“Το όνειρο μου είναι να μην έχει πόλεμο σε όλο τον κόσμο”: Η «εξομολόγηση» ενός μετανάστη από τη Συρία με κρητική καταγωγή

Στα δύσβατα μονοπάτια της προσφυγιάς με συνοδοιπόρο έναν Σύριο μετανάστη με καταγωγή από την Κρήτη τον Αχμέντ Ταρζαλάκη «ταξίδεψε» το Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Συναντήσαμε τον Αχμέντ στην πλατεία της προσφυγιάς στα Χανιά στη συνοικία «Σπλάντζια» και μαζί του μοιραστήκαμε στιγμές από την περιπέτεια της ζωής του, τη νοσταλγία για αυτό που άφησε πίσω του αλλά και την ελπίδα για ένα καλύτερο, ειρηνικό αύριο, για τον ίδιο και την οικογένεια του. Στο καινούργιο του «σπίτι» όπως χαρακτηρίζει την πόλη που διαμένει πλέον τα Χανιά.

«Το όνειρο μου είναι να μην έχει πόλεμο σε όλο τον κόσμο. Τα παιδιά, όλοι μας θέλουμε να ζήσουμε. Να μην υπάρχει πόλεμος σε όλο τον κόσμο» μάς λέει.

Ο Αχμέντ Ταρζαλάκης, η γυναίκα του Γιασμίν Aφεντάκη 33 ετών και τα τέσσερα παιδιά τους είναι αναπόσπαστα μέλη της τοπικής κοινωνίας.

Σε μια πόλη όπως τα Χανιά όπου επικρατεί σε πολύ μεγάλο βαθμό η αλληλεγγύη για τους πρόσφυγες η οικογένεια έχει βρει τη δική της «κιβωτό». Παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και «κουβαλώντας» μαζί της τη νοσταλγία για την πατρίδα τους που άφησαν πίσω επιβαίνοντας σε μια μικρή βάρκα όπως χιλιάδες ακόμα πρόσφυγες, θέλοντας να γλυτώσουν από τον όλεθρο και τον πόνο του πολέμου. «Ταξιδεύαμε επί 3 μήνες όλη μου η οικογένεια μέχρι να φθάσομε στην Κρήτη».

Ο Αχμέντ λιθοξόος στο επάγγελμα μιλάει ελληνικά και αραβικά. Αν και δεν γεννήθηκε στην Κρήτη γνώριζε από τότε που βρισκόταν στη Συρία πολλά για τον τόπο της καταγωγής του το Ηράκλειο, ενώ από τα Χανιά κατάγεται και η σύζυγος του. Οι δυο τους γνωρίστηκαν και ένωσαν τις ζωές τους στη Συρία.

Έμαθε για την Κρήτη από διηγήσεις των προγόνων του στην πόλη Al-Hamidiyah της Συρίας κοντά στα σύνορα με τον Λίβανο, που ιδρύθηκε από Μουσουλμάνους πρόσφυγες της Κρήτης πριν από περίπου 120 χρόνια.

Αναγκάστηκε να πάρει τη μεγάλη απόφαση όταν στη χώρα του δεν υπήρχαν δουλειές και η σκιά του πολέμου ήταν απλωμένη παντού.

«Αφήσαμε το σπίτι μας, την περιουσία μας τα χάσαμε όλα».

Ο 42 χρονος Αχμέντ αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας που δεν του επιτρέπουν να εργαστεί. Διαμένει εδώ και επτά μήνες μαζί με την οικογένεια του σε ένα διαμέρισμα λαμβάνοντας μηνιαία οικονομική βοήθεια μέσω προπληρωμένων καρτών στο πλαίσιο του προγράμματος «ESTIA» της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες με συμμετοχή και της Σύμπραξης Χανίων.

«Τα πράγματα είναι δύσκολα. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που μας βοηθούν και μας φροντίζουν. Είμαι καλά εδώ, η Κρήτη είναι καλή».

Τα τρία από τα παιδιά του μαθαίνουν γράμματα σε σχολείο της περιοχής. Ο Μπιλάλς 14 ετών, η Μαρία 12, ο Μουσταφά 9 ενώ το μικρότερο παιδί της οικογένειας η Φατμέ είναι μόλις 3 ετών .

«Στα παιδιά μου αρέσουν τα ελληνικά. Εμείς ξέραμε τη γλώσσα. Αλλά δεν ξέρουμε να γράφομε. Θέλουμε τα παιδιά μας να μάθουν τα ελληνικά. Τα κρητικά μας. Η Κρήτη είναι ένα κομμάτι από την καρδιά μου», μας είπε ο Αχμέτ στο τέλος της κουβέντας μας.

ΑΠΕ