Τρεις λόγοι που η “λύση” του eurogroup δεν είναι λύση

Τη μεγάλη αισιοδοξία του, πρόλαβε να εκφράσει ο Πρωθυπουργός Α. Σαμαράς αμέσως μετά, την απόφαση, για το eurogroup και τη διαβεβαίωση της εκταμίευσης της δόσης.

Η πραγματικότητα όμως για άλλη μια φορά θα διαψεύσει τα σχέδια του και μάλιστα σε πιο σύντομο χρονικό διάστημα από το προηγούμενο. Μια σειρά από μελέτες και στοιχεία, όπως επίσης και το που θα πάει αυτή η δόση είναι οι παράγοντες που με τεράστια σαφήνεια θα οδηγήσουν την κατάσταση σε ένα νέο eurogroup με την ίδια ατζέντα. Αυτό όμως, που προξενεί ερωτηματικά είναι το αν τελικά όλα γίνονται απλά για να κερδηθεί λίγος χρόνος παραπάνω ή αν γίνεται επειδή υπάρχει πράγματι η πεποίθηση ότι αυτή η αδιέξοδη πολιτική μπορεί να καταφέρει κάτι. Μάλλον και τα δύο, δηλαδή ούτε την αυτοκριτική τους σκοπεύουν να κάνουν και σίγουρα, δε σκοπεύουν να την κάνουν και σύντομα.

Ας δούμε όμως αναλυτικά γιατί αυτή η “λύση” δεν είναι λύση

1.Που θα δοθεί η δόση ;

Υπενθυμίζεται πως οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης και το ΔΝΤ αποφάσισαν την αποδέσμευση συνολικού ποσού 43,7 δισεκατομμυρίων ευρώ. Μία πρώτη δόση ύψους 34,4 δισεκατομμυρίων θα καταβληθεί μέχρι τις 13 Δεκεμβρίου, ενώ το υπόλοιπο θα καταβληθεί σε τρεις δόσεις κατά το πρώτο τρίμηνο του 2013.

Από τα πρώτα 34,4 δισ. ευρώ τα:

– 23,8 δισ. θα πάνε στην ανακεφαλοποίηση των τραπεζών

– 3,2 δισ. στην επαναγορά ομολόγων στη δευτερογενή αγορά- Εγχείρημα δύσκολο καθώς ήδη τα ελληνικά ομόλογα έχουν διπλασιάσει την αξία τους σε σχέση με το καλοκαίρι.

– 3,5 δισ. στις οφειλές δημοσίου

– 3,9 δισ. σε δημοσιονομικές ανάγκες

Έως τον Μάρτιο τέλος έχουμε λαμβάνειν άλλα 9,3 δισ. ευρώ, υπό την προϋπόθεση ότι η χώρα μας θα τηρήσει τις περίπου 70 δεσμεύσεις που έχει αναλάβει.

Ουσιαστικά για τις δημοσιονομικές ανάγκες της χώρας προβλέπεται συνολικά ένα ποσό 10,6 δισ. ευρώ, δηλαδή το 1/4 του πακέτου των δόσεων.

Συμπέρασμα:Καμία προοπτική ανάπτυξης από τη δόση, καθώς το μόνο που μεριμνάται είναι η επιβίωση των τραπεζών και τίποτα άλλο, με αποτέλεσμα απλά να συσωρεύεται παραπάνω χρέος χωρίς να υποστηρίζεται καμία είδους αναπτυξιακή διαδικασία.

2. ΟΟΣΑ: Ανάκαμψη από το 2015 μετά από 7 χρόνια ύφεσης

Θα μπορούσε να παραθέσει κάποιος στοιχεία από όλους τους οργανισμούς για να επιβεβαιώσει το γεγονός ότι όλοι οι δείκτες έχουν πάρει τον κατήφορο.

Ο διεθνής οργανισμός συγκεκριμένα υποβάθμισε την εκτίμησή του για την ανάπτυξη των 34 πλουσιότερων οικονομιών στο 1,4% έναντι αρχικής εκτίμησης στο 2,2%. Ζήτησε μάλιστα από αρκετές χώρες να επιταχύνουν την όποια πολιτική αντίδραση.

Ο ΟΟΣΑ προβλέπει ότι η οικονομία της Ευρωζώνης θα συρρικνωθεί και το 2013, για δεύτερη συνεχή χρονιά, και προειδοποιεί ότι “θα μπορούσε να κινδυνεύσει” εάν δεν υπάρξει σημαντική πρόοδος από την αντίδραση των αξιωματούχων.

Η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση της λίστας, καθώς προβλέπεται ύφεση 4,5% για το 2013.

Στην έκθεσή του μάλιστα ο ΟΟΣΑ καλεί την Αθήνα να επικεντρωθεί σε αναπτυξιακές μεταρρυθμίσεις και όχι στη μείωση του ελλείμματος.

Εκτιμά ότι η ελληνική οικονομία δεν θα ανακάμψει πριν από το 2015, ολοκληρώνοντας έναν δύσκολο κύκλο 7ετούς ύφεσης.

Συγκεκριμένα, προβλέπει συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας κατά 1,3% το 2014 έναντι αρχικής εκτίμησης για ανάπτυξη κατά 0,2%.

3 .Μόνο με ανάπτυξη 4% επί επτά χρόνια πιάνουμε το στόχο για χρέος 124% το 2020

Στόχος των δανειστών μας είναι το χρέος να φτάσει στο 175% του ΑΕΠ το 2016, στο 124% του ΑΕΠ το 2020 και στο 110% το 2022. Όπως φαίνεται το γράφημα, το 2022, δεκατρία χρόνια μετά την έναρξη των προγραμμάτων σταθεροποίησης και των Μνημονίων, το χρέος πρέπει να πέσει κάτω από τα επίπεδα του 2009, όταν ανερχόταν στο 112,9% του ΑΕΠ.

Για να συμβεί αυτό όμως, επισημαίνουν αναλυτές, η ελληνική οικονομία θα πρέπει από το 2014 και μετά να αναπτύσσεται με ιδιαίτερα υψηλό ρυθμό. Όπως φαίνεται στο γράφημα, αυτό σημαίνει ότι το ΑΕΠ από το 2016 και μετά πρέπει να αυξάνεται με 4-4,5%.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο μεγάλο ρυθμό ανάπτυξης τα προηγούμενα 32 χρόνια η ελληνική οικονομία έπιασε μόνο 6 φορές: το 1998 (4,29%), το 2000 (4,48%), το 2001 (4,2%), το 2003 (5,94%), το 2004 (4,37%) και το 2006 (5,54%) (Πηγή: Παγκόσμια Τράπεζα).

Αυτοί είναι βασικοί λόγοι που αποδεικνύουν ότι κανένας δημοσιονομικός στόχος δεν πρόκειται το επόμενο διάστημα να πιαστεί. Μέσα σε όλα αυτά δεν υπολογίζονται μια σειρά από παράγοντεςς που μπορούν να καθορίσουν τις εξελίξεις σε αρνητική φορά

Γιώργος Παντελίδης – alfavita.gr

"google ad"