Το χειρότερο κοινοβούλιο από την εποχή του εμφυλίου

Του Δημήτρη Καζάκη

Τα χθεσινά εκλογικά αποτελέσματα “αναβάθμισαν” το κοινοβούλιο από μνημονιακό σε ολοκληρωτικά κατοχικό. Κι ο λόγος είναι απλός. Δεν υπάρχει πλέον κανένα πολιτικο κόμμα στη σύνθεση της νέας Βουλής, που να θέτει – έστω και για το θεαθήναι – ζήτημα εθνικής κυριαρχίας, πραξικοπηματικής κατάλυσης του Συντάγματος, ή έστω ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τον ελληνικό λαό.

Όλα τα κόμματα της νέας Βουλής – μηδενός εξαιρουμένου – αποδέχονται την κατάλυση της κρατικής υπόστασης της Ελλάδας και την άσκηση κατοχής από τους Θεσμούς της ευρωζώνης. Ούτε που νοιάζονται για το αν τηρείται έστω και στο ελάχιστο η συνταγματική τάξη στη χώρα, αν υφίσταται έστω και στοιχειωδώς κράτος δικαίου για τους πολίτες. Το μόνο δίκαιο που αναγνωρίζουν, είναι το δίκαιο του δυνάστη, του ισχυρού, δηλαδή των επιτελείων της ευρωζώνης.

Σκεφτείτε κατάντια. Οι μόνες δυνάμεις που στο νέο κοινοβούλιο καλούνται να υπερασπιστούν τη συνταγματική έννομη τάξη από τη χούντα των μνημονίων, είναι η ΧΑ και το ΚΚΕ. Δηλαδή δυο κόμματα που δεν δίνουν την ελάχιστη σημασία στην κατοχύρωση συλλογικών και ατοιμικών δικαιωμάτων. Το μεν ένα, η ΧΑ, γιατί ποθεί την ολική επαναφορά του “εθνικιστικού κράτους”, δηλαδή όπως ήταν το κράτος κατά τον εμφύλιο. Ενώ το ΚΚΕ θεωρεί ότι συμβαίνει ως νομοτέλεια του καπιταλισμού κι επομένως του είναι παντελώς αδιάφορο.

Ένα δεύτερο σοβαρό αποτέλεσμα είναι το γεγονός ότι το εθνικό νόμισμα και μαζί του το αίτημα της εθνικής ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας, αλλά και της καταγγελίας του χρέους ως παράνομου με βάση το διεθνές δίκαιο, δεν έχουν πλέον κανένα εκπρόσωπο στη νέα Βουλή. Δεν υπάρχει πλέον κανένα κόμμα ενάντια στο ευρώ. Κι αυτό θα ανοίξει μια νέα περίοδο ακόμη χειρότερων αποκλεισμών, ίσως και αστυνομικών μέτρων εναντίον όσων επιμένουν ότι μόνο με την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, μπορεί να υπάρξει έστω μια πιθανότητα διεξόδου.

Με εξαίρεση τα χρόνια του εμφυλίου, δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη ιστορική περίοδο με χειρότερη σύνθεση κοινοβουλίου. Η μεγάλη κατάκτηση των ξένων κέντρων δεν είναι η επικράτηση των πιο αδίστακτων, ανελέητων και τυχοδιωκτικών στοιχείων που διαθέτει ο βόθρος της εγχώριας πολιτικής από τον Τσίπρα και τον Καμμένο έως τον Λεβέντη, αλλά ο αποκλεισμός κάθε αληθινά αντιπολιτευτικής φωνής στο καθεστώς κατοχής.

Σχεδόν έξι χρόνια μετά το πρώτο μνημόνιο, οι δανειστές και οι Θεσμοί της ευρωζώνης, έχουν το πιο εθελόδουλο κοινοβούλιο και ταυτόχρονα τους αναγκαίους πολιτικούς συσχετισμούς για να περάσουν ότι δεν μπορούσαν μέχρι σήμερα. Από εδώ και μπρος αρχίζει η Τελική Λύση για τους Έλληνες. Τώρα θα μάθουμε όλοι στην πράξη τι σημαίνει σφαγείο. Όχι μόνο για τις συντάξεις, τις δουλειές, τα μεροκάματα, αλλά για ολόκληρη τη χώρα.

