Υπερχρέωσε την χώρα η αναπαραγωγή του δικομματισμού

ΕΠΙΜΕΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Ένα μακροσκελές άρθρο του αναπληρωτή  καθηγητή οικονομικών στο Πάντειο Κων/νου Μπίθα , φιλοξένησε την Κυριακή 15-11-2011 η «Κ.Ε». Αναλύει με διεισδιτικότητα και τεκμηρίωση, τις παθογένειες του δικομματισμού στην Ελλάδα, την καταχρέωση της χώρας μας, από το κλειστό σύστημα εξουσίας,  την διαφθορά και το κλέψιμο του δημοσίου χρήματος από τα μεγάλα κόμματα, για να αναπαραχθεί ο δικομματισμός και οι γενιές των ψηφισμένων διαδόχων βαρόνων, φεουδαρχών, και πριγκίπων. Αναδημοσιεύουμε ορισμένα ενδιαφέροντα  αποσπάσματα. « Το δικομματικό πολιτικό σύστημα μένει ηθικά άτρωτο{ υιοθετώντας την ρητορική του Πάγκαλου¨  «μαζί τα φάγαμε» καθώς έχει συνενόχους στη δημιουργία του χρέους σχεδόν το σύνολο του Ελληνικού λαού.

«Η ευθύνη διαχέεται και επιμερίζεται. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, το πολιτικό σύστημα που σχεδιάζει «την σωτηρία του λαού», να διεκδικεί την ουσιαστική αναπαραγωγή του, την κυρίαρχη  ύπαρξη του, έστω ενδεδυμένο διαφορετικούς μανδύες. Το χρέος δημιουργήθηκε στην προσπάθεια των δύο κομμάτων εξουσίας να ελέγξουν την πολιτική ζωή, να αναπαραχθούν εντός  ενός κλειστού κύκλου που είναι απόλυτα ελεγχόμενος από τα ίδια.  Μεγαλύτερη απόδειξη της αναπαραγωγής της εξουσίας τους και του ελέγχου της πολιτικής εξέλιξης, είναι ότι σήμερα κυριαρχούν του πολιτικού βίου πολιτικοί τρίτης και τέταρτης γενιάς. Τρίτη γενιά Παπανδρέου και Καραμανλή, κι αν εξετάσει κανείς την σύνθεση της Βουλής και γνωρίζει λίγη ιστορία

διαπιστώνει, ότι το φαινόμενο αφορά πολλούς από τους ηγήτορες». «Έκφραση του ιδιότυπου κληρονομικού δικαιώματος αποτελεί και ο κ. Πάγκαλος». Ο έλεγχος της πολιτικής εξέλιξης υπό καθεστώς δημοκρατίας  είναι εξαιρετικά  ακριβός σε δημόσιο χρήμα. Πρέπει να ελεγχθούν τα κόμματα οι υποψήφιοι να επιλεγούν «οι κατάλληλοι»

να ενταχθούν «οι αναδυόμενοι», να ελεγχθεί ο χώρος τη τοπικής αυτοδιοίκησης. Επί πλέον πρέπει να «δημιουργηθούν» τα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε και οι εταιρείες δημοσκοπήσεων και εκλογικής διαφήμισης{Εκλογικό Μάρκετινγκ}που αυτές αναπροωθούν τα κόμματα των ελεγκτικών μηχανισμών. Η συσσώρευση αυτού του κόστους αναπαραγωγής της εξουσίας ερμηνεύει το 70% του Ελληνικού δημοσίου χρέους{Το υπόλοιπο 30% οφείλεται κυρίως στην φοροδιαφυγή}. «Για το 70% του χρέους που ευθύνεται το πολιτικό σύστημα, μπορεί να γίνει κατάταξη σε άμεσες δαπάνες αναπαραγωγής του συστήματος {περίπου 40%} και έμμεσες δηλαδή διορισμούς στο δημόσιο για να υπάρχουν «πειθήνιοι υπήκοοι» {περίπου 30%}.» Στις άμεσες δαπάνες αναπαραγωγής του συστήματος ο καθηγητής Κ. Μπίθας υπολογίζει τις προμήθειες και τις εργολαβίες  του Ελληνικού δημοσίου, οι οποίες στοιχίζουν διπλάσια και τριπλάσια από την τιμή τους, και όπου η διαφορά εισέρχεται στα ταμεία κυρίως των κομμάτων, και ορισμένα από αυτά τα χρήματα στις τσέπες των πολιτικών.