Φυλετικές διακρίσεις

Του Δημήτρη Κ. Τυραϊδή *

Ανατριχίλα, προβληματισμό και αγανάκτηση προκάλεσε η απίστευτη σε βαρβαρότητα είδηση που την έβγαλαν στο φως της δημοσιότητας όλα τα Μ.Μ.Ε. πριν από λίγες μέρες. Η είδηση έλεγε ότι ένα κοριτσάκι τριών ετών περίπου, μαύρου χρώματος, που το φιλοξενούσε κάποιο φιλανθρωπικό ίδρυμα έχασε την ζωή του κάτω από αδιευκρίνιστη αιτία και που ο εισαγγελέας διέταξε προκαταρκτική εξέταση για την διευκρίνιση της αιτίας του θανάτου της. Εικάζετε δε, ότι υπάρχει πιθανότητα να έχασε την ζωή της από ασιτία. Το αφήσανε, αυτό το έγραψαν και το διάβασα ιδίοις όμμασι από κάποιες εφημερίδες, το παράτησαν σκόπιμα νηστικό χάνοντας τη ζωή του από ασιτία γιατί είχε χρώμα μαύρο, που αν αποδειχτεί ότι είναι αληθινή αυτή η εκδοχή θα καταγραφεί στην συνείδηση μας ως ένα σπάνιο έγκλημα ρατσιστικής εχθρότητας.

Βέβαια είναι γνωστό ότι και στο παρελθόν πριν από αιώνες η μαύρη φυλή αποτελούσε για τους λευκούς φυλή με ανθρώπους δεύτερης διαλογής κι ενός κατώτερου Θεού, κατώτερα πλάσματα. Και ρωτώ, γιατί και ποιος είναι ο λόγος που ορισμένοι λευκοί τρέφουν μέσα τους αβυσσαλέο μίσος για τους μαύρους, που όταν τους θωρούν θεριεύουν αιμοβόρα συναισθήματα μέσα τους που αν μπορούσαν θα τους κατακερμάτιζαν με νύχια και με δόντια;

Ειδικότερα, ‘’πολιτισμένος’’ λαός που κατοικεί στο κράτος της απόλυτης ελευθερίας, πέρα από τον Ατλαντικό, από τότε που ίδρυσαν κράτος χτίζοντάς το πάνω στους τάφους ενός έθνους, των ινδιάνων, εφόσον πρώτα τους αφάνισαν από προσώπου γης, αλλά και τώρα προσπαθούν με λογής – λογής απάνθρωπους τρόπους να εξοντώσουν και τη μαύρη φυλή,κατάφεραν δε να σπείρουν το μίσος σε όλον τον πλανήτη εναντίων των μαύρων παρουσιάζοντας διάφορες κινηματογραφικές ταινίες και ντοκιμαντέρ που τους δείχνουν ως κανίβαλους κι αγριάνθρωπους. Μάλλον για να δικαιολογήσουν τη δική τους βαρβαρότητα που τους έδειχναν και τους δείχνουν,τους βαπτίζουν σκλάβους και δεύτερης διαλογής ανθρώπους και ως ενός κατώτερου Θεού δημιουργήματα. Αλάνθαστη η μέθοδος της διχόνοιας και του μίσους σπέρνοντας το σπόρο τους για την διάλυση ενός έθνους.

Αλλά μήπως και σήμερα δεν ακολουθούν την ίδια τακτική; Πόσες χιλιάδες άνθρωποι στον εμφύλιο σπαραγμό που έχει ξεσπάσει στην χώρα τους δεν έχουν χάσει τη ζωή τους, που οι μεγάλες δυνάμεις τους δημιούργησαν και ακόμα δημιουργούν; Θα μου πείτε τώρα μήπως και στην πατρίδα μας δεν υπάρχουν Έλληνες που μέσα τους θρέφουν απίστευτο μίσος για τους μαύρους; Έχω ακούσει τελείως τυχαία από,ελάχιστους ευτυχώς, συμπατριώτες μου να τους στολίζουν με διάφορα κοσμητικά επίθετα όπως βρωμιάρηδες, σκυλάραπες και με μύριες άλλες ακατανόμαστες βρισιές. Κάποιοι ισχυρίζονται και λένε ότι δεν θέλουν οι ίδιοι να βελτιώσουν την ζωή τους γιατί είναι δική τους επιλογή να ζουν όπως ζούνε, όπως στο παρελθόν, δίχως πρόσβαση σε πόσιμο νερό, νηστικοί, ρακένδυτοι και όχι μόνο.

Μήπως συμβαίνει κάτι άλλο πιο βαθύ που δεν τους επιτρέπει να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο και να ζήσουν μια καλύτερη ζωή, επειδή δεν τους αφήσαμε ποτέ να αναπτυχθούν κλέβοντάς τους τον όποιον πλούτο διαθέτει η χώρα τους. Μήπως τους αφήνουμε σκόπιμα, γιατί έτσι μας συμφέρει, να ζουν τη ζωή των προγόνων τους;

Θυμάμαι πριν από αρκετά χρόνια, στη νότιο Αφρική, τους αγώνες που έκαναν για να κερδίσουν την ανεξαρτησία τους ώστε να απαλλαγούν από τους λευκούς χρυσοθήρες που κυβερνούσαν τη χώρα τους. Χιλιάδες άνθρωποι θυσιάστηκαν στο βωμό της ελευθερίας κι αν δεν βρισκότανε ο πατριώτης τους και μέγας ηγέτης τους ο Μαντέλα ακόμα θα τους είχαν πάνω από το σβέρκο τους.

Και κλείνοντας το σημερινό άρθρο μου θέλω να σας ρωτήσω κύριοι, όποιοι κι αν είστε που μισείτε τη μαύρη φυλή και τους αποκαλείτε ειρωνικά έγχρωμους. Αυτοί είναι έγχρωμοι κι εμείς οι λευκοί. Αυτοί όταν θυμώνουν παραμένουν μαύροι, όταν ξυπνούν παραμένουν πάλι μαύροι κι όταν πεθαίνουν πάλι δεν αλλάζουν χρώμα. Εμείς όμως τι κάνουμε; Το αντίθετο. Αλλάζουμε χρώμα σαν τους χαμαιλέοντες ανάλογα με το τι θα μας συμβεί. Π.χ. όταν θυμώνουμε παίρνομε το κόκκινο χρώμα σαν της παπαρούνας, όταν κρυώνουμε το πρόσωπό μας παίρνει το χρώμα της μελιτζάνας, όταν δε μας κυριεύει ο φόβος γινόμαστε κίτρινοι σαν το χαμομήλι και όταν πεθαίνομε παίρνομε πολυσύνθετο χρώμα, κίτρινο, μελανό, γκρίζο κ.τ.λ. Ποιος είναι τελικά έγχρωμος;

Τέλος θα σας ρωτήσω, σε ποιο τομέα δεν διαπρέπουν οι μαύροι όταν τους δοθεί βέβαια η ευκαιρία; Μήπως στην επιστήμη, ή μήπως στον αθλητισμό; Κι όχι μόνο! Πριν κλείσω το σημερινό άρθρο μου θα κάνω γνωστό σε όσους δεν το γνωρίζουν ότι αν εκμεταλλευτούμε την έκταση της Αφρικής θα είναι ικανή να σιτίσει επαρκώς όλη την ανθρωπότητα είπε ένας επιστήμονας που δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομά του. Κι όμως, είναι άνθρωποι σ’ αυτή τη χώρα που πεθαίνουν από την πείνα. Δυστυχώς!

* συγγραφέας – ποιητής
μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,
μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων
και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων

"google ad"