Το φοιτητικό κίνημα και η εξέγερση του Πολυτεχνείου | Φωτός + Βίντεο

Τον πιο βασικό ρόλο στην πάλη κατά της δικτατορίας παίζει το φοιτητικό κίνημα.

Από το Φλεβάρη του 1972 οι φοιτητές βρίσκονται σε διαρκή κινητικότητα, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά. και τη Θεσ\νίκη, τα Γιάννενα, την Πάτρα.

Ζητούν ελεύθερες φοιτητικές εκλογές, αντιδρούν στο νόμο «περί στρατολογίας».

Με βάση αυτό το νόμο οι χουντικοί διέκοπταν την avaβολή  για στράτευση και  καλούσαν στα «όπλα» όσους φοιτητές είχαν αντιδικτατορική δράση.

Παρά τις μαζικές συλλήψεις και την πλατιά εφαρμογή της επιστράτευσης, η χούντα δεν κατάφερε να υποτάξει το φοιτητικό κίνημα.

Στις 2 Noέμβρη του 1973 ο uπoυργός Παιδείας δηλώνει ότι θα γίνουν «ελεύθερες» εκλογές στα Παν\μια, μετά τις βουλευτικές.

Οι φοιτητές καταγγέλλουν τον ελιγμό και ζητούν άμεσα εκλογές, πραγματικά  ελεύθερες

Από κει κι έπειτα τα γεγονότα εξελίσσονται ραγδαία σα  χιονοστιβάδα που κυλά συμπαρασύροντας τα πάντα.

8 ΝοέμΒρη 1973: οι φοιτητές καταλαμβάνουν για τρίτη φορά τη Νομική.

Ακούγονται για πρώτη φορά τα συνθήματα «Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία», «Κάτω η χούντα».

Ο αγώνας των φοιτητών «ξεπερνά» τα φοιτητικά αιτήματα και φέρνει στην επιφάνεια τη διεκδίκηση όλου του λαού για τη λευτεριά του.

Η χούντα πανικoβάλλεται . Δίνει εντολή στα όργανά της να διώξουν τους φοιτητές με τη βia από το παν\μιακό άσυλο.

Οι φοιτητές δεν καταθέτουν τα «όπλα». Στις 14 Νοέμβρη συνεδριάζουν οι γενικές συνελεύσεις των σχολών του Πολυτεχνείου και αποφασίζουν κατάληψη.

Υψώνεται η σημαία της εξέγερσης. Μια σημαία βγαλμένη μέσα από την ; πολυφωνία και τις αντιθέσεις τους.

Μια σημαία όμως όπου όλοι μαζί χάραξαν πάνω της το όραμα μιας κοινωνίας, ελεύθερης, ανεξάρτητης, κοινωνικά δίκαιης, τελικά απελευθερωτικής.

Είναι από τις σπάνιες στιγμές που οι ανώνυμοι δημιουργούν ιστορία. Γίνονται  υποκείμενα της ιστορίας και όχι αντικείμενό της, όπως στην υπόλοιπη ζωή τους.

Το Πολυτεχνείο κατάμεστο. Φτάνει πλήθος φοιτητών και από άλλες σχολές

Οι φοιτητές οργανώνονται. Ομάδες τροφοδοσίας, τυπογραφείο, φαρμακείο, ραδιοφωνικός σταθμός.

Καλούν το λαό να κινητοποιηθεί. Η εξέγερση γενικεύεται. Το κέντρο της Αθήνας δονείται από διαδηλώσεις.

Κίνηση ηλεκτρισμένη του πλήθους από το ένα πεζοδρόμιο στο άλλο. Από τα στενά βγαίνoυν ομάδες ανθρώπων που ενώνονται με το συγκεντρωμένο πλήθος. Αυτό το πλήθος τραγουδάει. Αυτό το πλήθος κλαίει και τραγουδάει. Το τραγούδι που ακούγεται δε θυμίζει κανένα άλλο. Αυτό το τραγούδι είναι μια απαίτηση. Συγκεντρώνεται και γίνεται μία φωνή.

Δίνεται εντολή στο διευθυντή της αστυνομίας για εκκαθάριση του χώρου.

Οι φοιτητές στήνουν οδοφράγματα. Τα δακρυγόνα πέφτουν βρoxή. Aνάβoυν φωτιές στους δρόμους.

Η δικτατορία πανικoβάλλεται. Παίρνουν νέες αποφάσεις.

