Φεμινιστική Αλληλεγγύη Ηρακλείου: Να μην παραγραφεί στις 13 Μάη το έγκλημα με τον βιασμό του παιδιού

Να μην παραγραφεί στις 13 Μαΐου ένα έγκλημα παιδοβιασμού στο Ηράκλειο ζητά η Φεμινιστική Αλληλεγγύη Ηρακλείου.

Σε σχετική ανακοίνωση αναφέρει:

Στις 13 Μαϊου πρόκειται να ανακοινωθεί η απόφαση του Eφετείου Αν. Κρήτης, που αφορά τον συστηματικό και χρόνιο βιασμό παιδιού από τον σύζυγο τη μητέρας του, που πρωτόδικα έχει καταδικαστεί σε 16 χρόνια φυλάκισης με αναστολή. Το δημοσίευμα που διαβάσαμε αναφέρει ότι η εισήγηση του εισαγγελέα αφορά την αθώωση του κατηγορούμενου και μας έχει αναστατώσει, μας έχει εξοργίσει και μας έχει δημιουργήσει πολλά ερωτήματα για την αμεροληψία της δικαιοσύνης.

Προφανώς, τα ερωτήματα είναι ρητορικά. H αστική δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, τα στραβά μάτια κάνει και επιβεβαιώνει το σύνθημά μας “Μπάτσοι τιβί δικαστικοί όλοι μαζί ξεπλένουνε τον κάθε βιαστή”. Ξεπλένει τον κάθε βιαστή, δολοφόνο, γυναικοκτόνο, καταχραστή δημοσίου χρήματος, φασίστα, ναζί, βασανιστή αρκεί να μπαίνει στο κάδρο της αρρενωπής κανονικότητας. Μισεί ότι δεν χωράει μέσα σε αυτό. Δικάζει τα θύματα και καταδικάζει τα αγαπημένα πρόσωπά τους στην αδικία, την ματαίωση και στον πόνο.

Οι δικαστές των δολοφόνων του Ζακ αν και είδαν και ξαναείδαν στιγμή-στιγμή τον θάνατό του σε όλα τα βίντεο, αυτά που είδαμε κι εμείς, αν και άκουσαν τις τεκμηριωμένες απόψεις και τις μαρτυρικές καταθέσεις, αν και πήραν στα χέρια τους τη συλλογή των στοιχείων, όχι μόνο επέτρεψαν στην υπεράσπιση να φέρεται χυδαία σαν να δικαζόταν ο Ζακ και όχι οι δολοφόνοι του, αλλά κατέληξαν σε μια απόφαση χάδι για τους ενόχους αυτού του αποτρόπαιου εγκλήματος.

Mε την εισαγγελική πρόταση και την πλειοψηφική απόφαση της απαλλαγής των αστυνομικών από κάθε ευθύνη ουσιαστικά επικυρώνεται η αστυνομική βία. Ενισχύεται το αίσθημα ατιμωρησίας και ουσιαστικά επιτρέπεται στους μπάτσους να πυροβολούν στην καρδιά τον Αλέξη, να κάθονται άπραγοι όταν ο ναζί Ρουπακιάς μαχαίρωνε  τον Παύλο, να εκτελούν τον Νίκο Σαμπάνη, να δολοφονούν τον Εμπουκά μεσα στο Α.Τ. Ομόνοιας, να κάνουν επιχειρήσεις σκούπα στης γης τους κολασμένους, να συλλαμβάνουν ολόκληρη την  οικογένεια Κατη στα Σεπόλια, να μπαίνουν στο σπίτι του Ινδαρέ, να  τραμπουκίζουν και να απειλούν. Η μια υπόθεση αστυνομικής αυθαιρεσίας και απρόκλητης βίας, που δεν ελέγχεται από πουθενά, δίνει τη σκυτάλη στην επόμενη. Έτσι τα όργανα της κρατικής εξουσίας νιώθουν ότι έχουν άδεια να πνίγουν πρόσφυγες στο Αιγαίο, να βιάζουν τρανς γυναίκες στον Εβρο, να πυροβολούν στο ψαχνό πανω στη νησίδα του Έβρου.  Τους έχει επιτραπεί να προσβάλουν, να βρίζουν σεξιστικά, να απειλούν με βιασμό και να χτυπάνε μέσα στα αστυνομικά τμήματα γυναίκες και θηλυκότητες, να συλλαμβάνουν όποιο τόλμησε να τους ρωτήσει “τί είναι αυτά που κάνετε;” να βασανίζουν και να οδηγούν στο θάνατο τον Βασίλη Μάγγο και να κατασκευάζουν ενόχους. Τους επιτρέπει να δημιουργούν κυκλώματα τράφικιγκ και να υπηρετούν την κάθε μαφία, να διακινούν ναρκωτικά και να μην υφίστανται καμία συνέπεια.  Αυτό είναι η δικαιοσύνη τους, αυτό είναι το κράτος.

Ο εισαγγελέας στη δίκη του προπονητή ιστιοπλοϊας παίρνει σοβαρά τα λόγια όσων καταθέτουν υπέρ του παιδοβιαστή ότι το εντεκάχρονο κορίτσι “ήταν η ουρά του”, “επιδίωκε να βρίσκεται κοντά του” δημιουργώντας την εντύπωση ότι ένα ανήλικο “τα ήθελε” και πως η μάνα του την είχε για γάμο με τον προπονητή της, ενώ ο πατέρας της δεν πήρε χαμπάρι όταν η κόρη του βιαζόταν στην τουαλέτα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Αθλια λόγια, μισογυνική αντίληψη του δικαστικού λειτουργού, καρφιά στο φέρετρο της δικαιοσύνης.