Το αποτέλεσμα αυτό ήταν πρώτα και κύρια προϊόν της μαζικής αποχής. Όσοι υποστήριξαν συνειδητά την αποχή ως πολιτική πράξη, έπαιξαν επάξια τον ρόλο τους ως Πέμπτη Φάλαγγα. Μ’ αυτούς, όπως και με όσους εντάχθηκαν στα ψηφοδέλτια των κομμάτων της κατοχής, μας χωρίζει αίμα. Το αίμα χιλιάδων συνανθρώπων μας, συμπατριωτών μας.

Το 2015, σύμφωνα με τα ληξιαρχεία, θα έχουμε μεταπολεμικό ρεκόρ θανάτων στην πατρίδα μας, χάρις στην ολοκληρωτική απαξίωση των κοινωνικών υποδομών υγείας στη χώρα μας. Αλλά ποιός νοιάζεται; Πάντως όχι όλοι εκείνοι που συχνοτίζονται με τους δημίους της χώρας μας, ή καλούσαν τον λαό σε αποχή για να διευκολύνουν το καθεστώς κατοχής.

Από πολιτική, εθνική και ταξική άποψη η αποχή σ’ αυτές τις εκλογές έχειτην ίδια σημασία με την αποχή στις βουλευτικές εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946. Όπως τότε η αποχή του 50% – που λανθασμένα προκάλεσε το ΕΑΜ – άνοιξε το δρόμο στην κλιμάκωση του εμφυλίου, έτσι και η τωρινή αποχή. Γέννησε μια Βουλή ικανή ακόμη και να αιματοκυλήσει τον λαό με τα όπλα. Με ξένα όπλα.

Με όλους αυτούς λοιπόν μας χωρίζει αίμα. Πολύ περισσότερο όταν αρχίζει να επικρατεί στον κόσμο η κοινωνική ηθική της εθελοδουλείας. Ο Ετιέν ντε λα Μποεσί είχε μιλήσει γι’ αυτήν στην Πραγματεία περί εθελοδουλείας, που γράφτηκε τον 16ο αιώνα. Για φανταστείτε κατάντια. Να εξηγεί την κοινωνική και πολιτική συμπεριφορά των Ελλήνων σήμερα, ένα δοκίμιο του 16ου αιώνα.

Η υποτέλεια, έγραφε ο Μποεσί, ενισχύεται όταν οι άνθρωποι ανατρέφονται υπό καθεστώς υποταγής. Οι άνθρωποι έχουν εκπαιδευτεί να λατρεύουν τους άρχοντες,δηλαδή  αυτούς που κατέχουν την εξουσία. Κι ενώ η ελευθερία έχει ξεχαστεί από τους πολλούς, υπάρχουν πάντα μερικοί που ποτέ δεν θα υποταχθούν. Και απ’ αυτούς η εξαρτάται η πρόοδος του ανθρώπου.

Όταν κυριαρχεί η εθελοδουλεία, ακόμη και η μεγαλύτερη διαστροφή της ανθρώπινης φύσης, φαίνεται σαν κάτι το φυσιολογικό και το δεδομένο. Η κοινωνική ηθική της εθελοδουλείας, δεν είναι παρά η κοινωνική ηθική του αλήτη. Κι ο αλήτης ξέρει μόνο να αρπάζεται από τις καταστάσεις, αδιαφορόντας για τις συνέπειες, αλλά και για όλους τους άλλους. Η πολιτική αδιαφορία και η αποθέωση της πάρτης μου, είναι το raison d’etre της αλήτικης ηθικής. Κι αυτή δυστυχώς τείνει να κυριαρχήσει στην ελληνική κοινωνία.

Αν τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν, έγραφε ο Μποεσί, πρέπει κανείς να συνειδητοποιήσει το βαθμό στον οποίο τα θεμέλια της τυραννίας βρίσκονται στα εκτεταμένα δίκτυα των διεφθαρμένων ανθρώπων που ενδιαφέρονται για τη διατήρηση της τυραννίας. Κι αυτά τα έγραφε για τη Γαλλία του 16ου αιώνα, αλλά ισχύουν απόλυτα και για την Ελλάδα του σήμερα. Επομένως η δουλειά όσων αγωνίζονται για να αλλάξουν ριζικά τα πράγματα, οφείλει να είναι όχι απλά πολιτική, αλλά βαθύτατα διαφωτιστική. Η μάχη συνεχίζεται.

 

Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά. Οδυσσέας Ελύτης.

"google ad"