“Όταν η μάζα των φτωχών γίνει πιο ισχυρή από τη μάζα των πλουσίων, τότε…”: 2,4 τρισεκατομμύρια δολάρια οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη το 2008- 7,05 τρισεκατομμύρια το 2014

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος | Δόθηκε και φέτος στη δημοσιότητα από το περιοδικό «Forbes» η ετήσια«λίστα των δισεκατομμυριούχων» του πλανήτη. Ας παρακολουθήσουμε την εξέλιξη της σχετικής λίστας:

• Το 2008, προ κρίσης δηλαδή, οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη μετρήθηκαν στους 793 και η συνολική περιουσία τους ανερχόταν στα 2,4 τρισεκατομμύρια δολάρια.
• Το 2010 ο αριθμός τους έφτασε τους 1.011 και τα πλούτη τους στα 3,5 τρισεκατομμύρια δολάρια…
• Το 2011 οι δισεκατομμυριούχοι ανήλθαν στους 1.216 και η περιουσία τους ανήλθε στα 4,5 τρισεκατομμύρια δολάρια.
• Το 2012 οι δισεκατομμυριούχοι αυξήθηκαν στους 1.426 με την συνολική τους περιουσία να αυξάνεται στα 5,4 τρισεκατομμύρια δολάρια.
• Το 2013 ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων ανέβηκε στους 1.645 και η περιουσία τους έφτασε στα 6,4 τρισεκατομμύρια δολάρια.
• Όσο για το 2014, σύμφωνα με τα χτεσινά στοιχεία, οι δισεκατομμυριούχοι ανήλθαν στους 1.826 και η περιουσία τους εκτινάχτηκε στα 7,05 τρισεκατομμύρια!

    Τα παραπάνω συνιστούν μια πολύ ενδιαφέρουσα «ακτινογραφία» του κόσμου τους – του κόσμου των κεφαλαιοκρατών, των πολυεθνικών, των μονοπωλίων και των τραπεζιτών. Από τη στιγμή, λοιπόν, που ξέσπασε η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, συμβαίνουν τα εξής:

    1) Την ίδια περίοδο που διπλασιάστηκε ο αριθμός των δισεκατομμυρίων φτωχών στον πλανήτη, ταυτόχρονα υπερδιπλασιάστηκε και ο αριθμός μιας χούφτας χρυσοκάνθαρων, που από 793 ανήλθαν στους 1.826….
    2) Την ίδια περίοδο που η φτώχεια στον πλανήτη πήρε απίθανες διαστάσεις η περιουσία των δισεκατομμυριούχων του πλανήτη σχεδόν… τριπλασιάστηκε (!) και από 2,4 τρισ. δολάρια ανήλθε στα 7,05 τρισ. δολάρια…
    3) Στις ΗΠΑ, όπου ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν με συσσίτια ανήλθε στα 50 εκατομμύρια και που οι φάκελοι κατασχέσεων και οι πλειστηριασμοί κατοικιών ξεπέρασαν τα 10 εκατομμύρια, οι δισεκατομμυριούχοι από 359 που ήταν το 2008 ανήλθαν στους 536…
    4) Στην Ευρώπη των μνημονίων και της λιτότητας, εδώ που οι επισήμως άνεργοι ξεπερνούν τα 26 εκατομμύρια και έχουν αυξηθεί κατά 10 εκατομμύρια από το 2008, την ίδια περίοδο οι δισεκατομμυριούχοι από 196 το 2008 τώρα μετρήθηκαν στους 482. Δηλαδή για κάθε έναν νέο δισεκατομμυριούχο αντιστοιχούν πάνω από 30.000 νέοι άνεργοι. ..
    5) Στον κόσμο της κοινωνικής θηριωδίας, μέσα στα χρόνια της κρίσης, στα χέρια αυτών των 1.826 «Κροίσων» του διεθνούς επιχειρηματικού «τζετ σετ» και της «φιλανθρωπίας» συγκεντρώθηκαν τόσα πλούτη που
– ισούνται σχεδόν με το ΑΕΠ της Κίνας των 1,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων,
– ξεπερνούν ολόκληρο το ΑΕΠ της Ιαπωνίας,
– ξεπερνούν τα ΑΕΠ της Γερμανίας και της Γαλλίας μαζί,
– ξεπερνούν τα ΑΕΠ της Βραζιλίας, της Ρωσίας και της Ινδίας μαζί,
– ξεπερνούν δύο και τρεις φορές το ΑΕΠ της Αυστραλίας, του Καναδά, της Ισπανίας και το ΑΕΠ όλων μαζί των χωρών της Αφρικής…

