Κάτι τους ανησυχεί… Κάτι τους τρομάζει

Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
Δημοσιογράφος ΑΠΕ – ΜΠΕ

Τα 2 κομμάτια που αποτελούν την συγκυβέρνηση μην έχοντας πλέον την κοινωνική συναίνεση του λαού. Βλέπουν το τέλος τους να έρχεται μέσα από το ελπιδοφόρο για την κοινωνία ρεύμα της αριστεράς.

Μέσα από τον φόβο της εκλογικής κατάρρευσης τους τρέχουν έντρομοι να συκοφαντήσουν και να ποινικοποιήσουν την οποιαδήποτε προσπάθεια αντίστασης.

Προσπαθούν να καταστείλουν εν τη γενέσει του κάθε προσπάθεια του δίκαιου αγώνα μαθητών-φοιτητών. Προσπαθούν να συνετίσουν όσα κομμάτια των πολιτών δεν «έλαβαν το μήνυμα» και σε κόντρα των καιρών συνεχίζουν να αντιστέκονται στα αντιλαϊκά-αντικοινωνικά μέτρα, προκειμένου να υποκείψουν στο σημερινό γίγνεσθαι της μνημονιακής εποχής.

Κάτι τους φοβίζει, κάτι τους τρομάζει απέναντι στον επερχόμενο θρίαμβο της αριστεράς. Όλα καλά και τιμημένα, όμως ο δρόμος προς τη νίκη δεν θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Τώρα η αριστερά έχει την ευθύνη της συνετής πορείας προς την εξουσία και όχι μόνο στην κυβέρνηση.

Πρέπει το έργο της να είναι αυτή η νοσηρή ατμόσφαιρα να ανατραπεί, να ανακτήσει ο πολίτης την ποδοπατημένη αξιοπρέπειά του.

Η ιστορία έχει επιφορτίσει την αριστερά να πραγματοποιήσει την άνοιξη του ονείρου της ελπίδας, της δημοκρατίας, και της αξιοπρέπειας.

Σήμερα η δημοκρατία γίνεται όλο και πιο πρόβλημα για τον καπιταλισμό, διότι μην μπορώντας να είναι πια ισχυρός από οικονομικής άποψης, είναι ανίκανος να ικανοποιήσει τις δημόσιες δαπάνες, και γίνεται επιθετικός.

Κάτι φοβούνται. Κάτι τους ανησυχεί. Γιατί σίγουρα θα έρθει η μεγάλη πολιτική αλλαγή, και θα γίνει η ταφόπλακά τους.

Είναι χρέος όλων μας να απαντήσουμε στους εκφραστές των αντιλαϊκών μέτρων με δυναμική παρουσία.

Δεν πρέπει ο δημοκρατικός λαός να στέκεται ατάραχος μπροστά στα μέτρα που παίρνει η συγκυβέρνηση με τον μανδύα της «νομιμότητας και της ομαλότητας».

Είναι χρέος μέσα από τα συλλογικά μας όργανα να τους δείξουμε μαζικά-συλλογικά αυτό που τους φοβίζει.

Αποδυναμώνοντας τους, στέλνοντάς τους στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Ας μη γελιώμαστε, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς…