μεταφράζεται σε αδυναμία να επιβάλλουν τα μέτρα που έχουν ψηφίσει ενάντια στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα μας.

Η ίδια η Τρόικα εξωτερικού νιώθει την πίεση του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα και ανησυχεί ότι οι εταίροι της στην Ελλάδα όσο και να θέλουν, δεν θα καταφέρουν να επιβάλλουν τις θυσίες που θέλουν πάνω στην εργατική τάξη. Αποτέλεσμα αυτής της φρικτής για τους αστούς πραγματικότητα, η Συμφωνία που υπέγραψε ο Σαμαράς στο περίφημο Γιούρογκρουπ να είναι γεμάτη από εκβιασμούς και προϋποθέσεις. Εκβιασμών που μέχρι σήμερα έχουν αποτυχεί να αναστρέψουν το αρνητικό κλίμα που επικρατεί στο μνημονιακό στρατόπεδο κι όμως οι κυβερνώντες συνεχίζουν να καλλιεργούν γιατί δεν έχουν τίποτα καλύτερο να αντιτάξουν απέναντι στην κλιμακούμενη οργή της εργατικής τάξης και εδώ και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η ελληνική κυβέρνηση είναι πολιτικά νεκρή, τόσο νεκρή όσο κι οι προκατοχοί της , οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου και αδυνατούν να βρουν λύσεις στα φλέγοντα ζητήματα που τους απασχολούν. Σε αυτή την κατάντια δεν είναι μόνοι. Η κυβέρνηση Χριστόφια ακολουθεί πιστά τα βήματα των ομολόγων της. Το κακό θέατρο και τα κροκοδείλια δάκρυα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν πρόκειται να συγκινήσουν κανέναν. Ο αέρας της ευρωπαϊκής αντίστασης, αργά αλλά σταθερά, θα βρει και στην Κύπρο την δική του έκφραση και θα οργανώσει την πάλη του, με τους δικούς του όρους και προυποθέσεις.

Τα «ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα» δεν έχουν θέση σε μια ευνομούμενη πολιτεία και είναι καιρός να το μάθει και ο «σύντροφος» Χριστόφιας, ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ, του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κύπρου. Γιατί αν υπάρχει μια διαφορά σε σχέση με τη δική μας εμπειρία, είναι ότι αυτός που φέρνει το μνημόνιο στην Κύπρο είναι μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Αλήθεια, τι έχουν να πουν γι’ αυτό οι επίσημες ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ; Θα καταδικάσουν το πρόβλημα ή απλώς θα το προσπεράσουν να μην συνέβει τίποτα;

Όμως τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται ότι έχει τελειώσει. Ο ΟΟΣΑ ανακοινώνοντας τις προβλέψεις του για τη διεθνή οικονομία ξεγύμνωσε τα ψέματα και τους υπολογισμούς του ανεκδιήγητου Σαμαρά για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους αφόυ η διεθνής και εγχώρια ύφεση συνεχίζουν να προκαλούν προβλήματα στη ζωή και την καθημερινότητα χιλιάδων συνανθρώπων μας. Τα ασφαλιστικά ταμεία, οι εργασιακές σχέσεις βρίσκονται στο στόχαστρο. Ιδιαίτερα οι απολύσεις που προσπαθούν να επιβάλλουν στους καλλικρατικούς Δήμους στοχεύουν στα να διαλύσουν κάθε έννοια εργασιακής δικαιοσύνης, κάθε έννοια δημοκρατίας και να οδηγήσουν στην εξαθλίωση χιλιάδες εργαζομένων. Το άλλο μεγάλο μέτωπο που θέλουν να παραχωρήσουν στα ιδιωτικά συμφέροντα είναι αυτό  της δημόσιας πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.

Όμως ούτε η κατάργηση του ασύλου, ούτε η ελεύθερη πια εισβολής της αστυνομίας  στους χώρους των πανεπιστημίων έχουν καταφέρει να υποτάξουν την αγωνιστική διάθεση των φοιτητών που ακόμα δεν έχει δείξει την αστείρευτη δύναμη της και την δυνατότητα που διαθέτει να οργανώνει τις μάχες για μια καλύτερη παιδεία για όλες και όλους εμάς. Ουσιαστικά, ο νόμος Διαμαντοπούλου και οι άπειρες μεταμορφώσεις του, τόσες πολλές που θα τις ζήλευε και ο Οβίδιος, ουσιαστικά έχουν πεταχτεί στο καλάθι με τα άχρηστα και αποτυχημένα σχέδια των αστών και των κυβερνησεών τους.

