Όταν οι άνθρωποι θυσιάζονται για τα κέρδη

Κι αυτό το βλέπουμε στη χώρα μας, από ετών, με αυξομειώσεις αυτών των θυσιών, όταν οι δανειστές σφίγγουν μέχρι στραγγαλισμού τη θηλεία στο λαιμό της χώρας! Δεν είναι αίνιγμα πως θυσιάζονται οι άνθρωποι, είναι απλό: θυσιάζονται βιολογικά (αυτοκτονίες –υποβάθμιση της κοινωνικής περίθαλψης),μα θυσιάζονται και μεταφορικά (ανεργία – υποαπασχόληση) καθώς και με συρρίκνωση του λεγόμενου «κράτους πρόνοιας).

Πως γίνεται να συμβαίνουν αυτά τα κατακλυσμικά φαινόμενα; Την απάντηση την δίνουν, οι δικτατορικές συμπεριφορές – πρακτικές της τρόικας (εξωτερικού) εδώ και κάποια χρόνια. Τώρα πάλι ζητάει χιλιάδες απολύσεις και τόσα άλλα. Το ερώτημα, εν προκειμένω είναι: Γιατί κάτω από τα πέλματα τους λουφάζει η χώρα λες και δεν είναι ανεξάρτητη; Μα είναι, αφού έχει φορτωθεί με τόσα δάνεια; Θα μου πείτε… Ασφαλώς και δεν είναι! Και το απλοϊκό ερώτημα, που  ζητάει απάντηση είναι: Γιατί αυτός ο υπερδανεισμός, δεν επαρκούν τα συναλλαγματικά μας αποθέματα; Φυσικά και δεν επαρκούν, αφού η χώρα- θέλοντας και μη – συμμετέχει στον παγκόσμιο εμπορικό καταμερισμό, που οδήγησε μοιραία στην «ελεύθερη αγορά» από την μια και στην ανεπάρκεια φυσικών – οικονομικών πόρων από την άλλη. Αλλά και στην ανάγκη της χρήσης υψηλής τεχνολογίας που εν πολλοίς δεν διαθέτει!

Άρα λόγω της έλλειψης και μόνο, εγχώριας υψηλής τεχνολογίας, υποχρεούνται να την εισάγει υπό μορφή φυσικών προσώπων, αλλά και υλικών. Κατά συνέπειαν λοιπόν, μιλάμε για διαρροή προς τα έξω, συναλλάγματος που κάνει «το ταμείον να είναι μείον» κατά την γνωστή φράση. Θα ρωτήσει ίσως κανείς: Μα δεν μπορεί η χώρα, να εκτυπώσει δικό της νόμισμα; Αμ δε! Είχαμε πρωτύτερα συνδέσει τη δραχμή μας με το δολάριο και εισερχόμενοι στην ΕΕ αποδεχτήκαμε σαν… εθνικό μας νόμισμα το ευρώ! Αδύνατον λοιπόν, έτσι κι αλλιώς, ακόμη και να σκεφτούμε νομισματική ανεξαρτησία και αυτονομία.

Το ζήτημα – που διογκώνεται σιγά –σιγά – είναι πως το τεράστιο κόστος (ανθρώπινο – εθνικό ), μοιραία φορτώνεται στα λαϊκά μας στρώματα, γιατί του «ενός κακού μύρια έπονται»: Ασυδοσία τιμών, Ανεργία, Ιδιωτικοποιήσεις, ΔΕΚΟ και ευνοϊκής – ιδιωτικής ιδιοκτησίας, εξοντωτικές περικοπές σε συντάξεις – μισθούς και τόσα άλλα ακόμη! Με αποκορύφωμα την … διέλευση στην απραξία και στην συνεχή φτωχοποίηση μεγάλου τμήματος του λαού! Παραγωγική κάμψη, συρρίκνωση εσόδων λόγω μειωμένης ρευστότητας στην αγορά.

Αποτέλεσμα; Αποθράσυνση των δανειστών, δια χειρός της τρόικας εξωτερικού, που τοποθετεί… τα καρφιά στο σώμα της υπό σταύρωση χώρας! Τα σφυριά για το μπήξιμο τους στο σώμα της, τα κρατούν τα πρωτοπαλίκαρα της εσωτερικής τρόικας και γαία πυρή μειχθήτω… Χιλιάδες απολύσεις όπως έχουν προαναγγελθεί (κι άλλες που περνούν σχεδόν αθόρυβα) καθώς και τα διαρκώς εντεινόμενα οικογενειακά – κοινωνικά αδιέξοδα… Τι μέλλει γενέσθαι και γιατί … γενέσθαι;

Γιατί πρέπει να πάρουν οι κύριοι δανειστές τα χρήματά τους διαλύοντας τον κοινωνικό ιστό της χώρας μας… Έτσι θα παραμείνουμε – πλην κάποιας περιόδου πλασματικής ευημερίας – ο αιώνιος Νότος της Ευρώπης, που εδώ δεν τον αναφέρουν μόνο με γεωγραφικά κριτήρια… Φαίνεται πως τα ευρωπαϊκά μονοπώλια που τις θελήσεις των απηχούν οι κυβερνήσεις (και η ελληνική), γνωρίζουν την παροιμία μας «Σιγά – σιγά κοτούλα μου κι εγώ σε μαγειρεύω». Όμως οι… κοτούλες, άργησαν να νοιώσουν… τη χλιαρότητα του νερού στο οποίο μας έβαλαν να σιγοβράσουμε. Μιλούσαν κι έγραφαν τότε κάποιοι (και ο γράφων), μα που…. Οι κοτούλες… έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε… Ίσως κάποιοι ισχυριστούν: Μα αφού οι αποφάσεις να ενταχθούμε ήταν ειλημμένες, τι να κάναμε; Έτσι λέτε; Κι εγώ σας θυμίζω τα ίδια τα λόγια σας: «Φωνή λαού, οργή Θεού»… Είχατε οι πλείστοι πάθει… ευρωακράτεια! Τώρα «έπαθαν οι δίκαιο δια τους ευσεβείς».