6) Δυο μόνο πρωταγωνιστές της σχετικής λίστας, οι κκ. Μπίλι Γκέιτς και Γουόρεν Μπάφετ, διαθέτουν πλούτη που ισούνται με ολόκληρο σχεδόν το ΑΕΠ της Ελλάδας των 11 εκατομμυρίων ψυχών…
Γι’ αυτό το σύστημα – το καπιταλιστικό, όπου

α) ο κ.Μπάφετ αύξησε μέσα σε ένα χρόνο τα εισοδήματά του κατά 14 δισ. δολάρια και αυτό συνέβη στον ίδιο κόσμο όπου 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι «ζουν» με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα,

β) στην Ευρώπη των 20 εκατοµµυρίων αστέγων οι δισεκατοµµυριούχοι από 196 που ήταν το 2007 υπερδιπλασιάστηκαν και ανήλθαν στους 482 με την περιουσία τους να τριπλασιάζεται φτάνοντας στα 2 τρις,

γ) μετρήθηκαν 103 Γερμανοί υπερδισεκατομμυριούχοι την ώρα που στη Γερμανία καταγράφεται το υψηλότερο στην ιστορία ποσοστό φτώχειας μετά την επανένωση της χώρας το 1990 (15,5% – 12,5 εκατομμύρια άνθρωποι επί συνόλου πληθυσμού 80 εκατομμυρίων κατοίκων).

δ) μέσα σε ένα χρόνο μια δράκα αύξησε τα πλούτη της κατά 800 δισεκατομμύρια (!) όταν κάθε μέρα του ίδιου αυτού χρόνου πάνω από  22.000 παιδιά πέθαιναν – κάθε μέρα – από την πείνα,

υπάρχουν δυο εκδοχές:

Η μια εκδοχή ισχυρίζεται ότι πρόκειται για ένα σύστημα «ελευθερίας»,«δημοκρατίας» και «ευκαιριών», που παρά τις αδικίες που το συνοδεύουν βρίσκεται κοντύτερα από κάθε άλλο στην φύση του ανθρώπου.

Η άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι πρόκειται για ένα σύστημα ταξικής βαρβαρότητας και κοινωνικού κανιβαλισμού που κανοναρχείται από την αρχή ότι«το κεφάλαιο γεννιέται βουτηγμένο από την κορυφή ως τα νύχια στο αίμα και στη βρωμιά στάζοντας αίμα απ’ όλους τους πόρους» (Καρλ Μαρξ «Κεφάλαιο», τόμος Α’, σελίδα 785).

Κατά την πρώτη εκδοχή αυτό το σύστημα – όπου όσο μεγαλώνει η δυστυχία δισεκατομμυρίων ανθρώπων τόσο αυξάνεται η περιουσία μιας χούφτας δισεκατομμυριούχων – μπορεί με κατάλληλες παρεμβάσεις να γίνει… καλύτερο.

Κατά τη δεύτερη εκδοχή η μόνη «βελτίωση», η μόνη «καλυτέρευση» και ο μόνος «εξανθρωπισμός» που παίρνει αυτό το σύστημα είναι η ανατροπή του, ησυντριβή του και η οικοδόμηση ενός άλλου.

Τι είδους θα είναι και πρέπει να είναι αυτό το «άλλο»; Τέτοιο όπου η χλιδή  των λίγων δεν θα προκύπτει από την φτώχεια των πολλών, αλλά που ο πλούτος από τη δουλειά, τη δημιουργικότητα, τα ταλέντα, τις ικανότητες των πολλών θα ακυρώνει και θα καταργεί τη φτώχεια όλων!

    Είναι δυνατόν να συμβεί αυτό ή είμαστε καταδικασμένοι να θεωρούμε«ελευθερία» ένα καθεστώς όπου «το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει λιγότερο από το 1% του συνολικού πλούτου» όταν «στον αντίποδα το πλουσιότερο 10% κατέχει το 87% του παγκόσμιου πλούτου»;

«Είναι», απαντούν οι κομμουνιστές. Με την προϋπόθεση ότι η πολιτική και η οικονομική εξουσία θα περάσει στα χέρια των πολλών. Αλλά και ο Μπαλζάκ που δεν ήταν… κομμουνιστής, που γεννήθηκε πολύ πριν από  τον Μαρξ και τον Λένιν, παρότι ήταν αριστοκράτης και συντηρητικός, το είχε αντιληφθεί περίφημα: «Όταν η μάζα των φτωχών γίνει πιο ισχυρή από τη μάζα των πλουσίων, η κοινωνία– έλεγε –θα χτιστεί σε άλλη βάση».  

mpog@enikos.gr 

enikos.gr