Υπάρχει και ο Τζήμερος!: “Ο κορονοϊός δεν είναι ο θρίαμβος του δημόσιου συστήματος υγείας αλλά το βατερλώ του”

Ενώ ακόμη και οι πιο ακραιφνείς νεοφιλελεύθεροι έχουν παραδεχθεί ότι δίχως λειτουργικά δημόσια συστήματα υγείας η επιδημία δε μπορεί να νικηθεί στην Ελλάδα ο Θάνος Τζήμερος επιμένει.

Με tweet του σημειώνει ότι: “Ο κορονοϊός δεν είναι ο θρίαμβος του δημόσιου συστήματος υγείας αλλά το βατερλώ του” και καλεί τους φίλους του να διαβάσουν το νέο άρθρο στην ιστοσελίδα marketnews.gr:

Δεν ξέρω πόσοι το έχουμε συνειδητοποιήσει, αλλά ο πυρετώδης αγώνας δρόμου στον οποίο επιδίδονται οι ιδιωτικές εταιρείες για την ανακάλυψη εμβολίου ή φαρμάκου θεραπείας κατά του κορονοϊού έχει ως κίνητρο εκτός από την προστασία της ανθρώπινης ζωής ΚΑΙ την προσδοκία του κέρδους. Η εταιρεία που θα λύσει πρώτη το πρόβλημα θα δει τα έσοδά της να εκτοξεύονται. Η ελεύθερη οικονομία (αυτή που κακώς ονομάζεται καπιταλισμός) κατάφερε να δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να ασχολούνται με αυτό που επιλέγουν και, αν είναι καλοί, να κερδίζουν πολλά από τη δουλειά τους: και χρήματα και κύρος και δημοσιότητα. Είναι άδικο αυτό ή θα έπρεπε να αποφασίζει το κράτος με πόσα θα αμείβεται ο καθένας, ανεξαρτήτως επιδόσεων;

Κυκλοφορεί ένα βίντεο, όπου μια συριζαϊκής αντίληψης Ισπανίδα ερευνήτρια συγκρίνει τη δική της “χαμηλή” αμοιβή των 1800 ευρώ τον μήνα με την αμοιβή του Ρονάλντο και του Μέσι, και προτρέπει τους ασθενείς να πάνε σ’ αυτούς για να τους δώσουν το φάρμακο για το κορονοϊό. Πέρα από την απαράδεκτη στάση της, υποτίθεται επιστήμονας άνθρωπος, αποδεικνύεται πως δεν ξέρει τους στοιχειώδεις κανόνες της σκέψης. Εγώ θα της απαντούσα να μην συγκρίνει τον εαυτό της με τον Μέσι και τον Ρονάλντο αλλά με ενός ποδοσφαιριστή Γ κατηγορίας που δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του. Διότι οι συγκεκριμένοι είναι οι κορυφαίοι στον τομέα τους και έχουν κερδίσει παγκόσμια κύπελλα και πρωταθλήματα με τις ομάδες τους από 17 χρονών. Η κυριούλα τι κατάφερε στον τομέα της; Πόσες επιτυχίες χάρισε στην εταιρεία που την προσέλαβε για ερευνήτρια; Πιστεύει ότι αξίζει; Ευκαιρία τώρα να το αποδείξει, κι αν γίνει ο Μέσι της φαρμακευτικής θα χρυσοπληρωθεί!

