Ωχ! Ένας φασίστας!

Του Κωνσταντίνου Πουλή
Καλώς τα δεχτήκαμε. Οι χθεσινές εκλογές δίνουν ποσοστό 6,97% και 21 έδρες στους φασίστες, προς μεγάλη έκπληξη των πολιτικών των κομμάτων εξουσίας. Οι τελευταίοι, εδώ και καιρό εκτιμούσαν δημοσκοπικά ότι χάνουν ψήφους προς τα (ακρο)δεξιά και αδίστακτα υιοθέτησαν ρατσιστικά επιχειρήματα, πιστεύοντας ότι θα προλάβουν τη διαρροή ψηφοφόρων και ότι θα εκτρέψουν τη συζήτηση από τα οικονομικά, που δεν ήταν το δυνατό τους χαρτί. Ο Χρυσοχοΐδης λοιπόν φαγώθηκε να φτιάξει στρατόπεδα συγκέντρωσης πριν τις εκλογές, ο Λοβέρδος έχει πάρει φόρα από καιρό λέγοντας τη μία ότι οι μετανάστες είναι υγειονομική βόμβα, την άλλη ότι πρόκειται για βόμβα λοιμώξεων, την παράλλη ότι μεταφέρουν το Έιτζ στην ελληνική οικογένεια, και ο Σαμαράς πολιτεύτηκε με εκλογικό σποτάκι που περίμενες να τελειώσει για να δεις αν ανήκει στον Καρατζαφέρη ή στη Χρυσή Αυγή, με τα ανατριχιαστικά περί ανακατάληψης της πόλης μας. Παράλληλα, ο αστικός τύπος και τα τηλεοπτικά κανάλια απενοχοποίησαν πλήρως τον ρατσιστικό λόγο: Ο Κατσίγερας είχε γράψει στην «Καθημερινή» ότι «ίσως» (!) δεν είναι σωστό να αναμένει κανείς από τους «ακτιβιστές της Χρυσής Αυγής» τη λύση, «έτσι και αλλιώς, όμως, στις γειτονιές μας, η πολιτεία δεν προστατεύει τους πολίτες της». Η ίδια εφημερίδα παρουσίαζε το ζήτημα της «λαθρομετανάστευσης» ως «τη σημαντικότερη απειλή εθνικής ασφάλειας για τη χώρα». Το MEGA εμφάνιζε τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών ωσάν το κύριο θέμα να ήταν πως μας απειλούν με τα μικρόβιά τους, όχι πως πρόκειται για ανθρώπους που κάποιοι συμπολίτες μας τους εκμεταλλεύονται ωμά και που έχουν ανάγκη από την πρόσβαση στο διεφθαρμένο σύστημα υγείας μας.

Άκουγα μια ομιλία του Ηλία Κασιδιάρη (όποιος δεν τον ξέρει θα τον μάθει σύντομα) στα Μέγαρα  όπου υπερηφανευόταν ότι οι άλλοι αντιγράφουν τις προτάσεις τους. Όταν το ΠΑΣΟΚ έπαιρνε τον Καρατζαφέρη για να κυβερνήσουν παρεούλα και υπουργοποιούσε τον Βορίδη, δεν είχε πάρει χαμπάρι ότι ο Καρατζαφέρης είχε στο παρελθόν απευθύνει πρόσκληση και στη Χρυσή Αυγή, και μόνο όταν άρχισαν να γλυκαίνονται ότι μπορούν και μόνοι τους, χώρισαν τα τσανάκια τους; Δεν είχε ακούσει την πρόταση για τη ναρκοθέτηση του Έβρου, που παραπονείται ο Κασιδιάρης ότι τους έκλεψε ο ΛΑΟΣ; Τώρα που η Χρυσή Αυγή θριάμβευσε και ο ΛΑΟΣ μένει εκτός βουλής, μπορούν να ξανασκεφτούν το πρόβλημα.