Ο εισαγγελέας στο Ηράκλειο “κοιτάζει τα μάτια του παθόντα”, θύμα παιδοβιασμού και βγάζει τα συμπεράσματά του. Βλέπει με τα ταξικά γυαλιά του ότι το ανθρώπινο ράκος, που έφτιαξε ο βιαστής πατριός, είναι ηθοποιός κι αυτό γιατί δε μπορεί να στείλει στη φυλακή έναν γιατρό, “εξέχον” μέλος της σάπιας κοινωνίας, που αν και αρχικά καταδικάστηκε σε 16 χρόνια δεν έμεινε ούτε λεπτό μέσα στη φυλακή. Δεν μέτρησε γι αυτόν τον εισαγγελέα  ούτε η πρωτόδικη απόφαση, ούτε οι καταθέσεις των ψυχιάτρων που τους θεωρεί αξιόλογους, αλλά τί να σου πει η ιατρική και δικαστική επιστήμη όταν εσύ έχεις σκοπό να ξεπλύνεις τον κατηγορούμενο; Μια τέτοια απόφαση θα είναι απάνθρωπη, αφού αν τον αθωώσει θα του επιτρέψει ελεύθερος και καθαρός πια να συνεχίζει το έγκλημα, να γίνεται παράδειγμα για κάθε παιδοβιαστή, βιαστή και κακοποιητή. Τα ίδια συμβαίνουν και στις περιπτώσεις βιασμών και γυναικοκτονιών, όταν τα δικαστήρια ασχολούνται με το τι φορούσαμε, που πήγαμε, αν ήπιαμε και γιατί προκαλούσαμε, βοηθώντας την έμφυλη βία να θεριεύει αντί να εξαλειφθεί.  Ας βάλει καλά στο μυαλό του ο κάθε δικαστής ότι ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΒΙΑΣΜΟΥΣ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΒΙΑΣΤΕΣ και κανείς άλλος. Να σταματήσει επιτέλους η ενοχοποίηση των θυμάτων, δεν οδηγεί πουθενά παρά μόνο στην κλιμάκωση της έμφυλης βίας και στη συνέχιση αυτής της βαρβαρότητας.

Οι μπαλάσκες της δικαιοσύνης που εκπαιδεύουν την κοινωνία στο έγκλημα δεν είναι ανεκτοί πλέον, είναι η ντροπή του ανθρώπινου είδους. Εχουν την εξουσία στα χέρια τους και την χρησιμοποιούν σε όφελος της τάξης τους και των ομοίων τους. Μοιράζουν δεκάχρονη ποινή στην καθαρίστρια για ένα απολυτήριο δημοτικού, κρατούν στη φυλακή για πέντε χρόνια τον Θεοφίλου για ένα καπέλο, διατάζουν την σύλληψη του Ινδιάνου για την Νέα Σμύρνη και τον κρατούν στη φυλακή για μήνες. Φυλακίζουν την Ηριανα, δεν αναγνωρίζουν ομαδικό βιασμό στην υπόθεση της Γεωργίας και πάνε να στείλουν στο αρχείο την υπόθεση.  Μετά περιμένουν από εμάς να τους εμπιστευτούμε, να μιλήσουμε και να απευθυνθούμε σε αυτούς για να βρούμε το δίκιο μας…

Οι ελάχιστες εξαιρέσεις των δικαστών, με λαμπρό παράδειγμα την πρώτη δίκη των δολοφόνων της Ελένης Τοπαλούδη, που έχουν πάρει το μέρος του θύματος κι έχουν εκδώσει δίκαιες κι ανθρώπινες αποφάσεις, δεν μας αρκούν. Με αυτή την ταξική μεροληψία, σε αυτές τις συνθήκες δε μπορούμε να εμπιστευτούμε καμία δικαιοσύνη, δεν έχουμε να περιμένουμε πολλά από αυτήν. Μας μαθαίνουν ότι έχουμε μόνο εμάς και τα συντρόφια μας και ότι το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι η ενεργοποίηση της κοινωνίας μέσα από την συλλογική μας δράση.

Πιστεύουμε στη νέα γενιά που μεγαλωμένη στην αγάπη και εκπαιδευμένη στην αλληλεγγύη θα έρθει και θα σαρώσει το ταξικό κράτος και την ανελέητη δικαιοσύνη του.

Για ένα Κόσμο δίκαιο, με σεβασμό στη Ζωή και στη Φύση, με αγάπη για όλα τα πλάσματα της Γης.

Για ένα κόσμο που δεν θα έχει ανάγκη το κράτος τους, τη δικαιοσύνη τους και τις φυλακές τους.

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη

μ’ ένα άστρο ή μ’ ένα γιασεμί

σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει

παίρνει το μέρος των φτωχών

Αλλά τα βράδια τι όμορφα

που μυρίζει η γη

Δώσ΄μου το χέρι σου

Δώσ’  μου το χέρι σου

ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΕΙ Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ, ΝΑ ΤΙΜΩΡΟΥΝΤΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΑ ΟΙ ΠΑΙΔΟΒΙΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΤΙΟΥΝ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΟΙΝΗ ΤΟΥΣ. 

#παιδοβιασμός

#δικαιοσύνη