Όποια κι αν είναι η αποφαση που θα λάβει το δικαστήριο, η Μελίνα δε θα ξεχαστεί

O θάνατος ενός παιδιού για τους γονείς δεν είναι μόνο ο θάνατος ενός νέου ανθρώπου. Dε χάνεται μόνο ένας αγαπημένος άνθρωπος. Δε χάνεται ο πιο αγαπημένος άνθρωπός τους. Χανεται ο καρπός μίας πορείας ζωής δύο διαφορετικών ανθρώπων που κατέληξε στη σύζευξη τους για να δημιουργηθεί ένας νέος άνθρωπος, η σχέση με τον οποίο στην πλειοψηφία των περιπτώσεων βασιζεται στην αγάπη. Η ζωή των γονιων προσαρμόζεται στις ανάγκες του νέου ανθρώπου που έχει εισέλθει στον κόσμο τους και από εκείνο το σημείο και μετά αυτός γίνεται η πρώτη προτεραιότητα της ζωής τους.

Ο θάνατος του παιδιού τους είναι η απώλεια μίας σπάνιας πιθανότητας που όταν συμβαίνει παίρνει τη μορφή ενός πολύ συγκεκριμένου ανθρώπου με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, μοναδικού στον κόσμο. Έρχεται στον κόσμο δίχως να γνωρίζει τίποτα γι’ αυτόν, αδύναμος, επιβιώνει, μεγαλώνει, δυναμώνει και διαμορφώνεται σε αυτό που είναι μέσα από τη διαρκή συνύπαρξη με τους γονείς.

Γι’ αυτό είναι τόσο πολύτιμο ενα παιδί. Γιατί κάθε παιδί ειναι κάτι εξαιρετικά σπάνιο και δύσκολο να συμβεί ακόμη και αν είμαστε πολλά δισεκατομμύρια στον πλανήτη μας.

Η επιμονή του Μανώλη Παρασκάκη, πατέρα της Μελίνας, για να αποδοθει δικαιοσύνη για τον θάνατο του παιδιού του έχει κατι το ηρωικό και κάτι βαθιά ανθρώπινο και γι’ αυτό η παρακολουθηση του αγώνα που δίνει για δικαίωση έχει τοσο μεγάλο ενδιαφέρον για τους πολίτες.

Είναι ένας αγώνα για τη δικαίωση μίας ζωής που δεν πρόφτασε να φτάσει εκεί που μπορούσε, που τελείωσε δίχως να υπάρχει καμία προετοιμασία για το τέλος της.

Το δικαστήριο καλείται να κρίνει αν και πόσο ο θάνατος της Μελίνας οφείλεται σε λάθος ή ατύχημα.

Στην πραγματικότητα κάθε ατύχημα είναι ένα λάθος, όμως στο ατύχημα ουδείς έχει την ευθύνη παρά ο αστάθμητος παράγοντας της τύχης και του άγνωστου ενώ στο λάθος κάποιος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη.

Αν ήταν λάθος, τότε την ευθύνη την έχει η αναισθησιολόγος που σημαίνει ότι αν κάποιος άλλος γιατρός ήταν στη θέση της, η Μελίνα θα ζούμε.

Αν ήταν ατύχημα, τότε η αναισθησιολόγος θα είναι αθώα γιατί όποιος γιατρός κι αν ήταν στη θέση της, η Μελίνα δε θα ζούσε.

Το δικαστήριο διέκοψε για τις 16 Δεκεμβρίου οπότε και αναμένεται η αγόρευση του εισαγγελέα.

Όμως, όποια κι αν είναι η αποφαση που θα λάβει το δικαστήριο, η Μελίνα δε θα ξεχαστεί.