“Χιλιάδες ξεσπιτωμένοι με μωρά στην αγκαλιά “: Ξεκίνησε από τα Χανιά για να καταγράψει τη διαδρομή των προσφύγων από τα Βαλκάνια ως την Αυστρία | Αποκλειστικές Φωτός

Ο Νίκος Αγγελάκης είναι δημοσιογράφος. Το Σάββατο 3 Οκτωβρίου ξεκίνησε ένα επικίνδυνο ταξίδι κατά μήκος όλων των Βαλκανίων. Σκοπός του να καταγράψει με φωτογραφία, βίντεο, ήχο και κείμενο/μαρτυρίες την πορεία των προσφύγων αλλά και να αποτυπώσει το μέγεθος της δυσκολίας του ταξιδιού.

Ένα ταξίδι το οποίο έχουμε συνηθίσει στην παρακολούθησή του μέσω σύντομων αναφορών στα δελτία ειδήσεων που αποκρύπτουν τα εμπόδια, τους κινδύνους, τους ανθρώπους με τα όνειρα, τις ελπίδες, τους φόβους.

Στην προσπάθειά του να αποτυπώσει όσο πιο πιστά γίνεται αυτό το ταξίδι από την οπτική αυτών που το πραγματώνουν, κατάφερε να ταξιδέψει κρυφά και αυτός στο τραίνο μαζί με τους πρόσφυγες.

Στις φωτογραφίες από το Tabanovce αποτυπώνεται ο ξεριζωμός. Οικογένειες περπατούν εκατοντάδες χιλιόμετρα για να μπουν σε τρένα.

Ένα κορίτσι κοιτάζει έξω από ένα μικρό παράθυρο σε προσφυγικό καταυλισμό που θυμίζει στρατόπεδο. Κάποια παιδιά βλέπουν έξω από το παράθυρο σε ένα τρένο που τρέχει.

To Tabanovce απέχει από τη Σερβία περίπου 2 χιλιόμετρα. Μέχρι εκεί είναι “no man’s land“, μια περιοχή που δεν ανήκει σε καμία χώρα, σε κανέναν άνθρωπο. Κινδύνευσε να συλληφθεί επειδή πέρασε παράνομα και τελικά τον έστειλαν πίσω με τα πόδια. Διέσχισε μόνος τα βουνά μέχρι πίσω στο FYROM.

Πήγε στο κέντρο Καταγραφής Προσφύγων. Στον δρόμο πολύ βρωμιά, λάσπη και σκουπίδια. Άνθρωποι, μωρά παιδιά, κοιμόταν χάμω.

Όταν έφθασε τελικά στο Βελιγράδι έγραψε:

“Βελιγράδι μετά από δύο μέρες σε τραίνο προσφύγων και πέρασμα συνόρων από λασπωμένα χωράφια το βράδυ. Χιλιάδες ξεσπιτωμένοι με μωρά στην αγκαλιά τους. Η βοή των ποδιών τους πάνω στο λασπωμένο έδαφος, οι φωνές των μικρών παιδιών και οι απόμακρες κραυγές σε πίσσα σκοτάδι, εικόνες που στοιχειώνουν.”

Το ταξίδι του Νίκου Αγγελάκη ξεκίνησε από Ειδομένη-Γεβγέλη-Σκόπια για το πέρασμα στη Σερβία μέσω του Πρέσεβο. Στην συνέχεια με μία παράκαμψη προς Βελιγράδι και Σουμπότιτσα θα καταλήξει τα σύνορα της ντροπής και το ατσαλένιο τοίχος της Ουγγαρίας. Επιστροφή Βελιγράδι και από εκεί Σιντ για πέρασμα από Σερβία προς Κροατία μέσω Τόβαρνικ και Μπάπκσα και από εκεί στο μεγάλο στρατόπεδο προσφύγων του Οπάτοβατς. Στη συνέχεια σύνορα με Ουγγαρία μέσω Μπελί Μαναστίρ, Ζακανύ και σύνορα με Αυστρία. Τελικός προορισμός θα είναι η Βιέννη. Εκεί που θέλουν να φτάσουν και οι πρόσφυγες. Η γη της επαγγελίας τους.

Θέλει να μπει στο στρατόπεδο του Οπάτοβατς όμως είναι δύσκολο. Η Κροατική αστυνομία είναι εξαιρετικά αυστηρή και δεν επιτρέπει καμία λήψη.

Στη διαδρομή έχει συναντήσει διακινητές ανθρώπων, πρόσφυγες πολέμου αλλά και πολιτικούς πρόσφυγες από Ιράν, Ιράκ και Αφγανιστάν.

Οι μαρτυρίες που έχει συλλέξει είναι σοκαριστικές.

Όπως μας είπε, “είμαι Tornavik, σε σπίτι των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Αύριο πάω Οπάτοβατς και μετά Ουγγαρία. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα”