Το GERXIT (GERman eXIT) ως πραγματικό ενδεχόμενο

Γράφει ο Μανώλης Καλογερόπουλος | Παλιότερα κυκλοφορούσε ένα mail το οποίο περιείχε ένα κείμενο με αρκετούς αναγραμματισμούς σε διάσπαρτες λέξεις τους οποίους ο ανθρώπινος εγκέφαλος παράκαμπτε σε μια ταχεία ανάγνωση του κειμένου. Με βάση τα όσα έλεγε το mail επρόκειτο για μια μελέτη βρετανικού πανεπιστημίου η οποία είχε σκοπό να τεκμηριώσει το θεώρημα πως ο εγκέφαλος δεν διαβάζει γράμμα προς γράμμα τις λέξεις αλλά βλέπει διάσπαρτα γράμματα και ανατρέχει στις «καταχωρημένες λέξεις» επιλέγοντας αυτή που ταιριάζει περισσότερο στο πνεύμα των όσων έχει διαβάσει ή άλλων λέξεων που αναγνωρίζει στην ίδια πρόταση.

Τι σχέση έχει ο πρόλογος με την πολιτική επικαιρότητα; Φαινομενικά καμία! Ουσιαστικά μεγάλη! Το ενδεχόμενο GREXIT είναι υπαρκτό, τουλάχιστον όσο υπαρκτό είναι για όλα τα κράτη-μέλη, αλλά πολύ απίθανο κυρίως γιατί η Ελλάδα δεν έχει κάτι να κερδίσει από μια εθελούσια –ή εκβιασμένη- αποχώρησή της από την Ευρωζώνη. Η οικονομία της Ευρωζώνης θα κλονιστεί και όσες χώρες είχαν τα μεγαλύτερα οφέλη από το «Ευρώ» (ή σωστότερα τη συναλλαγματική ισοτιμία που ονομάζουμε προ κρίσης), θα έχουν τις μεγαλύτερες ζημιές από τον ισχυρό κλονισμό του νομίσματος. Τι κι αν οι τεχνοκράτες της ΕΚΤ υποστηρίζουν πως δε θα υπάρχει δημοσιονομική επιβάρυνση των άλλων χωρών; Ξέρουν πολύ καλά πως η αξία του νομίσματος θα κλονιστεί ανεπανόρθωτα!

Το Ευρώ δεν ήταν ποτέ ένα νόμισμα υψηλής ασφάλειας. Κέρδισε χώρο στις διεθνείς αγορές ως ένα ανερχόμενο νόμισμα που θα συμπληρώσει την τριπλέτα των ισχυρών νομισμάτων. Η δυναμική του ήταν εξαιρετική τα πρώτα χρόνια και η λεγόμενη «ατμομηχανή» της Ευρωπαϊκής Οικονομίας κέρδισε τεράστια ποσά και ενίσχυσε σημαντικά την εγχώρια οικονομική της δραστηριότητα.

Από την άλλη πλευρά οι χώρες που ενισχύθηκαν από την πρώτη περίοδο της «ανθοφορίας» είχαν θωρακιστεί και, μέχρι ενός σημείου, φάνηκε να αντέχουν δημοσιονομικά στην κρίση. Θα αντέξουν όμως όσα χρόνια κι αν χρειαστεί να υπομείνουν τη στασιμότητα γιατί προσδοκούν την επόμενη περίοδο της ανάπτυξης;

Αν η Ελλάδα αποχωρήσει από την Ευρωζώνη (ακόμα και αν βρεθεί τρόπος να τροποποιηθούν αναλόγως οι Συνθήκες για να συμβεί αυτό) θα δημιουργήσει μεγάλο πλήγμα στην αξιοπιστία του νομίσματος στις εξωτερικές συναλλαγές και οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών και της ΕΚΤ γνωρίζουν πολύ καλά πως μόνοι οι δείκτες δεν αρκούν για να πείσουν τα επενδυτικά funds να χρησιμοποιούν το ευρώ. Αυτό που επιζητούν οι σοβαροί -κερδοσκόποι αλλά όχι αισχροκερδείς- επενδυτές είναι μεσο-μακροπρόθεσμη ασφάλεια και μια «χαλαρή» συνεργασία κρατών με διασπαστικές τάσεις το μόνο που δεν προσφέρει είναι ασφάλεια.

Άρα το ενδεχόμενο GREXIT είναι μάλλον απίθανο τουλάχιστον με τις παρούσες συνθήκες. Τι γίνεται όμως με το ενδεχόμενο GERXIT; Η Γερμανία, αντιθέτως με τις οικονομικά αδύναμες χώρες, μπορεί να αντέξει τη δική της αυτόβουλη έξοδο πολύ καλύτερα από μια έξοδο άλλης χώρας, που θα εγκλωβίσει την ίδια σε ένα βαριά πληγωμένο ενιαίο νόμισμα. Βεβαίως έχει να προσδοκά πολλά από μια επανάκαμψη του ενιαίου νομίσματος, όχι όμως αν έχει προηγηθεί αποχώρηση κάποιας εκ των χωρών που συμμετέχουν.

Μπορεί να μοιάζει μακρινό ενδεχόμενο μια τέτοια απόφαση κυρίως γιατί οι κύκλοι που μιλάνε για GREXIT το χρησιμοποιούν ως όπλο εκφοβισμού απευθυνόμενοι κατά κύριο λόγο στον ελληνικό λαό (που μοιάζει να επηρεάζεται εύκολα) και στο κύμα συμπάθειας και αλληλεγγύης στην ελληνική κυβέρνηση, παρά στην ίδια την ηγεσία της χώρας. Τη στιγμή που η ελληνική πλευρά ή -για να μην είμαστε πολύ συγκεκριμένοι- η κυβέρνηση κάποιου άλλου κράτους, επιλέξει να διερευνήσει σοβαρά το ενδεχόμενο αποχώρησής της, η Γερμανική κυβέρνηση είναι σίγουρο πως θα επιλέξει να φύγει πρώτη προκειμένου να είναι ασφαλέστερη η εγχώρια γερμανική οικονομία.

* Ο Μανώλης Καλογερόπουλος είναι διεθνολόγος

tvxs.gr

"google ad"