Η έκπληξη των εκλογών ήταν ότι όταν ο λαός καταπίνει τη ρατσιστική ρητορεία, μπορεί να στραφεί και στους αυθεντικότερους εκφραστές της, δεν χρειάζεται τα αντίγραφα!    Τα κόμματα εξουσίας διαφέρουν από τη Χρυσή Αυγή κατά το ότι η Χρυσή Αυγή απαρτίζεται από «ακτιβιστές», δηλαδή μαχαιροβγάλτες κατ’ επάγγελμα, δολοφόνους. Αυτό όμως που δεν αντελήφθησαν τα (πρώην) μεγάλα κόμματα είναι ότι αυτό στράφηκε και θα στρέφεται προς όφελός της. Πεινασμένος κόσμος θα διψάει για αίμα, και αυτό θα μπορούν να του το προσφέρουν καλύτερα οι ασκημένοι φονιάδες, οπλισμένοι και αποφασισμένοι, όχι οι αναιμικοί μιμητές τους. Η εκλογική στρατηγική των κομμάτων εξουσίας γύρισε μπούμερανγκ, διότι δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν αρκετά αποτελεσματικά τη βαρβαρότητα των νεοναζί, λοιπόν δεν ωφελήθηκαν δηλητηριάζοντας τον κόσμο με τα κηρύγματα του μίσους. Υπάρχει μια ηδονή στη βία, την οποία δεν πρέπει κανείς να υποτιμήσει. Αυτή τη βάρβαρη ανάγκη θα την καλύψει πάντοτε καλύτερα ο φασίστας. Είναι υπεραισιόδοξοι όσοι κρίνουν πως πρόκειται μόνο για ψήφο διαμαρτυρίας, ανθρώπων που δεν κατανόησαν τι ακριβώς ψηφίζουν. Φοβάμαι πως αρκετοί κατανόησαν μια χαρά τι ψήφισαν. Δηλαδή τι νομίζετε, ότι ο κόσμος που βλέπει τον μουστακαλή που στεκόταν δίπλα στον Μιχαλολιάκο στη συνέντευξη τύπου θεωρεί ότι είναι καθηγητής χορού;

Το διαβόητο αβγό του φιδιού δεν το εξέθρεψε η Αριστερά, όπως κωμικά λέγεται από κάποιους σήμερα. Το εξέθρεψε ένας λόγος σταδιακής αποκτήνωσης απέναντι στον μετανάστη, που τον σιγοντάρησαν όλοι πλην της Αριστεράς. Το κρίμα στον λαιμό τους. Το επιχείρημα πως από τη θέση της αντιπολίτευσης η Αριστερά δεν παρηγόρησε επαρκώς τους κατοίκους του Άγ. Παντελεήμονα, θα πρέπει τώρα να μας εξηγήσει επίσης γιατί η Χρυσή Αυγή από 350 ψήφους εκτοξεύτηκε στις 11.000, σε μέρη σαν την Αχαΐα, την Αιτολωακαρνανία και την Εύβοια. Ήδη από τον καιρό του Χίτλερ και των ομοϊδεατών της Χρυσής Αυγής, είχε παρατηρηθεί πως η ψυχική προϋπόθεση που καθιστά δυνατό τον φασισμό είναι το μίσος προς τους αδυνάτους και ο θαυμασμός προς τους ισχυρούς. Αυτό το καλλιεργεί και ο λόγος που προτείνει φόρους στους ρακοσυλλέκτες, ο λόγος που διαπομπεύει άστεγες και άρρωστες γυναίκες, δεν χρειάζονται σβάστικες. Υπενθυμίζω εξάλλου ότι όταν συνέβη η Μαρφίν, πάγωσε το πανελλήνιο για ένα χρόνο, όταν όμως ένας Πακιστανός πέθανε στο αστυνομικό τμήμα της Νίκαιας από βασανιστήρια, γιατί αστυνομικοί τον χτυπούσαν με ρόπαλα και του έκαναν ηλεκτροσόκ, ο χώρος που ευαισθητοποιήθηκε ήταν η Αριστερά. Το ίδιο όταν ξεχύθηκαν οι φασίστες και μαχαίρωναν μετανάστες στον δρόμο, μετά τον φόνο του ανθρώπου που έχασε τη ζωή του για μια βιντεοκάμερα. Το ίδιο με όλα τα περιστατικά αστυνομικής βίας εναντίον μεταναστών, που βεβαίως είναι αδύνατο να καταμετρηθούν.

Ο εναγκαλισμός της Χρυσής Αυγής απαιτεί αποθέωση της βίας, αισθήματα πληγωμένης περηφάνιας και έναν αόριστο λόγο περί διαφθοράς των πολιτικών. Ο πολιτικός μας μπαξές έχει πια απ’ όλα. Το ερώτημα του φασισμού είναι τι χρειάζεται προκειμένου ένας συνηθισμένος άνθρωπος να μετατραπεί σε σαδιστικό κτήνος. Η εξάπλωση αυτού του λόγου οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον τυχοδιωκτισμό με τον οποίο κινήθηκαν οι πολιτικοί που εδώ και τόσο καιρό φέρνουν στο κέντρο του πολιτικού διαλόγου την ατζέντα της Χρυσής Αυγής, με τα ρατσιστικά φληναφήματα που συζητούν το μεταναστευτικό σαν μικροβιολογική επιδημία να διαχέονται αμερίμνως στην κοινωνία. Καλά ξεμπερδέματα.

Πηγή: Pressproject