17 Noέμβρη μεσάνυχτα. Παράταξη των τανκς γύρω από το Πολυτεχνείο.  Μονάδες καταδρομών τοποθετούνται κατάλληλα.

Αρχίζουν αγωνιώδεις διαπραγματεύσεις. Τα μέλη της συντονιστικής επιτροπής δηλώνουν ότι δέχονται να εκκενώσουν το Πολυτεχνείο κάτω από την εγγύηση της δικαιοσύνης, του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού και του τύπου. .

Οι όροι απορρίπτονται. Η χούντα είχε αποφασίσει την πάση θυσία καταστολή της εξέγερσης για να σώσει το καθεστώς της και να τρομοκρατήσει το λαό.

Δύο πυρoβoλισμoί. Τρία τανκς ορμάνε μαζί. Το πρώτο που φαίνεται παράλογα πιο μεγάλο.

Ρίχνει τη μεγάλη πόρτα με τα κάγκελα. Οι άνθρωποι πάντα σε τέτοιες στιγμές ή χάνονται ή μένουν και πολτοποιούνται.

Στα τρία αυτά λεπτά ήταν ο θάνατος. Καμιά δυσάρεστη έκπληξη για τους αστυνομικούς. Τα παιδιά ήταν άοπλα. Εκτός και αν θεωρηθούν όπλα οι λέξεις τους.

Λέξεις με μπογιά κόκκινη, μπλέ και μαύρη στους τοίχους. Λέξεις στον αέρα..

Λέξεις με ηxώ.

Το Πολυτεχνείο εκκενώθηκε. Οι περισσότεροι φοιτητές συλλαμβάνονται.

Άλλοι κυνηγημένοι καταφεύγουν στα γύρω σπίτια. Κραυγές αγωνίας και πόνου ακούγονται μέχρι το πρωί.

Αμέσως μετά το θέαμα του άδειου ρημaγμένoυ χώρου, υπήρχε ένα πρόβλημα που δε μπορούσε να ξεχαστεί ή να αποσιωπηθεί. Το πρόβλημα της ζωής και του θανάτου.

Πόσοι ζωντανοί; Πόσοι νεκρoί;

Πόσοι ακρωτηριασμένοι; Πόσοι τρελοί; Πόσοι χαμένοι;

Πόσοι έζησαν και θυμούνται; )

Ομαδικός τάφος ανοίχτηκε πρόχειρα τα ξημερώματα του Σαββάτoυ στο Γουδί.

Θάφτηκαν βιαστικά οι πρώτοι νεκροί. Μιλάνε για αριθμό που ξεπερνά τους 75.

75 παιδιά. Στοιβάχτηκαν  βιαστικά, κάθετα και οριζόντια, κορμιά ξυλιασμένα δύσκαμπτα και χωρίς τραγούδι.

Όνομα κανένα. Σχήμα κανένα. Στοιχείο που να αποδεικνύει ταυτότητα κανένα.

Κανένας δεν τόλμησε να κάνει αφαίρεση εκείνο το πρωί. Μια απλή αριθμητική πράξη. Να βγάλει έναν αριθμό συμπέρασμα και να τον αφαιρέσει από τους ζωντανούς.

Γιατί πολλά θύματα παρουσιάσθηκαν ως απαγωγές, εξαφανίσεις, εκπαραθυρώσεις, θάνατοι καρδιάς και αυτοκινητιστικών δυστυχημάτων και δήθεν αuτοκτονίες.

Το Πολυτεχνείο ήταν για τη χούντα η αρχή του τέλους της. Κλόνισε συθέμελα το  οικοδόμημα της ξενοκίνητης χούντας. Το ξευτέλισε, μαζί και τους προστάτες του.  Το αποδιοργάνωσε και το οδήγησε στην τελική του φάση.

Στις τάξεις των χουντικών γίνεται αλλαγής φρουράς. Τα ηνία αναλαμβάνει ο  Ιωαννίδης,μαζί με την υποχρέωση απέναντι στη ΣΙΑ και τις ΗΠΑ να παίξει την τελεuταία πράξη του δράματος, που προέβλεπε τη διχοτόμηση της Κύπρου.

Στις 15 Ιουλίου του 1974 η χούντα οργανώνει πραξικόπημα στην Κύπρο ενάντια στον αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Με τη δύναμη των τανκς διορίζουν πρόεδρο της Κύπρου το Σαμψών, πειθήνιο όργανό τους.

Το σκηνικό είχε στηθεί. Με το πραξικόπημα αυτό η χούντα άνοιξε τις πύλες της εισόδου για την εισβoλή των Τούρκων και τη διχοτόμηση της

alfavita.gr

"google ad"