Μέσα σε όλα έχουμε και τα επίσημα ΜΜΕ να προσπαθούν να μας πείσουν για το καλό των νέων μέτρων καταστροφής και γιατί όσοι αντιδρούν, το σύνολο της κοινωνίας δηλαδή, είναι εχθροί της τάξης και της ασφάλειας που προσπαθεί να επιβάλλει η σύγχρονη αυταρχικλή εκδοχή της αστικής δημοκρατίας μας, παίζοντας τον ρόλο που άλλοτε είχαν οι κάθε λογής θρησκείες και οι επίσημες οργανώσεις τους.

Η συσσώρευση είανι αυτοσκοπός για την αστική τάξη και όποιος τολμάει να αντιδράει είναι ακραίος, επικίνδυνος, εχθρός της κοινωνίας, επιβουλεύεται τα κεκτημένα της Αγοράς, είναι συνοδοιπόρος των φασιστών την ίδια στιγμή που οι ναζιστικές οργανώσεις με την αγαστή υλική υποστήριξη του επίσημου κράτους προσπαθούν να ισοπεδώσουν κάθε έννοια δικαίου και δημοκρατίας.

Η πρωτοβουλία τους να δημιουργήσουν συνδικάτο ταξί μόνο για Έλληνες – και το ζήτημα που καταθέτουν για το ποιος είναι Έλληνας και ποιος όχι ενώ αφαιρείται η ιθαγένεια από χιλιάδες μετανάστες με πρωτοβουλία Δένδια – είναι στοιχείο αυτής της προσπάθειας. Θα επιτρέψουμε να συμβεί κάτι τέτοιο ή θα μαζικοποιήσουμε τις ταξικές οργανώσεις μας για να αποτρέψουμε οριστικά και αμετάκλητα αυτό τον κίνδυνο;

Η μόνη λύση για αυτό είναι μια γενικευμένη εξέργεση της εργατικής τάξης και των λαικών στρωμάτων με τα κατάλληλα αιτήματα από την πλευρά μας ώστε και τους  καπιταλιστές με το ναζιστικό δεκανίκι τους  να εξαφανίσουμε και μια γνήσια, αληθινή και ειλικρινής δημοκρατική κοινωνία να οικοδομήσουμε. Μπορούμε να το καταφέρουμε! Για το καλό μας!

Για το καλό μου

Είδα ένα κόσμο να γκρεμίζεται μπροστά μου
είδα να γίνεται γιαπί η γειτονιά μου
για το καλό μου

Είδα τα δέντρα που σκαρφάλωνα κομμένα
σε φορτηγό τα όνειρά μου φορτωμένα
για το καλό μου

Είδα το δάσκαλο να με χτυπάει με ζήλο
είδα τα χέρια μου πρησμένα από το ξύλο
είδα τα νεύρα μου σιγά σιγά να σπάνε
με καλοσύνη και στοργή να με χτυπάνε

Για το καλό μου για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου

Είδα να κόβουν τη μπουκιά για την μπουκιά μου
ρούχα να φτιάχνουν απ΄ τα ρούχα τα παλιά μου
για το καλό μου

Είδα τη μάνα μου να κλαίει απελπισμένα
είδα το γέρο μου να φεύγει για τα ξένα
για το καλό μου

Είδα τους φίλους μου να σκίζονται για μένα
είδα να θέλουν να ξεκόψω από σένα
είδα χαράματα να με τραβάν στο τμήμα
για να γλιτώσω το κελί να πω το ποίημα

Για το καλό μου για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου

Για το καλό μου για το καλό μου
έχει μουδιάσει το κορμί και το μυαλό μου
ενέσεις χάπια ηλεκτροσόκ για το καλό μου
σήμερα πήρανε νεκρό τον διπλανό μου
ενώ παλεύω για να βρω τον εαυτό μου
κι έχω κρυμμένο το σουγιά για το καλό μου

Στίχοι – μουσική – ερμηνεία: Γιάννης Μηλιώκας

"google ad"