Το “ύστατο χαίρε” στον Γιάννη Κεφαλογιάννη

Εκατοντάδες Κρητικοί, ειδικά από το Ρέθυμνο, μετέβησαν στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, προκειμένου να αποτίσουν ύστατο φόρο τιμής στον Γιάννη Κεφαλογιάννη, τον πολιτικό που τίμησε ποικιλοτρόπως το Ρέθυμνο και προσέφερε ανεκτίμητες στο νομό που τον ανέδειξε πολιτικά.
Το παρών έδωσαν και πολλοί εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου. μεταξύ των οποίων οι πρώην Πρωθυπουργοί Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και Κώστας Καραμανλής, ο Γιώργος Καρατζαφέρης, οι Σήφης Βαλυράκης, Λιάνα Κανέλλη, Γιώργος Βουλγαράκης, Γιάννης Μιχελάκης, Κώστας Χατζηδάκης, Μανώλης Όθωνας, Μανώλης Κεφαλογιάννης κ.α.

Επίσης παρίστατο και ο Περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης και εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Η νεκρώσιμος ακολουθία ετελέσθει στις 2 μ.μ., ενώ όπως ανακοίνωσε η ΝΔ, η κηδεία έγινε δημοσία δαπάνη,ως αναγνώριση της προσφοράς στον τόπο, του πρώην Βουλευτή και υπουργού Γιάννη Κεφαλογιάννη ο οποίος
έφυγε από τη ζωή την περασμένη Παρασκευή από ανακοπή καρδιάς ενώ βρισκόταν στο σπίτι του.

Ο Γιάννης Κεφαλογιάννης

Σε ειδικό άρθρο το “ethnos.gr” γράφει τα εξής : “Ο Ι. Κεφαλογιάννης, που «μετρούσε» μισόν αιώνα στο Κοινοβούλιο, δεν έπαψε ποτέ να ασχολείται με τα κοινά. Ακόμη κι όταν δεν ήταν μέλος του Κοινοβουλίου (από το 2007 και μετά), επέλεγε με δημόσιες παρεμβάσεις του (οι περισσότερες μέσα από το «Εθνος» και το «Εθνος της Κυριακής») να εκφράζει την αγωνία του για την πορεία του δημόσιου βίου της χώρας.

Χαρακτηριστικότερη όλων ήταν η παρέμβαση που έκανε τον Σεπτέμβρη του 2008, όταν ζητούσε από τον τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή να απομακρύνει από το περιβάλλον του στελέχη που αμαύρωναν την εικόνα της κυβέρνησης και της παράταξης της ΝΔ, συνολικά… Δυστυχώς, για την κυβέρνηση της ΝΔ, όμως, ο πολύπειρος πολιτικός δεν εισακούστηκε τότε…

Ο Ι. Κεφαλογιάννης γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 1932 στα Ανώγεια Μυλοποτάμου και αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθήνας. Το 1958 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Ρεθύμνου με το ψηφοδέλτιο της ΕΡΕ, με την οποία επανεξελέγη το 1961 και το 1963, περίοδο κατά την οποία ήταν γραμματέας της Βουλής.

Κατά τη διάρκεια της απριλιανής δικτατορίας (1967-1974) ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση και υπήρξε εκ των ιδρυτών της οργάνωσης Εθνική Δημιουργική Ομαλότητα, με συνέπεια την παραπομπή του στο στρατοδικείο.

Στη Μεταπολίτευση πολιτεύθηκε με τη ΝΔ και το 1976 ανέλαβε για πρώτη φορά κυβερνητικό αξίωμα ως υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή, ενώ ορκίστηκευφυπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη τον Μάιο του 1980.

Στην κυβέρνηση Τζαννετάκη, το 1989, διετέλεσε υπουργός Δημόσιας Τάξης και με απόφασή του οδηγήθηκαν στην πυρά οι φάκελοι κοινωνικών φρονημάτων της μεταπολεμικής περιόδου.

Στην κυβέρνηση Μητσοτάκη που ακολούθησε ανέλαβε υπουργός Τουρισμού και άνευ χαρτοφυλακίου, με αρμοδιότητα τα θέματα της Κρήτης και τον Δεκέμβριο του 1992 ορκίστηκευπουργός Εσωτερικών.

Τον Φεβρουάριο του 2006, ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής τον τοποθέτησε ειδικό σύμβουλό του και στις εκλογές του 2007 σταμάτησε να πολιτεύεται, καθώς την έδρα στον Νομό Ρεθύμνης διεκδίκησε η κόρη του, Ολγα.

Ο Ι. Κεφαλογιάννης ήταν έγγαμος με την Ελένη Βαρδινογιάννη, με την οποία απέκτησαν τρεις κόρες.

Απόφαση – σταθμός του Ι. Κεφαλογιάννη το κάψιμο των φακέλων κοινωνικών φρονημάτων

Δεκάδες ήταν οι σημαντικοί σταθμοί στην 50ετή πολιτική πορεία του Ι. Κεφαλογιάννη. Από την πιο σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας ξεχωρίζει σαφώς η απόφασή του, ως υπουργός Δημόσιας Τάξης το 1989, για το κάψιμο των φακέλων κοινωνικών φρονημάτων. Ο εκλιπών, που ξεχώριζε για τα δημοκρατικά του φρονήματα, εισηγήθηκε, επέμεινε και εντέλει υλοποίησε την πολιτική αυτή, η οποία έθετε τέλος σε μια σκοτεινή περίοδο της πολιτικής ζωής της χώρας.

Ο Ι. Κεφαλογιάννης δεν δίστασε, επίσης, να προσπεράσει τις δικές του πολιτικές φιλοδοξίες για το καλό της χώρας και της παράταξης που υπηρέτησε επί δεκαετίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι πρωτοστάτησε, μαζί με τον Γ. Βαρβιτσιώτη, στην εκλογή του Κ. Καραμανλή το 1997, επιλέγοντας να υπερβεί τη δική του πολιτική γενιά και να στηρίξει έναν σημαντικά νεότερο πολιτικό. Υπερασπίστηκε την επιλογή του αυτή σε δύσκολες περιόδους, όπως ήταν οι διαγραφές το 1998 και η σύγκρουση του Κ. Καραμανλή με τον Κ. Μητσοτάκη. Οι σχέσεις του με τον επίτιμο πρόεδρο της ΝΔ πέρασαν από πολλές διακυμάνσεις και δεν ήταν λίγες οι φορές που οι δύο Κρητικοί πολιτικοί συγκρούστηκαν μετωπικά.

Την τελευταία περίοδο της ζωής του είχε πυκνώσει τις δημόσιες παρεμβάσεις του, μέσω των οποίων εξέφραζε την ανησυχία του για την πορεία της χώρας. Σε άρθρα του είχε επισημάνει την ανάγκη ο Αν. Σαμαράς να αφήσει τις «κραυγές» και να βοηθήσει έτσι ώστε να υπάρξει πολιτική συναίνεση για την ταχύτερη έξοδο της χώρας από την κρίση. Θεωρούσε ότι ο πολιτικός κόσμος έχει σημαντικές ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση, αλλά πάντοτε πίστευε ότι οι έντιμοι πολιτικοί θα είναι εκείνοι που θα δώσουν τη λύση.”

"google ad"