Επειδή έχω ασχοληθεί επαγγελματικά με το θέμα, γνωρίζω ότι από τις 10.000 ουσίες που ξεκινούν να ερευνώνται στα φαρμακευτικά εργαστήρια για πιθανή θεραπευτική δράση, μόνο μία φτάνει στα ράφια του φαρμακείου. Οι 9.999 πετιούνται ως ακατάλληλες σε κάποια φάση της έρευνας, η οποία μπορεί να είναι η τελική δοκιμή σε ανθρώπους, μετά κι από 10 χρόνια μελέτης στην οποία έχουν επενδυθεί εκατομμύρια δολάρια. Να είναι μια ουσία στο τσακ για να πάρει άδεια, αλλά να αποδειχθεί ότι οι παρενέργειες είναι δυσανάλογα πολλές σε σχέση με το θεραπευτικό αποτέλεσμα. Μια ουσία που θα φτάσει στο φαρμακείο θα έχει κοστίσει σε έρευνα από 200 εκατομμύρια έως ένα δισεκατομμύριο δολάρια. Αυτά τα πληρώνει ο ιδιωτικός τομέας και φυσικά προσδοκά κέρδος, όπως προσδοκά μεγάλες αμοιβές από τη δουλειά της η μιζεροερευνήτρια του βίντεο, η οποία φαίνεται να αγνοεί πως όποιος τα φέρνει, τα παίρνει. Και, ευτυχώς, το επίπεδο της αμοιβής κάποιου δεν το κρίνει ο Γενικός Γραμματέας του κόμματος, αλλά οι πελάτες – καταναλωτές. Ο Μέσι πουλάει θέαμα και οι καταναλωτές πληρώνουν γι αυτό. Η κυριούλα δεν ξέρουμε τι πουλάει. Ξέρουμε μόνο ότι ψάχνει. Πάντως, ακόμα και την εποχή που τις αμοιβές τις αποφάσιζε στην ΕΣΣΔ ο Γενικός Γραμματέας, όσοι πουλούσαν θέαμα και αθλητικές επιτυχίες ήταν η ευνοημένη τάξη, όχι οι ερευνητές.

Φαντάζεστε να εμφανιζόταν ο κορονοϊός στη Σοβιετική Ένωση; Θα αρρώσταινε όλος ο πλανήτης αλλά για την ΕΣΣΔ δεν θα μαθαίναμε τίποτε. Το Σιδηρούν Παραπέτασμα θα είχε μηδέν αρρώστους και μηδέν νεκρούς, κάτι που προσπάθησαν κι οι κομμουνοκαπιταλιστές της Κίνας να κάνουν στην αρχή, αλλά η επιδημία τούς πήρε σβάρνα. Κι όποιοι σοβιετικοί επιστήμονες θα τολμούσαν κάτι να ψελλίσουν για πολλούς περίεργους θανάτους θα εκτελούνταν επί τόπου – ούτε και γι αυτούς θα μαθαίναμε.

Ευτυχώς που ζούμε στον κόσμο του κέρδους. Διότι το κέρδος είναι η μόνιμη κινητήρια δύναμη των ανθρώπων. Η αυτοθυσία μπορεί να λειτουργήσει σε πολλούς για λίγο ή σε λίγους για πολύ. Όχι όμως σε όλους για πάντα. Και τίποτε δεν προχωράει αν το κίνητρο δεν είναι μόνιμο για όλους.

Όμως, γιατί θα πρέπει ο γιατρός του ΕΣΥ να αυτοθυσιάζεται; Γιατί να μην αμείβεται ανάλογα με την προσφορά, τις ικανότητες και κυρίως την αποτελεσματικότητά του; Η αντίληψη του κρατισμού αυτό το έχει αποκλείσει. Διότι ο κρατισμός χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά την ίδια κομπίνα. Κατακρεουργεί τον φορολογούμενο δήθεν για να του προσφέρει υπηρεσίες Υγείας, τα χρήματα καταλήγουν σε τσέπες κυβερνώντων, συνδικαλιστών, αργόμισθων κομματόσκυλων και διαπλεκόμενων επιχειρηματιών (στην πραγματικότητα μιας ιδιωτικής ομάδας συμφερόντων που όμως κατέχει δημόσιες θέσεις), ενώ στην Υγεία καταλήγουν ψίχουλα σε υποαμειβόμενους επαγγελματίες υγείας και σε ανύπαρκτο εξοπλισμό. Ο κορονοϊός δεν ήταν ο θρίαμβος του συστήματος υγείας αλλά το βατερλώ του. Γιατροί και νοσοκόμοι απολύτως απροστάτευτοι, δυσεύρετο υλικό, ελάχιστα τεστ, κανένας έλεγχος προσερχομένων – στα νοσοκομεία εξακολουθεί να μπαινοβγαίνει οποιοσδήποτε, οποτεδήποτε – , κατέστησαν τους χώρους δημόσιας υγείας κέντρα διάδωσης του ιού, θέτοντας σε κίνδυνο χιλιάδες ανθρώπους: ασθενείς από κορονοϊό, συγγενείς, επισκέπτες, άλλους ασθενείς από άλλες αιτίες και τους επαγγελματίες υγείας, πολλοί εκ των οποίων μολύνθηκαν και μπήκαν σε καραντίνα. Τα ΜΜΕ βέβαια, παπαγαλάκια του κρατισμού, προβάλλουν τις ηρωϊκές προσπάθειες των γιατρών του ΕΣΥ για να στηρίξουν τη διαχρονική κομπίνα.

