Στην κατάμεστη αίθουσα του Concept βιβλιοπωλείου για τη σύγχρονη σκέψη και τέχνη Free Thinking Zone (Σκουφά 64, Αθήνα) παρουσιάστηκε την Παρασκευή 12 Απρίλη στις επτά το βιβλίο του Χανιώτη συγγραφέα με το ψευδώνυμο Αλέξανδρου Ρασκόλνικ “121 λέξεις ακριβώς”.
Στην παρουσίαση συμμετείχαν πέραν του συγγραφέα ο αγαπητός σκιτσογράφος Στάθης Σταυρόπουλος ο οποίος συνοδεύει κάθε μικρή ιστορία με ένα σκίτσο του, η συγγραφέας Μανίνα Ζουμπουλάκη, και ο εκδότης Χρήστος Ζαμπούνης.
Πενήντα μικροϊστορίες των 121 λέξεων ακριβώς: ούτε μία λέξη παραπάνω ούτε μία παρακάτω ούτε μία παραδίπλα.
Πενήντα μικροϊστορίες περί ανέμων, υδάτων και ξωτικών. Κάποιες για αγρίους, που πάει να πει για τους ανθρώπους, τα πάθη και τα παθήματά τους. Μερικές με πολιτική χροιά κι ας μην τους φαίνεται, ίσως, εκ πρώτης ανάγνωσης -όλα είναι πολιτική, λένε κάποιοι εξυπνάκηδες, όπως ο Αλέξανδρος Ρασκόλνικ.
Η κάθε μια τους, εικονογραφημένη με το υπέροχο πενάκι και το άφταστο μεράκι του Στάθη.
Πατροκτονίες και εκτελέσεις. Πόλεμοι και πρόσφυγες. Γηγενείς και μετανάστες. Ανεκπλήρωτοι και εκπληρωμένοι έρωτες. Συναντήσεις και χωρισμοί. Μνημόνια και καραντίνες. Εισβολές και ταραχές. Ανθρωποι και τέρατα. Ζώντες και νεκροί.
Στα 50 αφηγήματα του Αλέξανδρου Ρασκόλνικ που εκδίδονται υπό τον τίτλο 121 λέξεις ακριβώς (εκδ. Φερενίκη) και απαρτίζονται πράγματι, όπως υπόσχεται ο συγγραφέας, από 121 λέξεις έκαστο (το ίδιο και το σημείωμα του οπισθόφυλλου), σκιαγραφείται ένας κόσμος μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου, ουτοπίας και δυστοπίας, ελπίδας και εφιάλτη.
Κάτω από την επιφάνεια των σύντομων μύθων υποκρύπτονται αναφορές, άλλοτε εμφανείς, άλλοτε λιγότερο, μυθολογικές και μη, ως υπαινιγμός και αντικατοπτρισμός τους.
Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται στην πορεία ότι οι βινιέτες αυτές, τρυφερές, βίαιες, ανησυχητικές κατά περίπτωση, οφείλουν να διαβαστούν προσεκτικά και παραπάνω από μία φορές προκειμένου να αποκαλύψουν το πλήρες νόημά τους.
Η εικονογράφηση του Στάθη Σταυρόπουλου, οργανικά δεμένη με το στόρι που εκτυλίσσεται πλάι της, αποδίδει εκφραστικά το κλίμα της αφήγησης.
Το βιβλίο υπάρχει στο εναλλακτικό παντοπωλείο Terra Verde στα Χανιά (Χατζημιχάλη Νταλιάνη 5) όσοι ενδιαφέρονται όμως μπορούν να το παραγγείλουν από οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο της πόλης.
Μία μικρή συνέντευξη που είχε δώσει ο συγγραφέας στην Athens Voice:
Από τις ιστορίες σας, οι περισσότερες είναι αρκετά σκοτεινές θα έλεγα. Αυτό έχει να κάνει µε το όριο λέξεων ή ήταν η έµπνευσή σας αυτή;
Ένας σκοτεινός επίλογος ενδεχοµένως να υπηρετεί ευκολότερα τη συγκεκριµένη φόρµα, αλλά αυτή, βεβαίως, δεν είναι αναγκαία συνθήκη. Ολοδικό µου το «ανάθεµα»!
Πώς επιλέξατε τα θέµατά σας; Υπάρχει ένα βλέµµα προς την αρχαία Ελλάδα σε αρκετά διηγήµατα του βιβλίου.
Bλέµµα προς την αρχαία Ελλάδα, όχι. Όµως, τη δίτοµη «Ελληνική Μυθολογία» του Ζαν Ρισπέν σε επιµέλεια Σπύρου Μαρινάτου, την ξεφυλλίζω παιδιόθεν.
Πιστεύω ότι η οικονοµία λέξεων γενικά, δίνει σε ένα κείµενο ένα πιο «σκληρό» και κυνικό ύφος. Συνέβη το ίδιο µε τα διηγήµατά σας;
Απειράριθµα δείγµατα ποιητικής, κυρίως, δηµιουργίας που η οικονοµία λέξεων είναι κρίσιµη, µάλλον συνηγορούν στο αντίθετο. Είναι περισσότερο το «ανάθεµα» που προλέγαµε.
Πιστεύετε ότι σε αυτά που δεν λέγονται ή στα υπονοούµενα κρύβονται οι µεγάλες αλήθειες;
Θαρρώ ότι οι µεγάλες αλήθειες δεν µπορούν να κρυφτούν. Αναδύονται µ’ ένα βλέµµα, µια χειρονοµία. Αρκεί να θέλουµε να τις δούµε.
Κάθε διήγηµα συνοδεύεται και από ένα σχέδιο του εικονογράφου Στάθη. Θα έλεγα ότι κι εκεί υπάρχει ένας µινιµαλισµός. Πώς έγινε αυτή η συνεργασία;
Ο Στάθης είχε την καλλιτεχνική ελευθερία που του αρµόζει κι όπως αργότερα µου εξοµολογήθηκε, το πενάκι του αγάπησε τις λέξεις µου.
Το Αλέξανδρος Ρασκόλνικ είναι ψευδώνυµο. Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από αυτό;
Ρασκόλνικους (Ρаскольники) ονόµαζε η ρωσική Εκκλησία τους αποστάτες. Ο άλλος µου εαυτός, µάλλον πασχίζει να βγει απ’ τον κοινωνικό χυλό που… βουλοπλέει.