Φοιτητές της Θεολογικής του ΑΠΘ, με δάκρυα προσεύχονται να ακυρωθεί η επίσκεψη του Πάπα

Στην Ελλάδα του 2016, την ώρα που οι Εκκλησίες της Χριστιανοσύνης ενώνονται για να αντιμετωπίσουν το προσφυγικό και να παράσχουν οποιαδήποτε βοήθεια χρειαστεί στους ταλαιπωρημένους αυτούς ανθρώπους, κάποιοι φαίνεται ότι έχουν μείνει στο Βυζάντιο τότε που χώριζαν τον κόσμο σε «ενωτικούς» και «ανθενωτικούς».

Ο Φοιτητικός Σύλλογος του «οσίου Πορφυρίου», ο σύλλογος των φοιτητών της θεολογικής σχολής του ΑΠΘ, με επιστολή του δηλώνει την αντίθεση του στην άφιξη του «αιρετικού» Πάπα στη χώρα μας.

Η επιστολή αναφέρει:

«Με αφορμή την επίσκεψη του αιρετικού πάπα Ρώμης στην υπερευλογημένη μας Ελλάδα, μια επίσκεψη που ικετεύουμε με δάκρυα να ακυρωθεί διότι αλλιώς οι συνέπειες θα είναι ολέθριες, καλεσμένος μάλιστα του ιδίου του Μακαριωτάτου, ήρθε στο νου μας ένας άλλος αρχιεπίσκοπος, ο οποίος μάλιστα εκοιμήθη την 10 Απριλίου 1998, ο Μακαριώτατος Σεραφείμ Τίκας.

Θεωρήσαμε χρέος μας εις μνημόσυνον αιώνιον να αναφέρουμε κάποια γεγονότα, τα οποία έχουν να μας πουν πολλά και σήμερα. Αρχικά όπως όλοι γνωρίζουμε ο Σεραφείμ ήταν πάντα κατά του αιρετικού πάπα, τον οποίο κυριολεκτικά απεχθανόταν, λόγω των αιρετικών δοξασιών του. Στο περιοδικό Παρακαταθήκη [Μάρτιος, Απρίλιος 2014], σε σχετικό άρθρο στη σελ.23, με τίτλο «Θα τρίζουν τα κόκκαλα του αρχιεπισκόπου Σεραφείμ», γράφει στη σελ.95 «που είσαι αρχιεπίσκοπε Σεραφείμ, να επαναφέρεις στην τάξη τους καλαμαράδες της εκκλησιαστικής διπλωματίας, με την ορθόδοξη χωριάτικη ντομπροσύνη σου, όπως το είχες κάνει και τότε, που πελαγοδρομούσαν οι φραγκοσπουδασμένοι καθηγητάδες σε ένα θεολογικό συνέδριο στην Αθήνα. Τους ρώτησες κουνώντας το χέρι »πείτε μου, είναι ο πάπας εκκλησία;» τσιμουδιά οι καθηγητάδες, αλλά χάλασε ο κόσμος από τα χαρούμενα χειροκροτήματα. Και φώναξαν »όχι», με μια φωνή όλοι οι φοιτηταί.

Και ένα ακόμη περιστατικό που αναφέρει η εξαίρετη κυρία Σωτηρία Νούση στο βιβλίο της «Μακαριστος αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ Τίκας. «Κατά την διάρκεια μιας συζήτησής τους», αναφέρει η κ. Νούση, «τον παίρνουν τηλέφωνο από τα γραφεία της Αρχιεπισκοπής και του λένε: «ο εκπρόσωπος του πάπα βρίσκεται στην Αθήνα και σας παρακαλεί να τον δεχθείτε να μιλήσετε. Τότε άστραψε και βρόντηξε. Νευριασμένος του λέγει, «αφού ξέρεις ότι δεν θέλω να τους βλέπω αυτούς, δεν αντέχω βρε παιδί μου». Μακαρι, ειλικρινά το ευχόμαστε, να τον μιμούνταν και ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος, αλλά μάλλον δεν το θέλει. Λυπούμαστε βαθύτατα, ο Θεός να τον φωτίσει. Πριν φτάσουμε στο τέλος, αξίζει να αναφέρουμε ένα απόσπασμα ενός άρθρου του σεβαστού μας πατρός Γεωργίου Μεταλληνού, το οποίο είχε δημοσιευθεί εις τον Ορθόδοξον Τύπον, αρ.φ.1735 στις 16-5-2008, με τίτλο «Πώς έζησα τον μακαριστόν αρχιεπίσκοπον Σεραφείμ». Εκεί λοιπόν ο πατέρας Γεώργιος αναφέρεται στις τηλεοπτικές συνεντεύξεις που έδινε υπέρ της Ορθοδοξίας μας και κατά του πάπα. Και συνεχίζει ο ίδιος, «κάθε φορά που συναντούσα τον αείμνηστο αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, χαμογελώντας μου έλεγε, παπα-Γιώργη, σε άκουσα στην τηλεόραση. Μπραβο. Συνεχισε να τα λες ελεύθερα και χωρίς φόβο. Εγώ ως Αρχιεπίσκοπος δεν μπορώ να τα πω. Να τα λες εσύ». Και συνεχίζει ο πατέρας Γεώργιος «όλες οι παρουσίες μου ήξερα ότι είχαν την επιδοκιμασία και την ενίσχυση του αρχιεπισκόπου μου. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι κάποτε θα αντιμετώπιζα εμπόδια, λόγω του ενσκήψαντος κατόπιν φιλοπαπικού και οικουμενιστικού πνεύματος.

Νομίζουμε, κατακλείοντας, ότι τα παραπάνω περιστατικά, φανερώνουν πολλά. Δεν αρνούμαστε με κανέναν τρόπο ότι ο μακαριστός Σεραφείμ έκανε μεγάλα λάθη, όπως διώξεις αγίων Ιερέων π.χ. του μακαριστού, ταπεινού και αγιασμένου πατέρα Μάρκου Μανώλη, όμως μετανόησε και αυτό είναι αλήθεια και μάλιστα εξομολογούμενος στον αγαπημένο μας προστάτη, άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, ο οποίος τον φώτισε να καταλάβει τα λάθη του, να κλάψει για αυτά και με λίγα λόγια τον ετοίμασε για την ουράνια Βασιλεία, στην οποία βρίσκεται, σύμφωνα με τον αείμνηστο άγιο επίσκοπο Αντώνιο Σιατίστης. Ας έχουμε λοιπόν την ευχή του και ας ικετεύσουμε όλοι μαζί, ο νυν Αρχιεπίσκοπος να τον μιμηθεί και να μετανοήσει. Αμήν. Αμήν. Αμήν.

Μετά βαθυτάτου σεβασμού.

Φοιτητές της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ [Φοιτητικός Σύλλογος του οσίου Πορφυρίου]»