Όταν η βασίλισσα του τηλεοπτικού bulling Αννίτα Πάνια έκλαψε για τον Γιακουμάκη

Το προηγούμενο διάστημα υπήρξαν αυξημένες εκδηλώσεις κοινωνικού ρατσισμού, σεξιστικής και ομοφοβικής βίας διαμορφωνοντας συνθήκες περιθωριοποίησης ανθρώπων και ομάδων που δεν εντάσσονται στα κυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα και νόρμες.

Ο τραγικός επίλογος του Βαγγέλη Γιακουμάκη έρχεται να αναδείξει ακόμα περισσότερο τον εκφασισμό της κοινωνίας στις απλές συνήθειές της και στην καθμερινότητά της. Το περιστατικό έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο ενώ στα κανάλια υποκριτικά κυριαρχεί ως πρώτη είδηση. Και υποκριτικά το λεώ, γιατί τα ίδια δελτία ειδήσεων ήταν που σφύριζαν αδιάφορα στην επίθεση σε γκέι ζευγάρι στο Παγκράτι στην πλατεία Βαρνάβα, στην επίθεση σε ζευγάρι λεσβιών στην θεσσαλονίκη, στις «κωλοτρυπίδες» του Χρυσαυγίτη Παναγιώταρου στο Χυτήριο.

Αυτό βέβαια που μου έκανε αλγιεινή εντύπωση ήταν όταν η Αννίτα Πάνια “δάκρυσε” και αυτή με την σειρά της για την κατάληξη του φοιτητή της Γαλακτοκομικής σχολής,  συζητώντας στην εκπομπή της με τον Μάνο Ελευθερίου το ζήτημα του bulling και του ρατσισμού.

Αρχικά να πω στην κυρία Πάνια, ότι το bulling είναι επί της ουσίας τα κοινωνικά στερεότυπα σε σχέση με το φύλο, την ομορφιά, τη σεξουαλικότητα, την εθνικότητα, το χρώμα. Κοινωνικά στερεότυπα που εδώ και χρόνια, η Αννίτα Πάνια με τις εκπομπές της μόλυνε τα μυαλά του τηλεοπτικού κοινού.

Η βασίλισσα του τηλεοπτικού bulling παραδέχτηκε πως υπάρχει ρατσισμός ο οποίος είναι “φασισμός της εικόνας”. Η παραδοχή αυτή γίνεται από την τηλεπερσόνα που πλάσαρε στο σαλόνι του νεοέλληνα, απάνθρωπα σόου-σκουπίδια, τα οποία γελοιοποιούσαν και εξευτέλιζαν τους καλεσμένους της, εκμεταλλευόμενη τα ψυχικά και κοινωνικά προβλήματα ή ιδιαιτερότητες τους για να χτυπάει νούμερα.

Αυτή γαργάλισε τα πιο αποκτηνωμένα αισθήματα και σκέψεις της ελληνικής κοινωνίας, και έθισε ένα μεγάλο της κομμάτι να γελάει, και να ικανοποιείται ψυχικά, με τον τηλεοπτικό βασανισμό ανθρώπων, με μια χοντρή γυναίκα την οποία την έχει ντύσει σαν μπάλα, με ζευγάρια που ξεκατινιάζονται ζωντανά αλά θάνος Μικρούτσικος, γεμίζοντας μίσος τους “κανονικούς” για τους αδύναμους, το luben στοιχείο και “κοινωνικό περιθώριο”.

Να θυμίσουμε τέλος πως η Αννίτα Πάνια  που τώρα ρίχνει κροκοδείλια δάκρυα, στις 1/11 του 2014, σε ένα παραλήρημα φασίζοντα ρατσιστικού λόγου, έλεγε δημοσίως αναφερόμενη στην επίθεση που δέχτηκαν οι τρανς στο Παγκράτι:

«Το γεγονός ότι κάποιος άνθρωπος ντύνεται γυναίκα και βγαίνει έξω, προκαλεί το κράξιμο, διότι το γουστάρουν το κράξιμο, το προκαλούν»,

«Το κάνατε κέφι πολύ όλο αυτό – την ίδια στιγμή λοιπόν τρώγατε τη γιαουρτιά, τρώγατε το κράξιμο, και μετά γκρινιάζατε»,

«είναι προσβλητικό και για την ίδια τη γυναίκα να βλέπει κάποιον να ντύνεται γυναίκα και ουσιαστικά εκείνη τη στιγμή ξευτιλίζεται, ψιλοδιαπομπεύεται – ψιλογελοιοποιείται»,

«διότι ποτέ δεν είδα κανένα τραβεστί να είναι τραβεστί και να μη το αποτιμά σε αγοραίο έρωτα, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί πρέπει κανείς να φωνάζει για τα δικαιώματά του και γιατί θα πρέπει να υπεραμύνεται κανείς τόσο πολύ μιας τέτοιας στάσης ζωής»,

«Μα όταν επιλέξεις να είσαι τραβεστί, δε διαλέγεις να είσαι για κράξιμο;»,

«…αλλά να τον κράζει εννοείται»,

«γενικότερα, το να προκαλείτε είναι κάτι το οποίο θέλετε να σας συμβαίνει»,

«Όταν εμφανιστεί ένας χειρούργος ντυμένος γυναίκα δε θα σεβαστώ πάρα πολύ και την επιστήμη του»,

«δεν μπορώ να σε βλέπω τραβεστί και να σε πάρω πάρα πολύ σοβαρά»,

«όλο αυτό το πράγμα είναι Απόκριες»,

«σαφώς είναι περιθώριο, δεν είναι περιθώριο οι τραβεστί; γιατί δεν πρέπει να είναι;»