Χωρίς Εμπάθεια: Παρακαλώ ένας – ένας, μη σπρώχνεστε!

Αγαπητοί μας κι ευυπόληπτοι σωτήρες, γιατί σπρώχνετε; Επί τόσα συναπτά έτη, μερικοί από σας, μας σώζετε τόσο που… μπουχτήσαμε! Εσείς δεν μπουχτήσατε; Αλλά τι ρωτάω; Είναι… σωτηριακώς δυνατόν να κορεστούν η πολιτική και η σωματική σας γαστέρα, η απύλωτη; Όσο περισσότερο μας σώζετε – μαζί και την έρμη τούτη χώρα – τόσο και σας ανοίγει η όρεξη!! Και το πρόβλημα φυσικά, δεν είστε μόνο εσείς οι ξεσκολισμένοι, το πρόβλημα είναι οι νεοσσοί που βάλθηκαν να σας.. υπερκεράσουν σε προσφορά προς ημάς και την χώρα! Ναι τα… τσαμένα… Άλλοι επ’ αυτής έρχονται με πλοιάρια, που τα ‘χουν καθηλώσει σε πλεύσιμα ΠΟΤΑΜΙΑ. Παίρνοντας κατά τον πλούν κι επιβάτες από τις όχθες…. Άλλοι με τη φιλοδοξία να κόψουν ΣΥΡΙΖΑ εκείνα που μας απειλούν με την θηριώδη βλάστηση… Άλλοι πορεύονται ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ, όπως οι… κατά παράδοσιν ΕΛΛΗΝΕΣ. Κάπως ξεκοφτά απ’ όλους, και κάποιοι που τρέχουν με την ευγενική φιλοδοξία να αποσπάσουν τη ΧΡΥΣΗ διάκριση!!

Όλοι αυτοί και αυτές, βάλθηκαν να πείσουν το πόπολο για την γνησιότητα των προθέσεών τους!!!

Σας βοηθούν επίσης κάποια θεσμοθετημένα – δεν μπορών να το αποσιωπήσω – συγκροτήματα, κρατώντας σας εν τινι τρόπω αβάντα… εκτός των άλλων, «λησμονώντας» κάποιους… αφορεσμένους… Που πάσχουν από… την παιδική αρρώστια, αν θέλουν σιτισμένους (εν μέρει έστω) εκείνους που μοχθούν στις πόλεις και στην ύπαιθρο. Που όμως, όλο και τους μειώνετε τη μερίδα, επειδή λέει σπαταλούν περισσότερα απ’ όσα παράγουν!!! Μα είναι πράγματα αυτά; Μπορεί να υποκαταστήσει την αναγκαία μερίδα η … αεροφαγία; Που βγαίνει σαν «Μπαρούφ» θύελλα από τους καταπιόνες σας… Λες και μιμείστε τον μυθικό Αίολο!! Μόνο που εκείνος έσπρωχνε προς την Ιθάκη το πλοίο τον Οδυσσέα και των συντρόφων του.. Δυστυχώς τώρα το πλοίο της μαμάς Ελλάς, κόλλησε στα ρηχά… Κι όμως κάποιοι εξ ημών, κραυγάζουμε «Ζήτω η Ελλάς, που ανήκει στην Ευρώπ. Ένωση!!» Έτσι για να περιδρομιάζετε ω σωτήρες, που θα ‘πρεπε να σας προσαγορεύω με κεφαλαίο το σίγμα, όμως θα ήτανε ασέβεια, γιατί κατά παράδοσιν ένας είναι ο Σωτήρ! Που εν μέσω κοιλιακής ευτυχίας, έχετε το θράσος να τον επικαλείστε… Μουρμουρίζοντας κιόλας κατ’ ιδίαν: «Dum Spiro Spero» ⁽¹⁾ . Σαν τι δηλαδή ελπίζετε; Να ‘ναι πάντα εύπιστος αυτός ο λαός και να τρέχει ξοπίσω σας , ζητώντας σας να τον … δροσίζετε με το «Μπαρούφ» ρεύμα! Τα θέλει ο… του…]

(1) Ενόσω ζω ελπίζω.

Αντώνης Χαρχαλάκης
Ποιητής – Λογοτέχνης