Λυπάμαι, ο αγώνας δεν είναι των γιατρών του ΕΣΥ, είναι του κάθε γιατρού ατομικά. Ο γιατρός που χωρίς μέσα προφύλαξης θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του δεν το κάνει επειδή ανήκει στο ΕΣΥ, αλλά επειδή είναι αυτή η ποιότητά του κι επειδή είναι πιστός στον όρκο του Ιπποκράτη. Δεν θα τον χάλαγε καθόλου να είχε στη διάθεσή του υλικά για να προστατευθεί ο ίδιος και να περιορίσει τη διάδοση του ιού στους άλλους. Ούτε θα έλεγε όχι σε μεγαλύτερη αμοιβή. Το ΕΣΥ τον υποχρεώνει να πολεμάει άοπλος και κακοπληρωμένος.

Τι θα έκανε ο ιδιωτικός τομέας σε μια τέτοια κρίση; – μπορεί να ρωτήσει κάποιος. Δεν θα σου χρέωνε 300 ευρώ το τεστ; Ενδεχομένως, αν τον άφηνες να αισχροκερδίσει. Όμως, σε έκτακτες περιπτώσεις το κράτος μπορεί να επιτάξει κλινικές και γιατρούς του ιδιωτικού τομέα. Μα, αυτό δεν καθιστά τον ιδιωτικό τομέα, δημόσιο; Όχι! Διότι πρόκειται για κάτι προσωρινό, με όρους win – win. Θα επαναλάβω για πολλοστή φορά ότι δημόσιο αγαθό δεν είναι αυτό που παράγεται από κρατικό μηχανισμό αλλά αυτό που πληρώνεται με δημόσια δαπάνη, δηλαδή με λεφτά του φορολογούμενου. Το κόστος ανά ημέρα νοσηλείας στο Γενικό Νοσοκομείο – Κέντρο Υγείας Κρεστένων Ηλείας ανέρχεται (μελέτη του 2012) σε 3.195€!  (Βλέπε εδώ) Απλώς δεν την πληρώνεις επί τόπου και έχεις την εντύπωση ότι είναι δωρεάν. Την έχεις όμως χρυσοπληρώσει με τον φόρο εισοδήματος, το ΦΠΑ, τον ΕΝΦΙΑ κ.λπ. Εάν λοιπόν δεν υπήρχαν καθόλου δημόσια νοσοκομεία αλλά μόνο ιδιωτικά, το κράτος θα έπιανε τον κάθε Αποστολόπουλο και θα έκανε μια ειδική συμφωνία μαζί του:

– Πόσο θα χρεώσεις ένα τεστ κορονοϊού με ένα λογικό κέρδος ώστε να μπορείς να χρηματοδοτείς τη λειτουργία των νοσοκομείων σου, μέχρι να περάσει η θύελλα; Πόσο θα χρεώσεις το κρεβάτι στην ΜΕΘ;

– Τόσο και τόσο!

– ΟΚ. Θα στα πληρώνει το Δημόσιο Ταμείο. Ξεκίνα!

Θα είχαμε και μικρότερο κόστος παρεχομένων υπηρεσιών, δηλαδή μικρότερη δημόσια δαπάνη και καλύτερες υπηρεσίες, διότι όλα θα λειτουργούσαν με τις προδιαγραφές του ιδιωτικού τομέα. Δεν είναι της παρούσης στιγμής, όμως όταν τελειώσει όλα αυτό, να μετρήσουμε πόσο κόστισε και τι καταφέραμε. Το Δημόσιο έχει μόνιμη αλλεργία στο μέτρημα, ενώ ο ιδιωτικός όλα τα μετράει για να τα αξιολογήσει και να δει αν αξίζουν τα λεφτά τους. Όπως έχει μετρήσει με ακρίβεια τα γκολ του Μέσι και του Ρονάλντο.

"google ad"